Print this page

Επιστήμη και Πνευματικότητα α' μέρος

Επιστήμη και Πνευματικότητα α' μέρος

Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε φάση δραματικής αλλαγής. Αυτή η αλλαγή αντίθετα με ότι πιστεύουμε είναι όχι μόνο φυσική αλλά και πνευματική. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλάζει. Η επιστήμη μας έχει δείξει πια ότι υπάρχουν ενέργειες που αν και δεν αντιλαμβάνονται οι φυσικές αισθήσεις μας αυτές όχι μόνο υπάρχουν αλλά και μας επηρεάζουν (Πειράματα Νερού – MasaruEmoto). Έχουμε αρχίσει να χαρτογραφούμε το αόρατο.

Πολλά πανεπιστήμια στο εξωτερικό έχουν πια έδρες που ασχολούνται με την Τηλεπάθεια , ESP, Τηλεκίνηση, Αστρική Προβολή και γενικά ικανότητες που μέχρι σήμερα ανήκαν στην σφαίρα του φανταστικού ή αδύνατου. (KoestlerParapsychologyUnit, Ίδρυμα Monroe, RhineResearchCenter, πουιδρύθηκε από τον αστροναύτη EdgarMitchell και άλλους επιστήμονες, PrincetonUniversity, κλπ)

Επιστήμονες καταγράφουν αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης, στους πάγους, στα οικοσυστήματα μέχρι και την ίδια την δομή του DNA του ανθρώπινου όντος. Είναι δικό μας καθήκον προς την ανθρωπότητα να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και τον εγωισμό μας, να νικήσουμε την δυστυχία που βρήκαμε ή και συμβάλλαμε στην δημιουργία της και να προσπαθήσουμε να αφήσουμε ένα πιο φωτεινό κόσμο για τα παιδιά μας. Σήμερα μιλάμε για οικολογία αλλά απέχουμε ακόμη πολύ από την αντίληψη της Γαίας, του ζωντανού οργανισμού, που είναι μητέρα της ανθρωπότητας.

Σήμερα αναγνωρίζουμε και μετράμε τα οικοσυστήματα και την επίδραση μας πάνω σε αυτά αλλά απέχουμε ακόμα πολύ από την συνειδητοποίηση της Ενότητας και της Αγάπης προς αυτά. Τα αντιμετωπίζουμε περισσότερο σαν πόρους που απλά δεν πρέπει να τελειώσουν και όχι σαν ζωντανούς οργανισμούς που πρέπει να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο εξέλιξης.

Μόνο αν εισάγουμε στα συστήματα εκπαίδευσης μας την ανοιχτή και ελεύθερη έρευνα για την πνευματική φύση του ανθρώπου αλλά και της φύσης πέρα από θρησκευτικά όρια και δογματισμούς θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα νέο άνθρωπο. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν ο Ινδιάνος της Βορείου Αμερικής σίγουρα δεν είχαν την τεχνολογία μας αλλά σεβόταν το περιβάλλον γνωρίζοντας ότι είναι ζωντανό και γι αυτό φρόντιζαν να παίρνουν μόνο αυτό που ήταν απαραίτητο. Δεν αντιλαμβάνονταν τον κόσμο μόνο σαν πόρο προς ανθρώπινη χρήση αλλά σαν ζωντανή οντότητα που εξελίσσεται και ζει πέρα από τον άνθρωπο. Θεωρούσαν τον εαυτό τους μέρος αυτής της μεγάλης οντότητας και γι αυτό την θεοποιούσαν.

Ο δυτικός άνθρωπος εισάγει για πρώτη φορά ένα ξένο στοιχείο μέσα στην φύση. Την τεχνολογία. Μηχανικά δημιουργήματα που δεν εξελίσσονται και δεν συμμετέχουν στο σύστημα ως έμβια όντα αλλά μπορούν να επηρεάσουν δραματικά το περιβάλλον. Είναι ευθύνη μας να μπορέσουμε να ενσωματώσουμε την τεχνολογία που αποτελεί για μας σήμερα ένα εργαλείο επιβίωσης και παράλληλα με φυσικό τρόπο να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για συμβίωση με την υπόλοιπη δημιουργία και να αναλάβουμε να εκπληρώσουμε τον ρόλο μας μέσα σε αυτή όχι απλά σαν κάποιοι που μόνο αντιμετωπίζουμε τα πάντα σαν να φτιάχτηκαν αποκλειστικά για την δική μας ικανοποίηση, αλλά σαν ένα αυτοσυνείδητο Ον εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού του που μπορεί να διαχειριστεί αλλά και να εξελίξει τον εαυτό του δημιουργώντας αρμονία και ισορροπία στο πλανητικό σύστημα.

Η Ανθρώπινη Δυστυχία σήμερα

Γιατί ενώ είναι τόση πολύ γύρω μας εμείς δεν θέλουμε να αλλάξουμε αλλά αντίθετα την θεωρούμε δεδομένη και συνεχίζουμε να την αυξάνουμε;

Η σκέψη μας είναι και η πηγή των προβλημάτων μας. Θεωρούμε την ζωή δεδομένη και όταν έρχεται ή ώρα να πάρουμε αποφάσεις για αυτή λειτουργούμε μηχανικά και οι φόβοι μας κυριαρχούν. Ξέρουμε ότι παράγουμε για παράδειγμα φτώχεια αλλά μας είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες και δούμε τον διπλανό μας. Δεν μας ενοχλεί η φτώχεια αρκεί αυτή να μην μπαίνει μέσα στην πόρτα μας.

Δεν μας ενοχλεί όσο αυτή δεν μας ακουμπάει. Κάνουμε μετρήσεις αλλά τα αποτελέσματα τους μας αφήνουν αδιάφορους. Μόνο όταν φτάσει σε μη αναστρέψιμο σημείο προσπαθούμε τότε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί αλλά τελικά σκάει στην μούρη μας όπως τόσα πολλά πράγματα σήμερα.

Αυτή η συμπεριφορά βασίζεται κυρίως στην αντίληψη του Θανάτου. Η αντίληψη που έχουμε για τον θάνατο καθορίζει και τον τρόπο που ζούμε. Πιστεύοντας απλά ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το τώρα παύει να μας ενδιαφέρει το μέλλον. «Τι με νοιάζει εμένα αν η Γη δεν έχει καθαρό νερό μετά από 200 χρόνια. Εγώ θα έχω πεθάνει και θα έχω πάψει να υπάρχω. Ας λύσουν το πρόβλημα οι άλλοι».

Επιπλέον ο τρόμος μπροστά στον θάνατο μας αναγκάζει να κρατιόμαστε από τα υλικά αγαθά που μας περιβάλλουν γιατί αυτά είναι που μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από το μαύρο κενό της ανυπαρξίας του.

Μέσα από τις θρησκείες μάθαμε ότι αυτό το θέμα ήταν και είναι το κύριο μέσο ελέγχου της συνείδησης. Μόνο αν πιστεύεις μπορείς να σωθείς αλλά δεν φτάνει απλά να πιστεύεις γενικά στην ζωή μετά τον θάνατο. Όχι, πρέπει να πιστεύεις στην συγκεκριμένη θρησκεία που έχει το κλειδί της σωτηρίας σου. Κάτω από αυτό το πλαίσιο αντί να ερευνήσουμε και να εξετάσουμε τα στοιχεία απλά γινόμαστε υλιστές πιστεύοντας ότι αγνοώντας το σημαντικότερο υπαρξιακό πρόβλημα της ανθρωπότητας αυτό θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι όλα είναι ρευστά και δυναμικά και προπαντός επηρεάζονται από τον τρόπο που σκεφτόμαστε μπορούμε να εξαλείψουμε την δυστυχία γύρω μας.

Το πείσμα μας ενάντια στην αλλαγή είναι και η βασική αιτία για τη δυστυχία μας. Ενώ το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει εμείς συστηματικά του γυρνάμε την πλάτη απλά γιατί αυτό θα σήμαινε ξεβόλεμα από τις συνήθειες μας. Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο ερώτημα μας.

Πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τον θάνατο και αυτό θα μας οδηγήσει σε νέες αξίες για την ζωή. Μόνο η αμερόληπτη και έξω από θρησκευτικά πλαίσια έρευνα πάνω σε αυτό το θεμελιακό ερώτημα για τον άνθρωπο θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές για την συνειδητότητα του και τελικά το σύνολο της ζωής πάνω στον πλανήτη.

Πηγή: http://www.newfoundation.gr

Read 6320 times
Rate this item
(0 votes)

Latest from VaiosPanagiota