Όπως κάθε χρόνο η κοινότητα του Tai Chi Chuan και Qi Gong της Θεσσαλονίκης σας προσκαλεί στην παγκόσμια ημέρα του Tai Chi και Qi Gong. Εμποτισμένο με το άρωμα των λουλουδιών εκείνη την ημέρα θα είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσετε το "Xiang Gong" - "Qigong των αρωμάτων" και στυλ Yang Tai Ji.
Στο πάρκο Νέας Ελβετίας
και ώρα 10.00 π.μ
Είσοδος Ελεύθερη
πληροφορίες :6946663860
Έρχομαι καθημερινά σε επαφή με την ελληνική οικογένεια. Η επαφή μου με γονείς (κυρίως μητέρες) μέσω των ιδιωτικών μου ραντεβού ή μέσω των ομάδων, μου δίνει μια εικόνα. Η μεγαλύτερη εικόνα όμως έρχεται μέσα από τα λεγόμενα των γονιών και των δασκάλων για οικογένειες που δεν εμφανίζονται σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις ούτε καν στις δωρεάν ομιλίες που κάνω στα σχολεία.
Τι θα κάνουμε με όλους αυτούς τους πλανεμένους γονείς και παππουδογιαγιάδες που μεγαλώνουν νοσηρές προσωπικότητες και νομίζουν πως κάνουν και το σωστό; Πώς θα τους αφυπνίσουμε; Πώς θα τους φέρουμε στο δρόμο της αναγνώρισης των ευθυνών και των ορίων, πολύ περισσότερο των συνεπειών που δημιουργούν κατ’ αρχήν στα ίδια τα παιδιά και έπειτα στην κοινωνία; Πώς θα διδάξουμε τη διάκριση; Παρατηρώ άκρα στις συμπεριφορές των γονιών. Έχουμε εκείνη την ομάδα των ενηλίκων που όντας μειονεκτικοί και άσημοι γαλουχούν τα παιδιά τους να γίνονται μάγκες και θύτες και έχουμε και εκείνους τους μειονεκτικούς και άσημους που με την έλλειψη αποδοχής και παραδοχής οδηγούν τα παιδιά τους στο ρόλο του θύματος. Τι θα κάνουμε για να τα αποφύγουμε και τα δύο που είναι εξ ίσου νοσηρά και απευκταία; Μεγάλος ο προβληματισμός. Μεγάλο το δίλλημα. Υπάρχουν περιπτώσεις που μόνο ο εισαγγελέας θα έπρεπε να παρέμβει. Υπάρχουν οικογενειακές συνθήκες που είναι τόσο νοσηρές για τον ψυχισμό του παιδιού που μόνο ένα υγιές κοινωνικό σύστημα θα έπρεπε να παρέμβει και να εξυγιάνει. Υπάρχει όμως; Για ποιο σύστημα να μιλήσουμε; Το ανύπαρκτο ή το διαβρωμένο;
Και έτσι μένουμε να παρατηρούμε εκ του μακρόθεν ότι πέφτει στην αντίληψή μας και να φτύνουμε τον κόρφο μας που δεν συμβαίνει σε μας. Γινόμαστε όμως μάρτυρες της νοσηρής συνθήκης, γινόμαστε συνεργοί στο τραύμα της κοινωνίας επειδή ανεχόμαστε τον αποπροσανατολισμένο, τον μη αφυπνισμένο, τον εξυπνάκια, τον ανόητο, τον μειονεκτικό που συμπεριφέρεται αλαζονικά γιατί νομίζει πως αυτός και ο κανακάρης του είναι το κέντρο του κόσμου. Γινόμαστε μάρτυρες της νοσηρής συνθήκης που ονομάζεται «δεμένη οικογένεια» με το τριώροφο με τα κλειδιά έξω απ’ τις πόρτες, όπου δεν υπάρχει όριο, δεν υπάρχει προσωπικός χώρος και χρόνος, δεν υπάρχει απογαλακτισμός. Γινόμαστε μάρτυρες της θυσίας της γιαγιάς - μάνας που μεγαλώνει τα εγγόνια, βάζει πλυντήρια, μαγειρεύει για «να έρθουν τα παιδιά να τα βρουν έτοιμα»! Τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν ποτέ και δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ποτέ. Και στο βωμό της «δεμένης οικογένειες» θυσιάζονται όλοι αλλά κυρίως παραδειγματίζονται λανθασμένα τα παιδιά.
Γινόμαστε μάρτυρες εκείνης της μάνας που αφού δεν κατάφερε να γίνει βασίλισσα επιθυμεί να γίνει βασιλομήτωρ και κάνει στον κανακάρη της αυτά που θα έπρεπε να κάνει από χαρά και επιλογή για τον πατέρα του. Και παρατηρούμε τον πατέρα αποδυναμωμένο και δυστυχή να γίνεται ένα μοντέλο προς αποφυγήν του κανακάρη του. Παρατηρούμε εκείνη τη μάνα που υπομένει τον βάναυσο πατέρα και αναγκάζεται να σκύβει με θλίψη και μελαγχολία και μόνο της μέλημα να είναι οι δουλειές και η τηλεόραση. Τι εξαίρετο παράδειγμα για την κόρη που θέλει να φύγει με την πρώτη ευκαιρία να μην βλέπει να μην ακούει να μην αντιλαμβάνεται τον συμβιβασμό. Και φεύγει με τον πρώτο που της υπόσχεται δράση και νόημα. Αλλά είναι ο κατάλληλος; Πώς να μάθει να επιλέγει! Αφού έζησε όλη τη ζωή μέσα στο συμβιβασμό. Έμαθε να κόβει με το μαχαίρι την δόνηση του συμβιβασμού, του φόβου, του θυμού, των ενοχών μέσα στο σπίτι. Έχω ακούσει πολλούς νέους να λένε. «Δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου». «Δεν έχω τίποτα να κάνω στην απέραντη σιωπή των γονιών μου» «Δεν θέλω να τους ακούω να κατηγορεί ο ένας τον άλλο», αλλά εκείνοι αν τους ρωτήσεις θα πουν "θυσιάζομαι για τα παιδιά" και άλλα τέτοια τραγικά και ολέθρια για τον ψυχισμό του νέου ανθρώπου που υποτίθεται βάζει τα θεμέλια της δικής του συντροφικής ζωής. Πώς να χτίσει σχέσεις! Πώς να συνεργαστεί! Πώς να συνυπάρξει! Πού το είδε αυτό; Ποιος του το δίδαξε;
Χρειάζονται αφύπνιση οι γονείς. Χρειάζονται εκπαίδευση. Χρειάζονται μαθητεία. Δεν υπάρχει σπουδαιότερος ρόλος στη ζωή. Δεν υπάρχει πιο σημαντική ενασχόληση εκτός από εκείνη του γονιού. Ποιος μας έχει πείσει ότι είναι ένστικτος ο ρόλος; Ποιος μας έχει αναγκάσει να θεωρούμε ότι ξέρουμε ενώ δεν ξέρουμε και δεν κάνουμε και καμία προσπάθεια για να μάθουμε. Αφού η πολιτεία δεν το κάνει, αφού το Σχολείο δεν μπορεί γιατί το βάζουν να κάνει άλλα, ας το κάνουν οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων. Ας μην ασχολούνται με τις εμπάθειες και τις ίντριγκες των μεταξύ των σχέσεων. Ας οδηγηθούν να αντιληφθούν πως ο ρόλος τους είναι να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι γονείς και να εμπνεύσουν την αφύπνιση και όσων κοιμούνται ακόμη.
Δεν μπορεί να ακούω από στόματος Διευθυντού Δημοτικού Σχολείου, «κυρία μου τα Σχολεία έχουν γίνει parking παιδιών. Έχω τουλάχιστον 20 ανεπίδοτα ενδεικτικά μαθητών της προηγούμενης χρονιάς στο συρτάρι μου. Δεν έχουν έρθει να τα πάρουν! Δεν έχουν έρθει να μάθουν τι κάνει το παιδί τους στο Σχολείο». Και απ’ την άλλη έχουμε γονείς οι οποίοι παρασυρόμενοι από τις διαδώσεις διασύρουν δασκάλους, εμποδίζουν το έργο του Σχολείου, παρεμποδίζουν τη δομή και την οργάνωση γιατί αμφισβητήθηκε η πρωτιά του παιδιού τους! Ας εμπνευστούν οι Σύλλογοι ιδέες για να φέρουν τους γονείς σε δράσεις συνεργατικές, δράσεις χαράς και ομαδικότητας. Ας δουν πώς να συνδράμουν στη ανάπτυξη σχέσεων. Έτσι κι αλλιώς η γειτονιά έχει εκλείψει ας την αναπαράγουμε στην αυλή του Σχολείου.
Νοσεί η κοινωνία μας. Νοσεί βαρύτατα! Χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Χρειάζεται να λειτουργήσουμε ως πυρήνες αφύπνισης όποιος αντιλαμβάνεται την αλήθεια αυτών που λέγονται σ’ αυτές τις γραμμές ας τολμήσει. Ας γίνει η αλλαγή που θέλει. Ας φανταστεί! Ας οραματιστεί και ας τραβήξει το χορό. Ο δρόμος είναι δύσκολος έτσι κι αλλιώς, καλύτερα να τον πάμε χορεύοντας.
25 Μαρτίου 2015 στις 11:03 π.μ.
Ερατώ Χατζημιχαλάκη
Λεφτά υπάρχουν! Αρκεί να τα εφεύρουμε… Χιλιάδες εναλλακτικά νομίσματα κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο συμπληρωματικά και παράλληλα με τα εθνικά ή υπερεθνικά νομίσματα, δημιουργώντας μια νομισματική ποικιλότητα (diversite monetaire).
Σύμφωνα με τις ιστορίες του Harry Potter, ο Albus Dumbledore, διευθυντής της Μαγικής Σχολής του Hogwarts, κέρδισε τη φήμη του ως μεγάλος μάγος, εν μέρει, λόγω της δουλειάς του στη αλχημεία με τον συνεργάτη του, Nicholas Flamel. Και παρόλο που ο Dumbledore, ο Harry και όλοι οι άλλοι δάσκαλοι και μαθητές στη Σχολή Hogwarts είναι φανταστικοί χαρακτήρες, ο Nicholas Flamel υπήρξε πραγματικός αλχημιστής και είχε ανακατευτεί με κάποιες από τις σκοτεινότερες περιοχές της μαγικής τέχνης, συμπεριλαμβανόμενης της αναζήτησης για το Ελιξίριο της Ζωής. Κάποιοι ακόμα πιστεύουνε, πως ο Flamel εξακολουθεί να είναι ζωντανός!
Όταν γράφτηκε το 'ο Harry Potter και η Φιλοσοφική Λίθος', η ηλικία του Flamel υποτίθεται ότι ήταν 665 χρόνια. Αυτό θα μπορούσε να είναι και πραγματικό εφόσον ο πραγματικός Flamel είχε γεννηθεί στη Γαλλία περίπου το 1330. Μέσω μιας εκπληκτικής πορείας γεγονότων έγινε ένας από τους διασημότερους αλχημιστές του 14ου αιώνα. Και η ιστορία του είναι τόσο φανταστική και γοητευτική όσο και του Harry Potter.
Όταν ήταν ενήλικος ο Flamel εργαζόταν ως πωλητής βιβλίων στο Παρίσι. Ήταν μια ταπεινή δουλειά αλλά του παρείχε τις σχετικά σπάνιες δυνατότητες για την εποχή, να διαβάζει και να γράφει. Δούλευε σε μια μικρή κάμαρα δίπλα στον Καθεδρικό του Saint Jacques la Boucherie, όπου μαζί με τους βοηθούς του αντέγραφε και διακοσμούσε βιβλία.
Μια νύχτα ο Flamel είχε ένα παράξενο και ζωντανό όνειρο στο οποίο εμφανίστηκε μπροστά του ένας άγγελος. Το ακτινοβόλο φτερωτό πλάσμα παρουσίασε στον Flamel ένα υπέροχο βιβλίο με σελίδες που φαινόταν να είναι φτιαγμένες από λεπτό φλοιό και είχε ένα κάλυμμα από επεξεργασμένο χαλκό. Αργότερα, ο Flamel έγραψε αυτά που του είχε πει ο άγγελος: Κοίταξε καλά αυτό το βιβλίο, Nicholas. Στην αρχή δε θα καταλάβεις τίποτε σ' αυτό, ούτε εσύ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος. Αλλά κάποια μέρα θα δεις σ' αυτό κάτι που κανένας άλλος άνθρωπος δε θα μπορέσει να δει.
Τη στιγμή που ο Flamel ήταν έτοιμος να πάρει το βιβλίο από τα χέρια του αγγέλου, ξύπνησε από το όνειρο. Πολύ σύντομα όμως το όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα. Μια μέρα που ο Flamel εργαζόταν μοναχός του στο μαγαζί του, ένας άγνωστος τον πλησίασε και ήθελε απεγνωσμένα να πουλήσει ένα παλιό βιβλίο γιατί είχε πολύ μεγάλη ανάγκη για χρήματα. Ο Flamel αμέσως αναγνώρισε το παράξενο χαλκόδετο βιβλίο που ήταν το ίδιο με αυτό που του είχε προσφέρει ο άγγελος στο όνειρό του. Το αγόρασε αμέσως για δύο φλορίνια.
Το χάλκινο κάλυμμα ήταν χαραγμένο με παράξενα διαγράμματα και λέξεις, κάποια εκ των οποίων αναγνώρισε ο Flamel ότι ήταν ελληνικά. Οι σελίδες δεν έμοιαζαν με τίποτε από όσα είχε δει όσο καιρό εργαζόταν. Αντί για περγαμηνή φαινόταν πως ήταν φτιαγμένες από το φλοιό νεαρών δέντρων. Ο Flamel μπόρεσε να διακρίνει από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου πως είχε γραφτεί από κάποιον που αποκαλούσε τον εαυτό του Αβραάμ ο Ιουδαίος πρίγκιπας, ιερέας, Λευίτης, αστρολόγος και φιλόσοφος.
Η δυνατή ανάμνηση από το όνειρό του και η ίδια του η διαίσθηση τον έπεισαν ότι δεν επρόκειτο για ένα συνηθισμένο βιβλίο, ότι περιείχε απόκρυφη γνώση που φοβόταν πως ίσως δεν ήταν ικανός να διαβάσει και να κατανοήσει. Θα μπορούσε να περιέχει, ένιωθε, τα βαθύτατα μυστικά της φύσης και της ζωής.
Η δουλειά του ως έμπορος βιβλίων τον είχε κάνει να εξοικειωθεί με τα κείμενα των αλχημιστών της εποχής του και είχε κάποιες γνώσεις σχετικά με τη μεταστοιχείωση (την αλλαγή ενός στοιχείου σε ένα άλλο, όπως την αλλαγή του μολύβδου σε χρυσό), καθώς επίσης γνώριζε καλά την πληθώρα των συμβόλων που χρησιμοποιούσαν οι αλχημιστές. Αλλά τα σύμβολα και οι γραφές του βιβλίου ήταν πέρα από την κατανόηση του Flamel αν και προσπάθησε να λύσει τα μυστήριά του για πάνω από 21 χρόνια.
Η αναζήτηση της ερμηνείας
Επειδή το βιβλίο είχε γραφτεί από έναν Εβραίο και μεγάλο μέρος του κειμένου ήταν γραμμένο στα αρχαία εβραϊκά σκέφτηκε πως κάποιος λόγιος Εβραίος ίσως να μπορούσε να τον βοηθήσει να το μεταφράσει. Δυστυχώς, λόγω θρησκευτικής καταδίωξης όλοι οι Εβραίοι είχαν διωχθεί από τη Γαλλία. Αφού αντέγραψε μόνο κάποιες λίγες σελίδες από το βιβλίο, ο Flamel τις συσκεύασε και πήγε σε ένα προσκύνημα στην Ισπανία, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί από τους εξόριστους.
Αλλά το ταξίδι δεν είχε επιτυχία. Πολλοί από τους Εβραίους, εύλογα καχύποπτοι για τους Χριστιανούς εκείνη την εποχή, ήταν απρόθυμοι να βοηθήσουν τον Flamel κι έτσι αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Ήθελε να εγκαταλείψει την αναζήτησή του όταν γνώρισε έναν πολύ γέρο μορφωμένο Εβραίο που λεγόταν Maestro Canches και ζούσε στη Leon. Όπως και οι άλλοι Εβραίοι, δεν ήθελα να βοηθήσει τον Flamel μέχρι που ο τελευταίος ανέφερε τον Αβραάμ τον Ιουδαίο. Ο Canches είχε σίγουρα ακούσει γι' αυτόν το μεγάλο διανοούμενο που ήταν σοφός στις διδασκαλίες και στα μυστήρια της Καμπάλα.
Μπόρεσε να μεταφράσει κάποιες σελίδες που του είχε φέρει ο Flamel και ήθελε να επιστρέψει στο Παρίσι μαζί του για να εξετάσει το υπόλοιπο βιβλίο. Αλλά ακόμα δεν επιτρεπόταν η είσοδος των Εβραίων στο Παρίσι και η υπερβολικά μεγάλη ηλικία του Canches θα καθιστούσε ούτως ή άλλως το ταξίδι ιδιαίτερα δύσκολο. Όπως το ήθελε η μοίρα ο Canches πέθανε πριν μπορέσει να βοηθήσει περισσότερο τον Flamel.
Επιστρέφοντας στο μαγαζί του στο Παρίσι και στη γυναίκα του ο Flamel έμοιαζε να έχει αλλάξει, ήταν κεφάτος και γεμάτος ζωή. Ένιωθε πως με κάποιον τρόπο είχε μεταμορφωθεί από τη συναναστροφή του με τον Canches. Αν και ο γέρος Εβραίος είχε αποκρυπτογραφήσει μόνο αυτές τις λίγες σελίδες, ο Flamel μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτή τη γνώση για να κατανοήσει ολόκληρο το βιβλίο. Συνέχισε να μελετά, να ερευνά και να συλλογίζεται επάνω στα μυστήρια του βιβλίου για τρία χρόνια και μετά μπόρεσε να επιτύχει ένα κατόρθωμα που είχε απασχολήσει για αιώνες του αλχημιστές, τη μεταστοιχείωση. Ακολουθώντας τις ακριβείς οδηγίες που έδινε ο Αβραάμ ο Ιουδαίος στο βιβλίο, ο Flamel ισχυρίστηκε ότι μετέτρεψε μισή λίβρα υδραργύρου σε ασήμι και στη συνέχεια σε καθαρό χρυσό.
Αυτό λεγόταν ότι θα μπορούσε να κατορθωθεί με τη βοήθεια της 'Φιλοσοφικής Λίθου'. Σύμφωνα με τον Flamel αυτό περιλάμβανε μια περίεργη κοκκινωπή 'σκόνη υλοποίησης'.
Η μετατροπή βασικών μετάλλων σε ασήμι και στη συνέχεια σε χρυσό αποτελεί πιθανότατα ένα είδος δεισιδαιμονίας, φαντασίας και λαϊκής παράδοσης. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ωστόσο, πως αυτός ο ταπεινός βιβλιοπώλης ανεξήγητα έγινε πλούσιος εκείνη την εποχή, τόσο πλούσιος στην πραγματικότητα, που έφτιαξε στέγες για τους φτωχούς, ίδρυσε δωρεάν νοσοκομεία και έκανε πλούσιες δωρεές σε εκκλησίες. Ουσιαστικά η νεοαποκτηθείσα περιουσία του δε χρησιμοποιήθηκε για να βελτιώσει τη δική του ζωή αλλά τη χρησιμοποίησε αποκλειστικά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η μεταστοιχείωση που είχε κατορθώσει δεν αφορούσε μόνο σε μέταλλα, όπως λεγόταν, αλλά συνέβη και στο μυαλό και στην καρδιά του. Αλλά εάν η μεταστοιχείωση είναι αδύνατη, με ποιον τρόπο κατάφερε ο Flamel να πλουτίσει;
Ο Flamel πεθαίνει... ή μήπως όχι;
Στο βιβλίο του Harry Potter ο δαιμόνιος Lord Voldemort αναζητά τη φιλοσοφική λίθο για να πετύχει την αθανασία. Η ίδια δύναμη της λίθου που επιφέρει μεταστοιχείωση είναι επίσης το Ελιξίριο της Ζωής που θα επέτρεπε σε ένα άτομο να ζήσει για πάντα, ή σύμφωνα με κάποιες αναφορές, για τουλάχιστον 1000 χρόνια. Τμήμα του θρύλου που περιβάλλει την αληθινή ιστορία του Nicholas Flamel αφορά στο ότι κατάφερε μέσω της μεταστοιχείωσης των μετάλλων να επιτύχει και την αθανασία. Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι πέθανε στην ώριμη ηλικία των 88 ετών, πολύ μεγάλη ηλικία για την εποχή του. Αλλά υπάρχει μια περίεργη υποσημείωση σ' αυτή την ιστορία που προκαλεί ερωτήματα.
Μετά από τον επίσημο θάνατο του Flamel το σπίτι του λεηλατήθηκε πολλές φορές από αυτούς που έψαχναν τη φιλοσοφική λίθο και τη μυστηριώδη 'σκόνη υλοποίησης'. Δε βρέθηκε ποτέ. Επίσης δε βρέθηκε το βιβλίο του Αβραάμ του Ιουδαίου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΧΙΙΙ στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα ωστόσο, ένας απόγονος του Flamel που λεγόταν Dubois ίσως να είχε κληρονομήσει το βιβλίο και κάποια ποσότητα από τη σκόνη υλοποίησης. Με τον ίδιο το βασιλιά ως μάρτυρα, ο Dubois λέγεται ότι χρησιμοποίησε τη σκόνη για να μετατρέψει μπάλες από μόλυβδο σε χρυσάφι. Αυτό το τρομερό κατόρθωμα τράβηξε την προσοχή του Καρδινάλιου Richelieu ο οποίος απαίτησε να μάθει πως λειτουργούσε η σκόνη. Αλλά ο Dubois κατείχε μόνο ότι είχε απομείνει από τη σκόνη του προγόνου του και δεν μπορούσε να διαβάσει το βιβλίο του Αβραάμ του Ιουδαίου. Έτσι δεν μπόρεσε να αποκαλύψει τα μυστικά του Flamel.
Λέγεται πως ο Richelieu πήρε το βιβλίο του Αβραάμ του Ιουδαίου και έφτιαξε ένα εργαστήριο για να εκμεταλλευτεί τα μυστικά του. Η προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής ωστόσο και όλα τα ίχνη του βιβλίου εξαφανίστηκαν από τότε.
Αργότερα τον ίδιο αιώνα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΧΙV έστειλε έναν αρχαιολόγο που λεγόταν Paul Lucas σε μια αποστολή ανεύρεσης επιστημονικών στοιχείων στην Ανατολή. Ενόσω ήταν στην Broussa στην Τουρκία, ο Lucas γνώρισε έναν γέρο φιλόσοφο που του είπε πως υπήρχαν σοφοί άνθρωποι στον κόσμο οι οποίοι κατείχαν γνώση για τη φιλοσοφική λίθο, οι οποίοι κρατούσαν τη γνώση αυτή για τον εαυτό τους και ζούσαν πολλές εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες χρόνια. Ο Nicholas Flamel, είπε στον Lucas, είναι ένας από αυτούς. Ο γέρος είπε ακόμα στον Lucas για το βιβλίο του Αβραάμ του Ιουδαίου και πως έφτασε στα χέρια του Flamel. Ακόμα πιο απίθανο είναι το ότι είπε στον Lucas πως ο Flamel και η γυναίκα του ήταν ακόμα ζωντανοί! Οι κηδείες τους ήταν ψεύτικες, όπως είπε, και οι δυο τους μετανάστευσαν στην Ινδία, όπου εξακολουθούσαν να ζουν.
Είναι δυνατό ο Flamel πραγματικά να βρήκε το μυστικό της φιλοσοφικής λίθου και να πέτυχε την αθανασία; Υπάρχει άραγε πραγματικά η αρχαία γνώση της μεταστοιχείωσης και του Ελιξίριου της Μακροζωίας;
Εάν ναι, ο Nicholas Flamel ίσως είναι ακόμα ζωντανός. Ίσως και να διασκεδάζει με τις μαγικές περιπέτειες του Harry Potter.
Μετάφραση - Απόδοση: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.g
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers