«τὰ πάντα ῥεῖ» μας λέει ο Ηράκλειτος, οι μορφές εναλλάσσονται και όλα μεταβάλλονται. Δημιουργούνται, αναπτύσσονται, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται, μέσα σε έναν αέναο κύκλο ζωής.
Κάθε χρόνο αλλά και κάθε στιγμή που περνάει, κάτι μέσα μας και κατά συνέπεια γύρω μας, ολοκληρώνεται. Μετασχηματίζεται, εξελίσσεται και αλλάζει μορφή, ο εαυτός μας οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας, το περιβάλλον γύρω μας, οι άνθρωποι, ο τρόπος της αντίληψης μας, οι οπτικές μας, η ίδια μας η ζωή! Όλα είναι κύκλοι ζωής και ο μεγαλύτερος είναι των γενεθλίων μας. Καθώς πλησιάζουν συμβαίνει κάτι παράξενο κάθε φορά μπορεί να βιώνουμε μια φθίνουσα πορεία, ή ριζικές αλλαγές, ακόμα και μικρούς ή μεγάλους θανάτους, σίγουρα όμως μετασχηματισμούς πολλών επιπέδων αρκεί να παρατηρούμε. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλο το σύστημα του εαυτού μας συντονίζεται ώστε να απελευθερώσει, να αδειάσει τα περιττά και τα άχρηστα, να ξαλαφρώσει και να πετάξει τα βαρίδια που τον καθηλώνουν. Κλείνουμε κύκλους και δημιουργούμε χώρο ώστε να ανοίξουμε καινούριους.
Αυτό είναι Αναγέννηση! Η γενέθλια μέρα μας είναι η Πρωτοχρονιά μας! Είναι ένας νέος χρόνος που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, να ευχαριστήσουμε, να εμπνευστούμε, να συγχωρέσουμε και να προχωρήσουμε, να αποδεχτούμε, να δημιουργήσουμε, να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, να θέσουμε στόχους και να τους κατακτήσουμε! Αυτή είναι η εξέλιξη μας μέχρι να έρθει και πάλι η πληρότητα στα επόμενα γενέθλιά μας, εν μέρει να μηδενίσουμε και να πάμε πάλι από την αρχή…
Όλοι γνωρίζουμε πως η ζωή μας εδώ στην γη δεν είναι μια ευθεία γραμμή, που όλα είναι ίδια και γνωστά, που όλα είναι θλιβερά και μαύρα ή που όλα είναι χαρούμενα και φωτεινά. Όχι είναι ένα ταξίδι που έχει από όλα τα καλά! Ακριβώς όπως η γη έχει πανέμορφα βουνά, καταπράσινες πεδιάδες, ανθισμένα λιβάδια, καταγάλανες θάλασσες και ουρανούς, που δε χορταίνεις να θαυμάζεις, έτσι έχει και ρεματιές, ανηφόρες, κακοτράχαλους δρόμους, προστατευμένα αλλά και επικίνδυνα μονοπάτια, άγριες και φουρτουνιασμένες θάλασσες... Όλα βρίσκονται εντός!
Κάτι ανάλογο βιώνουμε όλοι μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε, τα πάντα υπάρχουν μέσα μας, είναι μέρος της εξέλιξης μας και ο δρόμος μας έχει λίγο από όλα!
Όλα αυτά με οδήγησαν να καταλάβω πως η ζωή αποτελεί ενδιαφέρον, όταν την προσεγγίζω σαν παιχνίδι , όταν αφήνομαι στην αγκαλιά της μητέρας φύσης να φροντίσει για εμένα κι’ εγώ ανακαλύπτω συνεχώς νέα δεδομένα, καινούριες πληροφορίες του εαυτού μου, αναζητώ την ισορροπία σε όλες τις πτυχές του.
Έτσι φτάνω στο συμπέρασμα πως η ζωή είναι επιστήμη! Και εμείς όλοι οι επιστήμονες που κάνουμε αμέτρητες έρευνες και ανακαλύψεις που ενθουσιαζόμαστε με τις θαυμαστές δημιουργίες μας αλλά και απογοητευόμαστε στις δυσκολίες και στις απώλειες. Ποτέ όμως δεν το βάζουμε κάτω, ορθώνουμε το σώμα, αναθαρρεύουμε την ψυχή, σηκώνουμε το κεφάλι, χαμογελάμε και οδεύουμε για το επόμενο βήμα. Αυτή είναι η ζωή που μας αγαπά και μας προσφέρει όσο την αγαπάμε και της προσφέρουμε, τίποτε λιγότερο τίποτα περισσότερο…
Αυτό που η ζωή απαιτεί από τον καθένα μας είναι να την εκτιμάμε, να την χαιρόμαστε και να την αγαπάμε!
Επιστήμη, εκ του επι-ίσταμαι - στέκω και παρατηρώ, ερευνώ, μελετώ και πειραματίζομαι, ἐπίσταμαι (γνωρίζω καλά)
Όλα αυτά δε κάνουμε; Παρατηρούμε, ερευνάμε, συμπεραίνουμε, μελετάμε και κάθε μέρα πειραματιζόμαστε ώστε να μάθουμε για τη ζωή μας, να γνωρίσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να βρούμε τη θέση που μας αναλογεί μέσα στο κάθε σύστημα.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, να καλωσορίσουμε τον εαυτό μας στο ταξίδι του στη γη και ας το κάνουμε σε οποιονδήποτε χρόνο δεν έχει σημασία. Να του δείξουμε εμπιστοσύνη πως θα λειτουργήσει στην κάθε του επιλογή με τον καλύτερο τρόπο. Να μειώσουμε την κριτική. Να πιστεύουμε σε αυτόν και να τον ενδυναμώνουμε, χωρίς να τον απαξιώνουμε και να τον υποτιμάμε. Να του λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μέχρι στιγμής μας έχει προσφέρει! Να τιμήσουμε και να αναγνωρίσουμε την εσωτερική μας αλήθεια και αξία, γιατί μόνο με αυτόν το τρόπο του επιτρέπουμε να ανθίσει και να εκδηλώσει την ομορφιά της ψυχής του, ενώνοντας το πνεύμα με την ύλη. Να του ανοίξουμε δρόμους έκφρασης όλων όσων αισθάνεται χωρίς δήθεν και πρέπει, χωρίς ταμπέλες.
Να θυμάστε: Η εικόνα μας στο σύμπαν δεν αλλοιώνεται και δεν τσαλακώνεται ποτέ με ότι κι αν κάνουμε, πούμε ή δεν πούμε νιώσουμε ή όχι…
Είμαστε ελεύθεροι!
Ας Συντονιστούμε λοιπόν με την ισορροπία του σύμπαντος, εναρμονίζοντας όλους τους ήχους και τους τόνους των συστημάτων μας με την αγάπη, τότε η τέχνη της ζωής γίνεται επιστήμη!
για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου