Από την αρχαιότητα ο άνθρωπος επέλεγε να χτίσει τα ιερά των θεών, που λάτρευε, σε ιδιαίτερους τόπους που εξέπεμπαν μεγάλες ποσότητες διακριτής ενέργειας.
Αυτή η ενέργεια που ερχόταν από τα έγκατα της γης, και έχει άμεση σχέση με τις γραμμές Ley, γινόταν και γίνεται αισθητή από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, προσφέροντας κατά περίπτωση αισθήματα χαράς, λύπης, διαλογισμού, περισυλλογής, επαφής με το θείο και εν τέλει ψυχική ή σωματική ίαση.
Γι’ αυτό το λόγο, αυτοί οι τόποι δύναμης είναι διάσπαρτοι σε όλη την γη.
Οι γραμμές Ley, ήταν γνωστές από την αρχαιότητα με πολλά ονόματα όπως, πράνα, τελλουρικά ρεύματα, μονοπάτια του δράκου, ρεύματα του ερπετού και άλλα. Στην ουσία, πρόκειται για ενεργειακούς ποταμούς που ρέουν σε όλη την επιφάνεια της γης, σχηματίζοντας ένα πολύπλοκο πλέγμα που στα κομβικά σημεία ένωσης τους παρατηρείται αυξημένη αυτή η ενέργεια.
Αυτά τα κομβικά σημεία, επέλεγαν οι αρχαίοι, για να χτίσουν τους ναούς των θεών τους. Δεδομένου, όμως, του γεγονότος ότι δεν έχουν όλα τα κομβικά σημεία τις ίδιες ιδιότητες, και σε κάποια παρατηρούμε την ύπαρξη έντονης αρνητικής ενέργειας, τα ιερά διαχωρίζονταν της λατρείας των θεών ανάλογα με το είδος αυτής ακριβώς της ενέργειας.
Για παράδειγμα, τα ιερά των χθόνιων θεών ή τα νεκρομαντεία, εγκλείουν πάντα μεγάλη αρνητική ενέργεια, ενώ τα ιερά που έχουν σχέση με ηλιακούς ή ανθρωποσωτήριους θεούς διαχέονται από μεγάλες ποσότητες θετικής ενέργειας.
Επίσης, ιερά που σχετίζονται με ιαματικούς θεράποντες θεούς, παρουσιάζουν και αυτά τεράστιες ποσότητες θετικής ενέργειας, μέσω της οποίας γινόταν και η ίαση των ασθενών. Αυτό το φαινόμενο, δεν έχει εκλείψει στην εποχή μας και υπάρχουν πολλές αναφορές, από άτομα που βρήκαν ίαση από σοβαρές ασθένειες, επισκεπτόμενα τέτοιους τόπους δύναμης.
Το πώς οι αρχαίοι γνώριζαν τις ιδιότητες αυτών των τόπων δύναμης και πώς μπορούσαν να τους διακρίνουν, είναι άγνωστο. Ξέρουμε ότι τα εκάστοτε ιερατεία, επέλεγαν τον τόπο οικοδόμησης των ιερών αλλά τίποτα παραπάνω. Είναι άραγε οι γνώσεις των ιερατείων που κρατήθηκαν μυστικές για πάντα;
Είναι η χρήση κάποιας τεχνολογίας, που εμείς μόλις τον 20ο αιώνα ανακαλύψαμε ή μήπως οι άνθρωποι τότε ήταν περισσότερο αισθαντικοί από εμάς και μπορούσαν να αντιληφθούν αυτά που εμείς με δυσκολία αντιμετωπίζουμε; Όπως και να έχει η επιστήμη και η αρχαιολογία επιβεβαιώνουν πως πράγματι, οι τόποι αυτοί χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα για τη λατρεία των θεών.
Οι ενεργειακοί τόποι πάντως, δεν παύουν να αποτελούν έναν καλό οδηγό γι’ αυτόν που θέλει να νιώσει και να αισθανθεί αυτή την δύναμη της γης. Δεν έχετε λοιπόν, παρά να επισκεφθείτε έναν χώρο από αυτούς και να αφεθείτε στα συναισθήματα που θα σας χαρίσει.
Πηγή: Στέλλα Ταμπάκη, eoellas
Πολλά τραγούδια έρχονται στο μυαλό μας όταν μιλάμε για τη Σελήνη*. Αν δεν σας έρχεται κάτι στο νου, τότε σίγουρα κάποιο ποίημα θα έχετε γράψει κάτω από το επιβλητικό της φως. (ή θα έχετε ατενίσει το πέλαγος ... απολαμβάνοντας την ασημένια ροή ... αλλά και το φυσικό υπερθέαμα που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο).
Είτε λοιπόν λόγω της ποίησης, είτε λόγω κάποιας τρυφερής ενθύμησης, λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε τη δύναμή της. Το σίγουρο είναι, ότι η έντονη μαγνητική παρουσία της Σελήνης, μας εξιτάρει τη φαντασία, μας διεγείρει τα συναισθήματα, αλλά παράλληλα την έχουμε συνδέσει με μύθους μέσω αναρίθμητων παραδόσεων.
Φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι επηρεάζει τον κύκλο της γυναίκας, μα και την κίνηση του νερού. Άρα, και τα συναισθήματα μας, εφόσον ο άνθρωπος αποτελείται κυρίως από νερό.
Η Σελήνη κατά την αστρολογία, προσδιορίζει αποτυπώνει - συντονίζει τον συναισθηματικό μας κόσμο, την κυοφορία μα και τη θηλυκή μας υπόσταση. Εκπροσωπεί την παγκόσμια μήτρα γέννησης και κυτταρικής μνήμης, τις καταβολές και τις ρίζες, καθώς και τις ψυχικές συγκινήσεις. Σηματοδοτεί τη συνεχή συναισθηματική διακύμανση, την κίνηση και τη ροή μα και την πολυμορφία του θηλυκού. ( Η φάσεις της και η κίνησή της γύρω από τη Γή, είναι κάθε 28 με 29 ημέρες).
Αστρολογικώς, συνδέεται άμεσα με το υποσυνείδητο, αντλώντας πληροφορίες προς εξυπηρέτηση του συνειδητού. Εκτός από τις κυτταρικές καταβολές, σχετίζεται με την έννοια μητέρα και τροφός. Από τη Σελήνη και τις όψεις της, αντλούμε σπουδαίο υλικό, που μας βοηθά να κατανοήσουμε τα πρώτα 7 χρόνια ενός παιδιού.
Από άποψη συμβολισμού είναι το ήμισυ του παντός. Για σκεφτείτε έναν κόσμο δίχως νερό...... Δεν θα υπήρχε ζωή. Και γι αυτό μαζί με τον Ήλιο (που εκπροσωπεί την αρσενική αρχή-πνεύμα), είναι οι βασικές ποιότητες που μας φωτίζουν και μας θρέφουν. Ακόμη κι μείς αν το καλοσκεφτείτε, μέσα από νερό βγαίνουμε, και από 95% περίπου νερό, αποτελούμαστε.
Παρόλα αυτά, εκτός από το μέρος της Σελήνης που μας είναι ορατό, υπάρχουν εκατοντάδες υποθέσεις και θεωρίες, που θέλουν το μυστικό και σκοτεινό μέρος της Σελήνης να πρωταγωνιστεί περισσότερο από το ορατό.
Ό κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ότι αντλεί πληροφοριακό και αρχετυπικό υλικό, απευθείας από τον υποσυνείδητο, ασυνείδητο και υπερσυνείδητο κόσμο. Καταγράφει, κατανοεί, και ενυπάρχει μέσω της συναισθηματικής οδού. Αποτυπώνει τις βαθύτερες μας ανάγκες, αλλά και τις καταγεγραμμένες πληροφορίες που πηγάζουν από την οικογενειακή και κυτταρική μας μνήμη.
Ο συμβολισμός της στην αρχαιότητα
Η αλήθεια έχει πάντοτε πολλές όψεις ή εάν όχι πολλές, τουλάχιστον δύο. Τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Αν ανατρέξουμε λίγο στην αρχή της ιστορίας, στους αρχαίους χρόνους, θα συναντήσουμε τη Σεληνιακή Θεά.
Της αποδίδονται πολλά επίθετα, όπως Αίγλη, Μήνη, Φοίβη, Τιτανίς και αργότερα Εκάτη, Άρτεμις, Ήρα, Πασιφάη. Στην Αρχαία Αθήνα, της προσέφεραν σπονδές καθαρού ύδατος και μικρούς άρτους σε σχήμα ημισελήνου. Ιερό της χρώμα είναι το ασημένιο και το λευκό. Ιερό της μέταλλο ο άργυρος. Σύμβολά της, τα κέρατα, ο σεληνιακός μηνίσκος, ο τροχός, ο δίσκος, ο σκύλος κ.α
Στη Μυθολογία θεωρείται ερωτική θέα, κυρίως από την πλευρά της ποίησης, των πόθων και των ονείρων. Στην ερωτική της μίξη με το Δία, αποκτά την Πανδεία. Η Σελήνη επίσης, σχετίζεται με τον κόσμο των ψυχών κατά Πλάτωνα.
Κατά τη Μυθολογία, ήτανε κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα και της γυναίκας του Θείας θεά της σελήνης. Δεν ήταν μονάχα θεά, αλλά και προσωποποίηση της Σελήνης. ¨Όταν εμφανιζόταν στο στερέωμα, χλόμιαζαν μπροστά της όλα τα άστρα. Το ουράνιο άρμα της, σε αντίθεση με το άρμα του θεού Ήλιου, προχωρούσε αργά στον ουρανό, γιατί το έσερναν μονάχα δυο άλογα (ή ακόμα και αγελάδες). Ενδιαφερόταν γι αυτήν ο θεός των δασών Παν, και για να την προσελκύσει μεταμορφώθηκε σε μισό άνθρωπο και μισό κριάρι. Αυτή όμως αγαπούσε τον όμορφο νέο Ενδυμίωνα, τον οποίο ο θεός Ζεύς καταδίκασε σε αιώνιο ύπνο.
Όταν η Σελήνη έφτανε κατά τον νυκτερινό της περίπατο πάνω από τη σπηλιά που κοιμόταν ο Ενδυμίων, κατέβαινε και τον φιλούσε με τις αχτίδες της. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να τον ξυπνήσει. Σύμφωνα με ορισμένους μύθους, ο Ενδυμίων ανταποκρινόταν στην αγάπη της και εκείνη είχε μαζί της πενήντα θυγατέρες (δηλ. πενήντα μήνες που μεσολαβούσαν ανάμεσα στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ήλιδα απ΄όπου καταγόταν).
Η κυριότερη μυθολογική δράση της Σελήνης λοιπόν από ότι βλέπουμε συνέβαινε στο σκοτάδι. Όλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα, και μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους. Η άτρακτος, η ρόκα, είναι επίσης τα γνωρίσματα τους.
Ο ήλιος και η σελήνη, απεικονιζόμενα μαζί άλλωστε, αντιπροσωπεύουν τον ιερό γάμο ουρανού και γης, βασιλιά και βασίλισσας, χρυσού και αργυρού.
Ακόμα, οι τρεις μέρες του σκότους της σελήνης είναι η περίοδος καθόδου του θνήσκοντος θεού στον κάτω κόσμο.
Ναι, η Πανσέληνος, συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Όμως έχουμε και την ημισέληνο, που είναι πένθιμη και τη φθίνουσα σελήνη που είναι η μοχθηρή, δαιμονική όψη. Ο μηνίσκος και η αύξουσα σελήνη, απομένουν να είναι το φως, η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή.
Η σελήνη συμβολίζεται κυρίως από το μηνίσκο, ή με τα κέρατα της αγελάδας. Είναι ένα νυκτερινό καράβι, ένα πλοίο του φωτός μεν, που πλέει όμως στη θάλασσα της νύχτας.
Ας θυμηθούμε ότι όλα τα νυχτόβια ζώα, όπως η γάτα και η αλεπού, είναι σεληνιακά. Όπως επίσης και τα ζώα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται. Π.χ η αρκούδα που πέφτει σε χειμέρια νάρκη και ξαναεμφανίζεται με ένα νεογέννητο την Άνοιξη. Αλλά κι ότι το κυνήγι της λείας συνήθως γίνεται κάτω από το φως της Σελήνης. Εκεί παραμονεύει ο θηρευτής, μέσα στην καταχνιά του φωτός να θηρέψει το θήραμα.
Σεληνιακό είναι επίσης το σαλιγκάρι, ο λαγός, και το κουνέλι, τα αμφίβια και οτιδήποτε σχετίζεται με τα νερά, τα έλη και τις πλημμύρες. Ζώα που ζουν γενικά σε μία κατάσταση σύγχυσης περιβάλλοντος, συνεχούς αλλαγής, αστάθειας και προσαρμοστικότητας.
Συμβολισμοί άλλων πολιτισμών
Οι σεληνιακές θεότητες είναι συχνά τριαδικές. Συνήθως όμως η Σελήνη αναπαρίσταται σαν θηλυκή δύναμη, Μητέρα θεά. Βασίλισσα του Ουρανού (με τον Ήλιο σαν αρσενική αρχή).
Εξαιρέσεις αποτελούν μερικές αφρικανικές και βορειοαμερικανικές ινδιάνικες φυλές, ο τευτονικός, ωκεανικός, ιαπωνικός συμβολισμός και ο συμβολισμός των Μαορί, όπου η σελήνη είναι η αρσενική γονιμοποιός αρχή.
Είτε αρσενική, είτε θηλυκή, η σελήνη συμβολίζει παντού το ρυθμό του κυκλικού χρόνου, το παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Η φάση γέννησης, θανάτου και ανάστασης της σελήνης, συμβολίζουν την αθανασία και την αιωνιότητα, τη συνεχή ανανέωση, τη φώτιση.
Η σελήνη αντιπροσωπεύει επίσης τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της, την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι.
Συμβολίζει την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και το υποκειμενικό, την ανθρώπινη λογική (σαν αντανακλώμενο φως από το θεικό Ήλιο). Είναι ο οφθαλμός της νύχτας, όπως ο ήλιος είναι ο οφθαλμός της ημέρας.
Σαν περιοδική αναδημιουργία είναι ο χρόνος και η μέτρηση, αφού ο χρόνος μετριόταν πρώτα με τις σεληνιακές φάσεις.
Ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές, και ως εκ τούτου τη διάρκεια της ζωής.
Η λατρεία της Σελήνης ή της Λούνας, δεν είχε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο μεγάλη σημασία, όπως η λατρεία των θεοτήτων της Σελήνης στην Ανατολή λ.χ του Ναννάρα στους Σουμέριους, του Σιν στους Βαβυλώνιους, του Θόφτου στους Αιγύπτιους κλπ.
Η Σελήνη και η Άρτεμη
Η λατρεία της Σελήνης στον αρχαίο κόσμο δεν ήταν συχνά διακριτή. Κάποτε συγχωνευόταν με τη λατρεία της Άρτεμης, και αργότερα της Εκάτης. Οι Έλληνες (σε αντίθεση με τους Ρωμαίους αναφορικά με τη Λούνα) δεν της έχτιζαν ιδιαίτερους ναούς.
Το γνωστότερο άγαλμα της Σελήνης βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανού. Είναι ρωμαϊκό αντίγραφο πρωτότυπου του 3ου αιώνα που για πολύ καιρό από λάθος, θεωρούνταν άγαλμα της Άρτεμης.
Ανάγλυφο με παράσταση της Σελήνης, (180 – 160 π.χ) διατηρήθηκε στο βωμό του Δία στην Πέργαμο (που σήμερα βρίσκεται στα Κρατικά Μουσεία του Βερολίνου).
Η Σελήνη στόλιζε και το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα. Βρέθηκε όμως μονάχα θραύσμα του κεφαλιού του αλόγου της (που σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο)
Στις παραστάσεις όμως από τους μύθους για τον Ενδυμίωνα, οι αρχαίοι καλλιτέχνες, αν και σε μικρότερο βαθμό απ ότι οι καλλιτέχνες των νεότερων χρόνων, την αντικαθιστούσαν συχνά με την Άρτεμη. Ανάμεσα στις εξαιρέσεις είναι ο πίνακας Σελήνη από το δάσκαλο του Ραφαήλ, Πιέτρο Περουτζίνο (γύρω στο 1500, που βρίσκεται σήμερα στην Ακαδημία της Φλωρεντίας) και ο πίνακας του Χ. Θόμα, Σελήνη και Ενδυμίων του 1900 (στο Κρατικό Μουσείο του Κρέφελντ).
Αστρολογικές ιδιότητες της Σελήνης
Σύμφωνα με τις Αστρολογικές αρχές, οι βασικές λέξεις κλειδιά που συμβολίζουν την έννοια της Σελήνης σε ένα γενέθλιο χάρτη είναι οι εξής:
Εσωστρέφεια, Ταλάντωση, Φαντασία, Καμπύλωση, Δεκτικότητα, Αντανάκλαση, Αντιστροφή, Στρέβλωση, Αρνητικό Πόλωση, Αρνητικό φορτίο, Προσκόλληση, Απομνημόνευση, Ευπλασία, Απόκλιση, Εθισμός, Ψυχή, Διακύμανση, Αποθήκευση, Κάμψη, Μεταφορά, Μητέρα, Μνήμη, Κυοφορία, Ασφάλεια – Ανασφάλεια.
Όταν η σελήνη έρχεται σε επαφή (συνέργεια) με τους πλανήτες, μπορεί να φέρει τα εξής αποτελέσματα: Με τον Ήλιο = ολοκλήρωση, με τον Ερμή = αναζήτηση, με την Αφροδίτη = αποδοχή, με τον Άρη = υπερκινητικότητα, με το Δία = ευσυγκίνητα ή υπερβολικά συναισθήματα, με τον Κρόνο= μοναχικότητα, με το Χείρωνα = εκτίμηση αναγκών, με τον Ουρανό = αναζήτηση, με τον Ποσειδώνα = παθητικότητα και με τον Πλούτωνα = συγκέντρωση μυστικών.
*Η Σελήνη έχει αντικαταστήσει την αρχαία ονομασία για το φεγγάρι μήνη <μην, μηνός ΄΄μήνας΄΄
Βιβλιογραφία:
Allcroft A.H. The Circle and the Cross
Alviella, Goblet d' The Migration of Symbols
Bailey, H The Lost Language of Symbolism
Bowra, C. M. The Heritage of Symbolism
Larousse, New Encyclopaedia of Mythology
Collins, A. H. Symbolism of Animals
Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου
Ouranokatevatoi.blogspot.gr
Από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου Σύμβουλος Ολιστικής & Συνδυαστικής Αστρολογίας, Reiki Master Teacher
Εάν δεχτούμε ότι η έννοια της ζωής είναι ιερή, τότε και ο αστρολογικός γενέθλιος χάρτης είναι το αποτύπωμα αυτής της ιερότητας. Μας οδηγεί και μας προσανατολίζει. Χαρτογραφεί τις ανθρώπινες δυνάμεις που συνυπάρχουν σε όλα τα επίπεδα και τροφοδοτείται από την πηγή. Μας φέρνει σε επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξης και γίνεται η γέφυρα της ατομικότητας. Η ένωση με το θείο σπινθήρα, που εκφράζεται με πολυεπίπεδο τρόπο.
Όταν ο Ήλιος συναντά τον Πλούτωνα, όταν το συνειδητό συναντά το υποσυνείδητο, όταν το φώς βλέπει βαθιά μέσα στον πυρήνα της ύπαρξης, όταν η ατομικότητα συναντά τη μυσταγωγία, τότε η συνέργεια των πλανητών που εκφράζουν τις ποιότητες αυτές, ονομάζεται Ήλιος Πλούτωνας. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως, έχουν αυτήν την κολώνα ή αλλιώς κύκλο, ή δέντρο, αποτυπωμένο μέσα τους. Μια εικόνα, ή αλλιώς χαρτογράφηση, που αποτυπώνει το Είναι με έψιλον κεφαλαίο !
Μπορούμε να φανταστούμε την κολώνα αυτή με τρόπο τέτοιο, που στην κορυφή της βρίσκεται ο Ήλιος, ακολουθεί η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Χείρωνας και ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.
Ο Πλούτωνας σχετίζεται με την εμβάθυνση και το υποσυνείδητο. Τροφοδοτεί με όλα τα απαραίτητα στοιχεία του ασυνείδητου, τη σκάλα που αναδύεται στο φως. Στο φως του Ήλιου, στο φως της συνειδητότητας !
“Ο Ήλιος αντικατοπτρίζει το θείο σπινθήρα που φέρουμε μέσα μας, απεικονίζει την ατομικότητα, τον πνευματικό εαυτό, το ταυτό που ονομάζει η ψυχολογία του βάθους, τον εσωτερικό εαυτό στις προσεγγίσεις της αυτογνωσίας, τον εσωτερικό πυρήνα των θρησκειών που εκδηλώνεται από τον μυημένο ή τον χρισμένο και στην αστρολογία που εκπροσωπείται από τον Ήλιο του ατομικού ωροσκόπιου”.
Ο Ήλιος, η συνειδητότητά μας, το φως που φέρουμε μέσα μας, είναι το κεντρικό σημείο του αστρολογικού γενέθλιου χάρτη. Μας εφοδιάζει και μας φωτίζει με την ύπαρξη του πνευματικό μας εαυτού.
Από ένα άλλο και διαφορετικό επίπεδο, μπορούμε να πούμε ότι είναι το αρσενικό αρχέτυπο και η εκδήλωση της εξωστρεφής μας πλευράς. Η πλευρά μας αυτή, συναντά τη Σελήνη, η οποία υποδηλώνει και εκδηλώνει, την κυτταρική μας μνήμη, τη θηλυκή μας υπόσταση, αλλά και την μήτρα που κυοφορεί.
Είναι η παθητική μας πλευρά, το θηλυκό αρχέτυπο που αφουγκράζεται, απορροφά … και ενώνεται με το πνεύμα ... Ψυχή και Πνεύμα γίνονται Ένα! Είναι δηλαδή, η λεγόμενη συνέργεια του Ήλιου και της Σελήνης, ή με άλλα λόγια, αυτό που αποκαλούμε γιν και γιανγκ. Η ένωσή τους, επιτυγχάνεται από τη ίδια τη φύση!
Η συνειδητή μας εστίαση, τα ενδυναμώνει και τα εξευγενίζει. Τα καθιστά ενεργά και τα βοηθά να συλλειτουργούν σαν ένα ενιαίο σύνολο. Μαζί με το καλούπι, που ορίζεται από τον Asc.(αυτό που ανατέλλει).
Για να το αντιληφθούμε όμως καλύτερα, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε γύρω μας και μέσα μας. Η ένωση των τριών αυτών σημείων, των σημείων δηλαδή που απεικονίζουν την τρισδιάστατη πλευρά μας, αποσυμβολίζεται με το σχήμα του αυγού. Το κέλυφος του αυγού είναι ο ωροσκόπος, δηλαδή το εξωτερικό μας περίβλημα - σώμα μας. Το νερό του αυγού που σχετίζεται με το ασπράδι, είναι η Σελήνη, δηλαδή, η ψυχή. Ο κρόκος στο κέντρο του αυγού, είναι ο Ήλιος. Δηλαδή, το πνεύμα ! Το τρίπτυχο αυτό, το βλέπουμε παντού και δεν μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο. Ενιαίο και αδιάσπαστο, είναι η οντότητά μας !
Αυτή η ιερή τριάδα, ο Ήλιος, η Σελήνη και ο ωροσκόπος, είναι η κεντρική ουσία, που για ΄΄χάρη΄΄ της ολοκλήρωσης, ο χάρτης συνηγορεί με τρόπο ιερό. Όλο αυτό, προς εξυπηρέτηση αυτής της βιωματικής και ολοκληρωμένης διαδικασίας. Με άλλα λόγια, η ίδια η γέννηση, είναι το ιερό!
Ο Αστρολογικός χάρτης, χαρτογραφεί και απεικονίζει με σοφό τρόπο τη διαδρομή αυτή. Μια πιο εσωτερική προσέγγιση εκφράζεται κάλλιστα από το κηρύκειο του Ερμή, είτε αλλιώς από το δέντρο της ζωής. Κάθε κύκλος μέσα σε αυτό, είναι ιερός. Μέσα σε κάθε έναν κύκλο ξεχωριστά, είναι τοποθετημένοι οι πλανήτες. Οι πλανήτες, που εμπεριέχουν και συνυπάρχουν και πολλά στοιχεία.
Στοιχεία, που μπορούμε να τα απαριθμήσουμε και είναι πολλά. Μερικά από αυτά και κυριότερα είναι οι αριθμοί. Κάθε πλανήτης, εκφράζεται και από έναν αριθμό.
Το ένα στον Ουρανό ή αλλιώς το άγιο πνεύμα ή αλλιώς έμπνευση, το δύο στον Ποσειδώνα ή αλλιώς την ένωση των αντιθέτων, το τρία στον Κρόνο ή αλλιώς τη δομή, το 4 στο Δία ή αλλιώς την επέκταση, το 5 στον Άρη ή αλλιώς τη δράση, το 6 στον Ήλιο ή αλλιώς τη συνειδητότητα, το 7 στην Αφροδίτη ή αλλιώς τη ρύθμιση, το 8 στον Ερμή ή αλλιώς την επικοινωνία, το 9 στη Σελήνη ή αλλιώς τον ψυχικό φορέα - συναίσθημα, και το 10 στη γη ή αλλιώς τη γείωση.
Εδώ βλέπουμε και το συσχετισμό περί δεκάδος του Πυθαγόρα. Οι αριθμοί από το 1 έως και το 10, ολοκληρώνουν τον κύκλο της ανοδικής και της καθοδικής πορείας και γίνονται και πάλι 1. Δηλαδή, ένας νέος κύκλος.
Γνωρίζοντας ότι κάθε ζωδιακή περιοχή αποτελείται από 30 μοίρες, τότε είναι εμφανές, ότι κάθε περιοχή αποτελείται από το 3 δεκαήμερα. Το κάθε ένα από αυτά, εμπεριέχουν τη δεκάδα. (3 λοιπόν τα δεκαημέρα επί 10, μας κάνουν τις 30 μοίρες που αντιπροσωπεύουν τη μια ζωδιακή περιοχή. Επομένως, έναν ημερολογιακό μήνα. 12 τα ζώδια επί 30 μοίρες η κάθε ζωδιακή περιοχή ίσων οι 360 μέρες του χρόνου. Με αυτήν τη δομή, αποτυπώνεται με τρόπο συμβολικό, ένα ολόκληρο έτος. (τοποθετημένο μέσα στον κύκλο). Ένα ατομικό ημερολόγιο. Τόσο μοναδικό, όσο και το αποτύπωμα μας. Και έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ορίζεται η τρισδιάστατη εμφάνιση της μονάδας.
Κάθε κύκλος του δέντρου, ενώνεται και με τους άλλους κύκλους μέσω κάποιων ειδικών διαδρομών που ονομάζονται ατραποί.
Στο χάρτη του δέντρου, που εκπροσωπεί τη συλλογική γνώση, εμφανίζεται σε σημείο κρυφό και ο κύκλος του Πλούτωνα. Ο κύκλος εκείνος, που δείχνει το απόκρυφο και τη δύναμη του υποσυνειδήτου. Δηλαδή, τον πυρήνα της ύπαρξης.
Μέσα στο χάρτη αυτό, είναι τοποθετημένα και τα 4 βασικά επίπεδα, που συνυπάρχουν ισότιμα. Είναι το πνευματικό ή αλλιώς το αρχετυπικό, το διανοητικό, το συναισθηματικό και το σωματικό.
Ο άνθρωπος για να είναι ολοκληρωμένος, πρέπει να βαδίζει συνειδητά και στα 4 αυτά επίπεδα, πράγμα που είναι δύσκολο και επιζητά αυτογνωσία. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο, διότι εάν κάποιος έρθει κοντά στην προσωπική του αλήθεια, τότε είναι όλα δυνατόν να συμβούν. Ελευθερία Πνεύματος είναι ο αληθινός δρόμος. Ο Ήλιος ή αλλιώς πνεύμα, φωτίζει και καθοδηγεί με τον καλύτερο και εμφανέστερο τρόπο. Φωτίζει, εξισορροπεί και δείχνει το δρόμο προς την ολοκλήρωση. Κάθε τι που απεικονίζεται μέσα σε αυτή τη διαδρομή, είναι ιερό.
Θα συναντήσουμε τους κρυστάλλους και τους αριθμούς, το ζωικό βασίλειο και τα γράμματα της αλφαβήτου, τα φυτά και τα χρώματα, τις μουσικές νότες και το Ι. Τσινγκ, τις αρχετυπικές μορφές που προέρχονται από τη μυθολογία, τους ημιπολύτιμους λίθους, τα βότανα και την αλχημεία, την ταρότ και τα σημεία δύναμης, τα αρώματα και τα βιοχημικά άλατα, το δημιουργικό και διαμορφωτικό επίπεδο, τα 4 στοιχεία φωτιά, γη, αέρα, νερό, τα οντολογικά σύμβολα, τις ανθρώπινες σωματικές αντιστοιχίες, τις πνευματικές εμπειρίες, τις αρχαγγελικές και αγγελικές οντότητες και τα ιερά μέταλλα. Ζώα, πτηνά, τελετουργικά όπλα, εσωτερικές ικανότητες, και άλλα πολλά που ήδη υπάρχουν ή θα προστεθούν στο άμεσο μέλλον.
Αυτά όλα συνυπάρχουν στο δέντρο της ζωής, το οποίο με μια λέξη κλειδί, μπορεί να εκφραστεί από 1 έως το 10 ή με τη λέξη κλειδί ενός πλανήτη που εμπεριέχει τις ποιότητες όλες μαζί. Ευχές για ένα καλοτάξιδο δρόμο ! Στο κέντρο του εαυτού μας ! Στο ιερό που βρίσκεται μέσα μας !
*Πρωτότυπη παρουσίαση κειμένου: http://ouranokatevatoi.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9.html
*Το κείμενο διαμορφώθηκε ειδικά για την ιστοσελίδα του ΥπερΝόησις. Eίναι μέρος της διάλεξης Αστρολογία και Ιερό, που πραγματοποιήθηκε από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου. Αφορούσε τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ ΄΄Ιερό 77΄΄. Πραγματοποιήθηκε στον Κεραμικό στις 29 Ιουνίου του 2012, στον καλλιτεχνικό χώρο, ΄΄ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ΄΄
Στα βιντεάκια συμμετέχει με μουσικό σχόλιο ο Παναγιώτης Στέφος-Λυραυλος
στιγμιότυπο α)
στιγμιότυπο β)
* Μέρος της παρουσίασης έχει δημοσιευθεί και στο περιοδικό ΄΄New Age Astrology»
Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου
Ouranokatevatoi.blogspot.gr
«Είναι αδύνατο να είσαι υγιής και ελεύθερος όταν κρατάς τον εαυτό σου δεμένο στο παρελθόν. Ότι κι αν έγινε, έχει τελειώσει. Ναι, είναι αλήθεια ότι δε σου φέρθηκαν καλά. Αλλά έχει τελειώσει. Με το να συγχωρήσεις κάποιον, δε σημαίνει ότι τον δικαιώνεις γι’ αυτό που σου έκανε.
Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά μαθήματα είναι να καταλάβουμε ότι ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί κάθε στιγμή, ανάλογα με την κατανόηση, την επίγνωση και τη γνώση που έχει. Όποιος κακομεταχειρίζεται κάποιον άλλον, σίγουρα έχει ο ίδιος υποστεί κακομεταχείριση όταν ήταν παιδί. Όσο μεγαλύτερη ήταν η βία τόσο μεγαλύτερος ο πόνος που νιώθει μέσα του και τόσο περισσότερο ξεσπάει. Αυτό δε σημαίνει ότι η συμπεριφορά του είναι δικαιολογημένη ή αποδεχτή, αλλά για την δική μας πνευματική εξέλιξη χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε τον πόνο του.
Το άτομο που δυσκολευόμαστε περισσότερο να συγχωρήσουμε είναι εκείνο που μπορεί να μας δώσει τα μεγαλύτερα μαθήματα. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου αρκετά ώστε να υψωθείς πάνω από εκείνη την παλιά κατάσταση, τότε η κατανόηση και η συγχώρεση έρχονται εύκολα. Είσαι ελεύθερος. Μήπως σε φοβίζει η ελευθερία; Μήπως νιώθεις περισσότερο ασφαλής μένοντας κολλημένος στην παλιά σου πικρία και μνησικακία»; LouiseL. Hay από το βιβλίο « Έλκεις αυτό που δηλώνεις» εκδόσεις: Η δυναμική της επιτυχίας
Αγαπήστε τον εαυτό σας, αποδεχτείτε τον σε αυτά που έκανε και για όσα δεν έκανε για όσα δεν επέλεξε, για όσα δεν μπορούσε, αλλά δεν ήταν και η κατάλληλη στιγμή….
Οδηγήστε τον να μάθει τα μαθήματα του, να απελευθερώσει με αγάπη τις προσκολλήσεις ώστε να εξελίξει όλες τις πτυχές της ζωής του, σε όλα τα επίπεδα.
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers