Σε μια ηλιόλουστη χώρα, την Ελλάδα, που έχει αιώνες πια να ανδείξει η ίδια τους επιστήμονές της, όλοι οι μαθητές την πρώτη μέρα του σχολείου, βαρυγκομούν.
Βαρυγκομούν γιατί μετά απο 2μιση μήνες θερινών διακοπών και ξεγνοιασιάς βρίσκονται ξανά με τους συμμαθητές-ανταγωνιστές τους και δασκάλους-τιμωρούς στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.
Στην Ελλάδα, δε θα βρεις εύκολα πολυθέσια σχολεία παρά μόνο σε ακριτικές περιοχές λόγω έλλειψης μαθητών. Επίσης δύσκολα θα βρεις και ολοήμερα γιατί "δεν υπάρχουν κονδύλια και προσωπικό". Και αυτό μόνο για παιδιά 6-12 χρονών. Μετά τα 12 απλώς μπορούν να κάνουν τη γνωστή "κοπάνα" για όσα μαθήματα δε θέλουν να κάνουν απ'το φόβο ή και την ταπείνωση που μπορεί να δεχθούν απο τον καθηγητή.
Για μωρά 8 μηνών έως 2 χρονών υπάρχουν ελάχιστοι βρεφικοί σταθμοί. Τα δίδυμα αδέρφια χωρίζονται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σε 2 διαφορετικά τμήματα απο τα 6-18 χρονών. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου αδέρφια έγιναν δεκτά σε 2 διαφορετικά σχολεία!
Στη μικρή κοινότητα του σχολείου ΔΕ θα βρεις παιδιά ΑΜΕΑ σκοπίμως γιατί δεν έχουν καμμία θέση στην "κανονική" εκπαίδευση. Έτσι όταν τα "κανονικά" παιδιά μεγαλώσουν δεν έχουν μάθει να σέβονται το ανάπηρο συμπολίτη τους αλλά ούτε και τη διαφορετικότητα, γενικότερα. Φυσικά δεν έχουν μάθει να σέβονται ούτε το σχολείο ως χώρο τους αλλά ούτε και τους δασκάλους τους (αφού είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα)
Στην Ελλάδα, οι μαθητές βαρυγκομούν γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία-φυλακές, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς χώρους που να προάγουν τη γνώση και τη φαντασία, κάποιες φορές ούτε καν με θέρμανση το χειμώνα και με υποτυπώδη κυλικεία΄ γιατί θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιους δασκάλους-τιμωρούς που θα τους επιβάλλουν τις απόψεις τους μέσα απο ΕΝΑ συγκεκριμένο (προκατειλλημένο)βιβλίο που έχει ως στόχο "να βγάλει την ύλη".
Τα παιδιά στη Ελλάδα, στις πρώτες 6 τάξεις, κάνουν τεστ ΜΟΝΟ για να βαθμολογηθούν και ν'ανακαλύψει ο δάσκαλος σε ποιό μάθημα θα τους βάλει το χαμηλότερο βαθμό. Αλλά δεν υπάρχει προβλημα γιατί έτσι κι αλλιώς θα ξεκινήσουν φροντιστήριο για να γίνουν καλύτεροι. Δηλαδή ΠΑΡΑπαιδεία! Επίσης δε μαθαίνουν ΠΟΤΕ να συνεργάζονται αλλά μόνο να ανταγωνίζονται.
Η φιλοσοφία είναι "Η βαθμολογία ενισχύει τον ανταγωνισμό, βγάζει απο τη μέση τους σκράπες και ενισχύει το 'παπαγαλάκι' που έχει μαθει να αποστηθίζει καλύτερα".
Τα παιδιά στην Ελλάδα δεν μπορούν ΠΟΤΕ , ούτε καν στο Λύκειο, να επιλέξουν το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Είναι ένα και το αυτό ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Τα παιδιά στην Ελλάδα, η οποία πάσχει στο εκπαιδευτικό σύστημα και ακόμα περισσότερο απο τις συνεχείς ανούσιες αλλαγές του, όταν έχουν ένα τεστ σε οποιοδήποτε μάθημα γράφουν σκονάκια μήπως και μπορέσουν να πάρουν καλό βαθμό γιατί κανένα σχολικό βοήθημα δεν επιτρέπεται.
Οι πλειοψηφία των διδασκόντων έχουν μάθει να απαιτούν απο τους μαθητές να αποστηθίσουν ό,τι λέει το βιβλίο (με λεπτομέρειες ανατριχιαστικές) γιατί "έτσι είναι το σύστημα". Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι όχι να σκέφτονται λογικά τα παιδιά, ούτε να εχουν κριτική σκέψη αλλά απλώς να μαθουν περίπλοκες ημερομηνίες, ονόματα κτλ.
Με λίγα λόγια, κάνουν ό,τι μπορούν για να μισήσουν τα παιδιά το σχολείο, τη μάθηση και το βιβλίο (ακόμα και το εξωσχολικό διάβασμα είναι αγγαρεία)
Όταν το απόγευμα, μετά τα φροντιστήρια/ξένες γλώσσες/αθλήματα κτλ οι Έλληνες μαθητές γυρνάνε κατάκοποι στο σπίτι με μια υπέρβαρη τσάντα του σχολείου, η υπόλοιπη μέρα (νύχτα) ΔΕΝ τους ανήκειλες και δεν είναι παιδιά που πρέπει να παίξουν και να ξεδώσουν. Έχουν να διαβάσουν τα μαθήματα για το σπίτι και να κοντραριστούν με τους γονείς, οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο του δασκάλου.
Η λέξη φροντιστήριο είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για όποιον θέλει να πετύχει. Εξωσχολικά βιβλία δε θέλουν ούτε να τα βλέπουν ...και τηλεόραση μέχρι τελικής πτώσεως το σαββατοκύριακο ΑΝ έχουν ελεύθερο χρόνο.
{Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια.
Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δεν βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων.
Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;
Τα περισσότερα ελληνόπουλα φοιτούν άκεφα σε σχολεία, που συνήθως μοιάζουν με γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους, η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά.Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στην μαθησιακή άρνηση.
Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά στον σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα;
Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά
μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;
Οι έχοντες και κατέχοντες, ανάμεσά τους οι εκάστοτε κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν αισθάνονται την ανάγκη να δοθούν περισσότερα χρήματα στην δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανέναν λόγο να δώσουν λεφτά για την δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες...}
Τέλος, στην Ελλάδα, ο γιος του πρωθυπουργού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να πάει στο ίδιο σχολείο με το γιο του χασάπη γιατί ο πρώτος θα πάει σε ιδιωτικό σχολείο για να έχει "ειδική" μετεχείριση.
Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκονται και οι αληθινοί εκπαιδευτικοί-λειτουργοί που θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό, καινούριο, φρέσκο αλλά δε μπορούν για όλους τους παραπάνω λόγους.
Κάτι κάνουμε λάθος!!! Ως ενεργοί (υπερ)φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ να αλλάξει ΡΙΖΙΚΑ το σύστημα. Ένα σύστημα ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ, όπου οι μαθητές μας θα μάθουν ν' αγαπούν το σχολείο, τον συνάνθρωπο και να μη φεύγουν απ'τη χώρα μας τα μεγάλα δημιουργικά μυαλά.
Γούζιου Ηλέκτρα
Ιδιοκτήτρια παιδικού σταθμού «Μικρές Πατούσες»
Ενεργειακή θεραπεύτρια
Μικρές Πατούσες www.facebook.com/mikrespatouses.gr