Γράφει η Παναγιώτα Τζιτζίκου
Η λέξη «δράμα» προέρχεται από το ρήμα δράω-ω, επομένως σημαίνει το είδος της ποίησης που συνοδεύεται από αναπαράσταση των πράξεων που περιγράφει (σε αντιδιαστολή με το έπος και τη λυρική ποίηση).
Το δράμα είναι δημιούργημα του ελληνικού πνεύματος και έχει τρία είδη την κωμωδία, την τραγωδία και το σατυρικό δράμα είναι λοιπόν τα δρώμενα της καθημερινότητας και της φιλοσοφίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, με ύμνους, γιορτές, μιμητικές κινήσεις, τραγούδι χορό αλλά και αγώνες.
Στην νέα ελληνική γλώσσα όμως σημαίνει κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή ανεπιθύμητη κατάσταση και έτσι δυστυχώς έχει καταγραφεί στην συνείδηση μας. Εμείς εδώ με αυτό το δράμα θα ασχοληθούμε, αφού πρώτα τακτοποιήσουμε την αρχική του σημασία.
Όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε βιώσει μεγάλες ή μικρές δυσάρεστες καταστάσεις. Γεγονότα που έχουν φέρει εμπόδια, δυσκολίες, θλίψη και τραύματα στη ζωή μας… άλλες φορές με έναν διαστρεβλωμένο τρόπο την κάνουν ενδιαφέρον και εμάς πρωταγωνιστές, «drama Queen» και άλλες φορές πάλι μας κάνουν σημαντικούς και δυνατούς, μας δίνουν αξία κ.τ.λ. Έτσι λοιπόν έχοντας κάθε φορά να λέμε και κάτι αρνητικό, συλλέγουμε πολλές φορές τον θαυμασμό, την συμπόνια, ή και την αγάπη των άλλων… και πόσες άλλες διαστρεβλωμένες εξυπηρετήσεις!
Να χαμε να λέγαμε!
Ταινίες, τραγούδια, έρωτες, φιλίες, οικογενειακοί δεσμοί, ποιήματα, βιβλία, ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές εξελίξεις έχουν βασιστεί σε δράματα και πόνο!
Τελικά μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πόνο;
Η κόρη μου κάποια στιγμή μου είπε πως ένας από τους λόγους που επιλέγει να ασχοληθεί με την Τέχνη (Χορό, Θέατρο κ.α.) είναι το γεγονός, πως της δίνεται η ευκαιρία να υποδυθεί ρόλους, που περιέχουν πόνο και δράμα μέσα σε αυτούς τους χώρους - χρόνους, ώστε να ζήσει μια όμορφη, ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή στην πραγματικότητα της…
Και όλο αυτό με βάζει σε σκέψεις… μήπως έχουμε τρόπους να τοποθετούμε σε κάποιον χρόνο και χώρο μέσα στη ζωή μας τον πόνο και το δράμα;
Σίγουρα δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι ηθοποιοί. Αλλά πιστεύω ακράδαντα πως μπορούμε να βρούμε τρόπους! Συγκεκριμένα η Σοφία πολύ έξυπνα τι κάνει; Χώρο για όλα! Με ανώδυνο τρόπο! Πολύ ενδιαφέρον!!!
Στον χώρο της τρισδιάστατης πραγματικότητας που ζούμε από τη στιγμή που τα πάντα γύρω μας είναι δίπολα και ένα νόμισμα έχει δύο όψεις, αυτόματα μαθαίνουμε να ζούμε με όλες τις επιλογές. Έτσι καθώς έχουμε όμορφες στιγμές στη ζωή μας έχουμε και άσχημες, έχουμε ευτυχία, έχουμε όμως και δυστυχία.
Ωραία, και ποιος προσδιορίζει και ορίζει τι ακριβώς θα ζήσουμε;
Εμείς! Με τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας και το γενετικό μας υλικό, την κυτταρική μας μνήμη!
Εάν προσπαθήσουμε να αποκλείσουμε κάτι επειδή δεν μας αρέσει, σίγουρα θα έρχεται συνεχώς και θα μας χτυπάει την πόρτα, ώστε να βρει τον χώρο του. Αυτό σημαίνει πως αν λέμε: “απεχθάνομαι αυτό… απορρίπτω εκείνο… σιχαίνομαι το άλλο” και ούτω καθεξής, τότε κάντε ένα στοπ και παρατηρήστε τις σχέσεις σας.
Κάπου μέσα στην καθημερινότητα σας, αυτά που απεχθάνεστε, απορρίπτετε και κρίνετε, τα βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας. Και αυτό συμβαίνει γιατί όλα αναζητούν τον χώρο τους και όπου βρουν κάποια αδυναμία, γιατί «άνθρωποι είμαστε», εισχωρούν και μας ταλαιπωρούν.
Εντάξει είναι οι θετικές δηλώσεις, οι ακυρώσεις αρνητικών προγραμμάτων και ο θετικός τρόπος συμπεριφοράς και σκέψης, αλλά και πάλι κάποια θέματα συνεχίζουν να αναπαράγονται στη ζωή μας, σίγουρα με μικρότερη συχνότητα και ένταση, αλλά παραμένουν.
Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να τα αποκλείσουμε - ακυρώσουμε τελείως, ας τους δώσουμε χώρο και χρόνο…
Εάν για παράδειγμα κάποιος έχει ζήσει δύσκολα παιδικά χρόνια ας ορίσει το δράμα και τη στεναχώρια σε αυτό το χρονικό διάστημα μέσα στη ζωή του, λέγοντας στον εαυτό του και στο υποσυνείδητο του πως αυτός ο χωροχρόνος αφορά το δράμα. Και ας ορίσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του με δημιουργικότητα και ισορροπία! Άλλος μπορεί να το βίωσε στην εφηβεία, άλλος μέσα σε έναν γάμο που τελείωσε, άλλος το ζει τώρα και του δίνει συνειδητά αυτόν τον χώρο, μέχρι σήμερα, άλλος μπορεί να το ορίσει μέσα στην μήτρα της μητέρας του, άλλος σε μια άλλη ζωή και πάει λέγοντας…
Θεωρώ πως μπορούμε να το κάνουμε με όλα τα αρνητικά συναισθήματα, γεγονότα, καταστάσεις που ζούμε ή έχουμε ζήσει. Να θυμάστε πως σύμφωνα με τον νόμο της ελεύθερης βούλησης, έχουμε την επιλογή και μας επιτρέπεται μέσα από όλα τα επίπεδα της συνείδησης, να συνεχίσουμε τη ζωή μας, χωρίς να τα αναπαράγουμε.
Σημαντικό ρόλο παίζουν οι ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, σκεφτείτε το εκκρεμές, πάντα το ένα άκρο μας οδηγεί στο άλλο απέναντι του. Η τρελή χαρά θα μας πάει σε δυνατή λύπη, η ευτυχία σε δυστυχία, το γέλιο στο κλάμα και ου το καθεξής, απλά μια φυσική εξέλιξη είναι όλα. Εμείς λοιπόν αντί να ζητάμε την τρελή χαρά στη ζωή μας που σαφώς θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή στην λύπη, είναι πιο συνετό να επιλέγουμε την ισορροπία, χωρίς ακρότητες και υπερβολές.
Αυτό δεν σημαίνει αδράνεια ή βαρεμάρα αλλά μια όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένη ζωή, με σωστή συναισθηματική διαχείριση. Με απόλαυση στον παρόντα χρόνο, με την χαρά της δημιουργίας μέσα μας και ευγνωμοσύνη για όλα όσα υπάρχουν. Μιας και το κάθε τι που μας αρέσει ή που δεν μας αρέσει έχει την αξία του, τον λόγο και σκοπό της ύπαρξής του.
Άλλωστε μην ξεχνάμε πως όλοι με κάποιον τρόπο, έχουμε περάσει από τα σημεία που τώρα απορρίπτουμε ή αποστρεφόμαστε γιατί όλα υπάρχουν μέσα μας και την κάθε στιγμή τα χρειαζόμαστε για να ολοκληρώσουμε καρμικά μαθήματα εξέλιξης.
Ο Χριστός είχε πει μέσα στην διδασκαλεία του: «Μην κρίνεις γιατί θα κριθείς»
Εκτός από ηθικούς λόγους λοιπόν, σας παραθέτω ακόμα έναν, μέσα από μια δική μου οπτική. Όταν έβλεπα κάτι αρνητικό και είτε το έκρινα, είτε απορούσα με την συμπεριφορά κάποιου, και με υπερβολή αναρωτιόμουν: «μα πως το κάνει αυτό;» «δε βλέπει πως είναι λάθος;» «γιατί σκέφτεται έτσι;» «Γιατί συμπεριφέρεται έτσι;»
Κατάλαβα πως ήταν σαν να έστελνα σήματα στον νου μου και του έλεγα με έναν τρόπο για δείξε μου πως το κάνει αυτό, γιατί θέλω να το μάθω, γιατί απορώ, γιατί εγώ θα το έκανα καλύτερα κτλ.
Τότε κάπως οι συνθήκες γύρω μου δημιουργούσαν μια ανάλογη κατάσταση και χωρίς να το καταλάβω βρισκόμουν περίπου στην θέση κάποιου που πριν ασκούσα κριτική, με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι στην πορεία να διαχειριστώ θέματα που πριν έκρινα, ώστε να μάθω πως και γιατί ο άλλος το κάνει, έτσι ή αλλιώς… πολύ ιδιαίτερο και σπουδαίο μάθημα θα έλεγα αποδοχής, συμπόνιας και κατανόησης.
Αποδοχή δεν σημαίνει πως συμφωνώ κιόλας με τον δικό σου τρόπο αλλά σου επιτρέπω και σου κάνω χώρο να υπάρχεις κι εσύ.
Η αποδοχή όλων όσων υπάρχουν, οδηγεί τον εαυτό μας στην εσωτερική γαλήνη μέσα του και γύρω του. Γιατί ότι υπάρχει μέσα μας υπάρχει και γύρω μας.
Η αποδοχή μας μαθαίνει να κάνουμε χώρο σε όλα! Μας ενώνει με όλα, μέσα στον αιώνιο χρόνο και χώρο της ύπαρξης!
Μην πολεμάτε λοιπόν τον πόνο αποδεχτείτε τον και δώστε του έναν χώρο μέσα σας.
Για την ΥπερΝόησις
Ψυχική Συστημική Ίαση
Εκπαιδευτικά Σεμινάρια &
Εργαστήρια Αυτογνωσίας
"Η Τέχνη της Ίασις"
Τηλ: 6972499214
Email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ένα ταξίδι στο Αλλού, δηλαδή Μέσα μας...
Ζωή είναι να αγαπάς, να αγαπιέσαι και να παίζεις...
Σε μία εποχή, πριν από τις Διονυσιακές τελετές και το διθύραμβο, παρατηρούνται τελετές μαγικού και λατρευτικού χαρακτήρα. Αυτές οι πρώιμες εκδηλώσεις, οφείλονται στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει ή να επηρεάσει τα φυσικά φαινόμενα από τα οποία πίστευε ότι εξαρτιόταν και τα είχε θεοποιήσει. Σ' αυτήν την πρωτόγονη μορφή αναπαράστασης εντοπίζονται οι απαρχές του δράματος.
Τον 7ο αιώνα ο ποιητής Αρίωνας συνέθεσε διθυράμβους. Ο Διθύραμβος διαδόθηκε σε όλη την Αττική με γιορτές πάνδημες και επίσημες. Δημιουργήθηκαν τότε οι πρώτοι θίασοι με τους εθελοντές οι οποίοι με την χρήση της τρυγίας (κατακάθι του μούστου) μεταμφιέζονταν σε τράγους και χόρευαν τραγουδώντας το Διθύραμβο, που υμνούσε την ζωή και τους θριάμβους του Διονύσου.
Ο Μελάμπους θεωρείται ο πρώτος θεραπευτής που χρησιμοποίησε στοιχεία δράματος για να θεραπεύει τις Προιτίδες από τη μανία τους.
στους πρόποδες του Κιθαιρώνα μέσα σε αρχαίο οχυρό βρίσκονται τα ερείπια του ιερού του Μελάμποδος και το πρώτο ψυχοθεραπευτήριο του κοσμου.
Η δραματοθεραπεία λοιπόν, γεννήθηκε στην Ελλάδα και εξελίχθηκε σαν ψυχοδυναμική και ολισθική ψυχοθεραπεία μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Η κριτική απόσταση της σκηνής όπως έλεγε ο Μπρεχτ δημιουργεί την αισθητική απόσταση από την πραγματικότητα. Ο Στανισλάβσκι με τη μεθοδολογία του για το χτίσιμο των ρόλων ,ανάγει τη θεατρική τέχνη σε επιστήμη ,ο Αρτο και ο Γκροτόφσκι με το θέατρο της ωμότητας και το "φτωχό" θέατρο αντίστοιχα ,οι θεατρικές κοινότητες που αναπαράγουν όλα αυτά για τα οποία ο άνθρωπος "δε μπορεί να μιλήσει" αλλά και η αλλαγή των αντιλήψεων στο χώρο της ψυχιατρικής, μαζί με την άρση του αποκλεισμού της ψυχικής νόσου "ενηλικιώνει" αυτό που σήμερα ονομάζουμε Δραματοθεραπεία.
Το δράμα προέρχεται απο τη λέξη δράω-δρω ,υποδηλώνει κίνηση και πράξη ,μια πράξη ζωής που παίρνει μέρος όλη η ανθρώπινη ύπαρξη με τη βοήθεια της φαντασίας.
Η σχέση θεραπείας και δράματος σαν ψυχοθεραπευτική προσέγγιση παρατηρείται στα επίπεδα:
-δημιουργικής έκφρασης
-επικέντρωσης σε κάποιο σκοπό
-ψυχοθεραπεία
Το δράμα απευθύνεται στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τις λειτουργιές του συναισθήματος και της φαντασίας. Το πρώτο θεατρικό ορμέφυτο είναι το παιχνίδι καθώς και τα όνειρα και η ονειροπόληση. Θεατρική δύναμη έχουν όμως και οι εκφάνσεις της ζωής μας ,που σχετίζονται με τελετουργίες ζωής και θανάτου. Η γέννηση ,οι θρησκευτικές τελετές ,το καρναβάλι ,ο θάνατος.
Γι΄ αυτό και η δραματοθεραπεία βασίζεται σε γνώσεις κοινωνικής ανθρωπολογίας σε σχέση με το κύκλο ζωής του ανθρώπου.
Η θεραπεία μέσω δράματος έρχεται αβίαστα ,γιατί δρώντας ξεχνάμε αυτό που συμβαίνει και άπλα νιώθουμε και εκφραζόμαστε ελεύθερα. Η τέχνη είναι παρούσα σε όλες τις μορφές της.
Μουσική, χορός ζωγραφική ,εικαστικές κατασκευές.
Επίσης διακρίνονται τα ακόλουθα μοντέλα δραματοθεραπείας
-δημιουργία ιστορίας
-χρήσης ρόλων(δραματοποίηση)
-τελετουργικό (εκτόνωση συναισθημάτων)
-αισθητικό(καλλιτεχνικό μέρος)
-συνειρμικό (χρήση παραμυθιών)
Η δραματοθεραπεία εφαρμόζεται τόσο στο πραγματικό όσο και στο συμβολικό επίπεδο. Πολλά συναισθήματα δε μπορούν να εκφραστούν με λόγια ,έτσι οι συμβολισμοί ωθούν τον άνθρωπο να έρθει πιο κοντά με την ουσία του και την εσωτερική του δύναμη ,τον αληθινό εαυτό του.
Η δραματοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει:
-να ξεπεραστούν δυσκολίες σε νοητικό συναισθηματικό κοινωνικό τομέα
-να ενισχυθεί η ανάπτυξη εσωτερικού δυναμικού
-να αναγνωριστούν και να ανατηχθούν δυνατότητες του ανθρώπου
-να επαναπροσδιοριστούν ρόλοι στις ανθρώπινες σχέσεις και να επιλυθούν συγκρούσεις
-να αναζητηθεί η χαρά και η δημιουργικότητα
"Με τη τέχνη ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει τη μαγεία της τέχνης , ο θεραπευτής τη μαγεία του ανθρώπου."
Ιωάννα Κουτηρή
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Δείτε το βιογραφικό εδώ
Γιατί θεραπεία μέσω τέχνης
Είναι μια μορφή ομαδικής θεραπείας, που αποσκοπεί στην αυτογνωσία, στην προσωπική ανάπτυξη και στη θεραπεία.
Η ΤΕΧΝΗ είναι ίσως η μοναδική γνωστική διαδικασία που εκφράζει τα ψυχικά αποτυπώματά μας. Σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία πραγματοποίησης του στόχου μας, ακολουθούμε μια συγκεκριμένη τακτική .Στην τέχνη, η συναισθηματική διεργασία προηγείται της δημιουργίας κι έτσι το αισθητικό αποτέλεσμα φέρει την ατομική σφραγίδα μας.
Η φράση του Νίτσε
«Έχουμε την τέχνη για να μη μας συντρίψει η αλήθεια.
σε ποιούς απευθύνεται
Όσους επιθυμούν αυτεπίγνωση, αύξηση της δημιουργικότητας και εκφραστικότητας.
-Ενήλικες κάθε ηλικίας που επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με την δημιουργικότητα τους, με τον εαυτό και τα συναισθήματα τους. Σ' αυτούς που θέλουν να μάθουν περισσότερα για τους διάφορους ρόλους που παίζουν στη καθημερινή ζωή κι ιδιαίτερα γι' αυτούς που τους έχουν καθηλώσει σε μη βοηθητικά σχήματα συμπεριφοράς.
-Εφήβους και παιδιά, μέσα ή έξω από το εκπαιδευτικό πλαίσιο, βοηθώντας τους για καλύτερες επιλογές ζωής, ωρίμανση της προσωπικότητας, ανάπτυξη της δημιουργικότητας τους κι αναγνώριση και αποδοχή της διαφορετικότητας από τους άλλους σαν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.
-Οικογένειες μέσα ή έξω από το πλαίσιο μιας οικογενειακής ή συστηματικής θεραπείας.
-Ομάδες ανθρώπων με κάποιο κοινό πρόβλημα, όπως για παράδειγμα άτομα σε διαδικασία απεξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες, νεαρές μητέρες που αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά μια εγκυμοσύνη, καρκινοπαθείς, πάσχοντες από AIDS, κ.ά.
-Ομάδες ανθρώπων σε κοινό εργασιακό περιβάλλον, π.χ. στελέχη επιχειρήσεων, εργαζόμενους σε Κέντρα Ψυχικής Υγείας κ.ά. για βελτίωση των σχέσεων και επικοινωνίας τους. Όπως επίσης σε καλλιτέχνες κι ειδικότερα ηθοποιούς για αύξηση της αυτεπίγνωσης και δημιουργικότητας στον χώρο της δουλειάς τους.
-Ενήλικες και παιδιά με συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές ή ειδικές ανάγκες εντός και εκτός ψυχιατρικών πλαισίων και ιδρυμάτων
Μουσικοθεραπεία
Εν αρχή η δόνηση..
εν αρχή ο ήχος..
Η γέννηση του σύμπαντος οφείλεται σε μια αρχική δόνηση
Η πεποίθηση των πρωτόγονων ότι η ασθένεια οφειλόταν σε ανώτερες μαγικές ή θεϊκές δυνάμεις, ανέπτυξε τον εξορκισμό ως τρόπο εξοστρακισμού των βλαβερών εκείνων οντοτήτων. Οι τελετές αυτές συνδύαζαν ήχους, μουσική.
Το παλαιότερο τεκμήριο ιατρικής πρακτικής με βάση τη μουσική είναι , οι Αιγυπτιακοί πάπυροι Kahun, αναφέρονται στη χρήση ενός μαγικού άσματος (ξόρκι) που συνέβαλε δραματικά στη θεραπεία ασθενειών.
Από το τέλος του 18ου αιώνα, οι επιστήμονες άρχισαν να ερευνούν την επίδραση της μουσικής στο ανθρώπινο σώμα. Τότε ήταν που εδραιώθηκε η αντίληψη ότι η μουσική επηρεάζει τον καρδιακό παλμό, την αναπνευστική λειτουργία, την κυκλοφορία του αίματος
Η καθιέρωση της Μουσικοθεραπείας ως κλάδος υγείας ξεκίνησε αμέσως μετά τον πρώτο και δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ,για τη θεραπεία σωματικού και ψυχικού πόνου.
Χοροθεραπεία
Εν αρχή η κίνηση...
χωρίς κίνηση-ροη σταματά η ζωή..
Η κίνηση είναι αυτομάτως ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας μας. Από την αρχή της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους το πέρασμα του ατόμου από τη ζωή έχει ισχυροποιηθεί και διευκολυνθεί από τελετουργικούς χορούς - γέννηση, γονιμότητα, συγκέντρωση τροφής, ερωτοτροπία, θεραπεία, θάνατος – κάθε πλευρά της ζωής είχε τον δικό της χορό. Η συμμετοχή σε τέτοιους χορούς έδινε μια δυνατή αίσθηση ταυτότητας, ενίσχυε την αίσθηση την κοινότητας και έδινε την απαραίτητη δύναμη για ανταπόκριση σε δύσκολες καταστάσεις.
Η πρωτοποριακή δουλειά του Rudolph Laban στη Γερμανία πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο προσέφερε μια γλώσσα η οποία έδωσε τη δυνατότητα μιας αντικειμενικής συζήτησης της ανάλυσης της ανθρώπινης κίνησης. Η συνεισφορά του στους τομείς της παρατήρησης της κίνησης, της καταγραφής, και της εφαρμογής τους σε όλες τις μορφές της ανθρώπινης προσπάθειας συνέβαλε στην θεωρητική και πρακτική βάση της χοροθεραπείας.
Εικαστική Θεραπεία
Και εγένετο η φαντασία..
από τις τοιχογραφίες των σπηλαίων στα εικαστικά αριστουργήματα..
Η Εικαστική Ψυχοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που επιτρέπει τη συναισθηματική έκφραση και «ίαση» μέσω εξωλεκτικών οδών. Η ζωγραφική είναι μια προβλητική τεχνική που επιτρέπει σε παιδιά και ενήλικες να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν μια εικόνα του κόσμου όπως τον βιώνουν.
Η Εικαστική Ψυχοθεραπεία προσφέρει έναν «καθρέφτη» στα συναισθήματα και στις σκέψεις. Σε αντίθεση με τον προφορικό λόγο, η εικόνα είναι κάτι που μένει. Είναι λοιπόν ένα είδος «χειροπιαστής μνήμης» γιατί ο άνθρωπος μπορεί να επιστρέψει σε μια εικόνα που έκανε παλιά και να τη διερευνήσει ξανά.
Θέατρο ως υπέρβαση του είναι...
ένωση σκηνικού-μάσκας-χορού-μουσικής -λογου=ρολος=φανταστικη πραγματικότητα.
Σε μία εποχή, πριν από τις Διονυσιακές τελετές και το διθύραμβο, παρατηρούνται τελετές μαγικού και λατρευτικού χαρακτήρα. Αυτές οι πρώιμες εκδηλώσεις, οφείλονται στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει ή να επηρεάσει τα φυσικά φαινόμενα από τα οποία πίστευε ότι εξαρτιόταν και τα είχε θεοποιήσει. Σ' αυτήν την πρωτόγονη μορφή αναπαράστασης εντοπίζονται οι απαρχές του δράματος.
Τον 7ο αιώνα ο ποιητής Αρίωνας συνέθεσε διθυράμβους.
Ο Διθύραμβος διαδόθηκε σε όλη την Αττική με γιορτές πάνδημες και επίσημες. Δημιουργήθηκαν τότε οι πρώτοι θίασοι με τους εθελοντές οι οποίοι με την χρήση της τρυγίας (κατακάθι του μούστου) μεταμφιέζονταν σε τράγους και χόρευαν τραγουδώντας το Διθύραμβο, που υμνούσε την ζωή και τους θριάμβους του Διονύσου.
Δραματοθεραπεία...
Ο Μελάμπους θεωρείται ο πρώτος θεραπευτής που χρησιμοποίησε στοιχεία δράματος για να θεραπεύει τις Προιτιδες από τη μανία τους.
στους πρόποδες του Κιθαιρώνα μέσα σε αρχαίο οχυρό βρίσκονται τα ερείπια του ιερού του Μελάμποδος και το πρώτο ψυχοθεραπευτήριο του κόσμου.
Μέσω της «Μεθόδου του ρόλου» ( Landy,1993) μας δίνεται η δυνατότητα να επεξεργαστούμε όχι μόνο τους σημαντικότερους ρόλους της καθημερινής μας ζωής, αλλά και το σύστημα των υπο-ρόλων που διαμορφώνει ,καθοδηγεί και καθορίζει τις καθημερινές μας συμπεριφορές, δημιουργώντας ένα λειτουργικό σύστημα ρόλων.
Οι απόψεις του Στανισλάβσκι για το χτίσιμο των ρόλων,
του Αρτό για ένα θέατρο της ωμότητας, του living theater και του La Mama περί της θεατρικής κοινότητας αλλά και του Γκροτόφσκι για ένα φτωχό θέατρο προετοίμασαν το έδαφος για την εμφάνιση και τη διαμόρφωση της δραματοθεραπείας,
παράλληλα βέβαια με την αλλαγή των αντιλήψεων στον χώρο της ψυχιατρικής και
τις ανάγκες αποσυλοποιησης και άρσης του αποκλεισμού της ψυχικής νόσου
Ιδιαίτερα ο Μπρεχτ με την κριτική απόσταση προσέφερε στη δραματοθεραπευτική τεχνική μια βασική παράμετρο , την «αισθητική απόσταση».
Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη μέθοδος επιδιώκει την έκφραση της «εσωτερικής σκηνής» μέσα από την βίωση των ρόλων και το «παράδοξο» του θεάτρου. Συνδέει το ασυνείδητο, με το θέατρο της καθημερινής μας ζωής επιτυγχάνοντας όχι μόνο την κάθαρση και την προσωπική μας ανάπτυξη, αλλά και αποτελεσματικές αλλαγές.
Μέθοδος
Ο άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο να μιλήσει γι'αυτό το οποίο τον έχει πονέσει.
Αλλά κατασκευάζοντας ή παίζοντας έναν μυθικό ήρωα για παράδειγμα
μπορεί να προσεγγίσει το τραύμα του έμμεσα
Έλεγε ο Λάο Τσε ας πούμε ότι για να δούμε το βουνό πρέπει να πάρουμε απόσταση.
Έτσι συνδυάζεται η πραγματικότητα με μια δυνητική πραγματικότητα (φαντασία)
πως?
παιχνίδι και τελετουργία
το ένα προσφέρει χαρά το άλλο είναι ο τρόπος να μπαίνω και να βγαίνω από το ρόλο με ασφάλεια..
που οδηγεί?
στην εξέλιξη
στη θεραπεία
στη δημιουργία..
τη πιο βασική έκφανση για την αρχή της ζωής όπως το είχε διατυπώσει ο Φρόυντ (πατέρας της ψυχανάλυσης)
παίζω και δημιουργώ...εξελίσσομαι και θεραπεύομαι
κι όπως έλεγε και ο Μορένο ο πατέρας του Ψυχοδράματος
ζωή είναι να αγαπάς να αγαπιέσαι και να παίζεις...
Ψυχολόγος - Ψυχοπαιδαγωγός
Συμβουλευτική παιδιών και οικογένειας
Δραματοθεραπεία - Μουσικοθεραπεία
Ειδική αγωγή
Από 2-4 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο το 4ο Διεθνές Συνέδριο Δραματοθεραπείας & Παιγνιοθεραπείας με θέμα ‘Έρως & Ψυχή. Από τον Μύθο στην Προοπτική’. Το συνέδριο οργανώνει η Ε.Δ.Π.Ε. (Ένωση Δραματοθεραπευτών & Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας) με τη συνεργασία του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου και την αιγίδα των Υπουργείων Υγείας & Παιδείας, της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος και της European Federation of Dramatherapy.
Αντλώντας υλικό από τον μύθο του Έρωτα & της Ψυχής προσεγγίζονται οι θεματικές του συνεδρίου που ως πεδίο έρευνας και πρακτικής, αφορούν στην απώλεια, την μεταμορφωτική της δύναμη και την δημιουργική της αντιμετώπιση. Η Δραματοθεραπεία και η Παιγνιοθεραπεία ως μέθοδοι ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιούν τις τέχνες και το θέατρο αντιλαμβάνονται ότι τα ζητήματα της ψυχικής υγείας είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα φαινόμενα της κοινωνικής ζωής. Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην χώρα μας είτε σαν άτομα είτε σαν ομάδες, μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις απώλειες και τις προκλήσεις, τις προοπτικές που αυτές γεννούν. Επισυνάπτεται το Πρόγραμμα.
Η ανταπόκριση και συμμετοχή από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όχι μόνο από τα πεδία της ψυχοθεραπείας & ψυχικής υγείας αλλά και της εκπαίδευσης, θεατρολογίας, θεραπειών μέσω Τέχνης, είναι μεγάλη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει διαδραστικές Διαλέξεις-Performances, Master Classes, περισσότερα από 40 βιωματικά Εργαστήρια, Στρογγυλά Τραπέζια, Δρώμενα, Προβολές, Έκθεση Βιβλίου, Θέατρο Playback κ.α.
Μεταξύ των ξένων ομιλητών είναι ο καθηγητής Δραματοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Robert Landy, η Δραματοθεραπεύτρια/Παιγνιοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια Brenda Meldrum από τη Μ. Βρετανία, η Δραματοθεραπεύτρια και Παιδαγωγός στο Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου, Alison Kelly, η Δραματοθεραπεύτρια από το Tel Hai Academic College του Ισραήλ, Susana Pendzik και η πρωτοπόρα στη Δραματοθεραπεία στην Ευρώπη, η οποία έχει συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη της Δραματοθεραπείας και της Παιγνιοθεραπείας στην Ελλάδα, Dr Sue Jennings από τη Μ. Βρετανία.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, τους ομιλητές κλπ: www.edpe.gr και στη Γραμματεία του Συνεδρίου στο τηλέφωνο 6947 708544.
Οι εγγραφές συνεχίζονται όσο υπάρχουν θέσεις.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Δανάης 5, 116 31 Αθήνα. τηλ/fax 210-7523682
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. www.edpe.gr
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - WITH THE COOPERATION OF
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο - Harokopio University
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers