Επιστήμη και Πνευματικότητα β' μέρος
Ποιοι είμαστε?
Πρέπει να αναρωτηθούμε «Ποιος Είμαι?» και πρέπει να ψάξουμε την απάντηση σε αυτήν την απλή ερώτηση. Είμαστε το σώμα μας, όταν ξέρουμε ότι οι αισθήσεις μας είναι περιορισμένες? Είμαστε απλώς ένα σύνολο χημικών αντιδράσεων που κάποια στιγμή θα λήξουν λόγω εντροπίας ή μήπως μέσα μας ο καθένας νοιώθει ότι είναι κάτι παραπάνω από απλές χημικές αλλαγές? (Ερώτηση στο κοινό) Κατά την σημερινή επιστήμη «την κατεστημένη» δεν υπάρχει τίποτα άλλο από αυτό που μπορούμε να μετρήσουμε. Κι’ όμως αν ρωτήσουμε απλά τους ανθρώπους θα μας πουν ότι νοιώθουν, αγαπάνε, πονάνε, λυπούνται, χαίρονται και επίσης σκέφτονται, ονειρεύονται, οραματίζονται, προσδοκούν και στο τέλος πιστεύουν ο καθένας με τον τρόπο του ότι μέσα τους κρύβεται μια συνείδηση πολύ μεγαλύτερη από αυτή μιας μηχανής. Άλλος το λέει Θεό, άλλος άγνωστη δύναμη, άλλος Αετό, άλλος Βράχμα, και αν ψάξουμε θα βρούμε χιλιάδες ονόματα ανά τους αιώνες που δηλώνουν μια αδιαμφισβήτητη τελικά πραγματικότητα μιας ανώτερης συνείδησης που προσωρινά κατοικεί σε ένα σώμα πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Αθλιότητα της ζωής
Τελικά η αποδοχή η μη από μεριάς μας της πολυδιάστατης φύσης του ανθρώπου, μας οδηγεί μπροστά στο αμείλικτο ερώτημα του γιατί ζούμε και γιατί θα πεθάνουμε και είναι αμείλικτο γιατί όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Άρα αν απλά είμαστε χημικές αντιδράσεις ποιο το νόημα τόσου πόνου και δυστυχίας. Πουθενά στην φύση δεν παρατηρείται σκληρότητα παρά μόνο ανάγκη. Αν όμως είμαστε κάτι περισσότερο, κάτι που θα συνεχίσει να υπάρχει μετά το θάνατο τότε πολύ πιθανά το νόημα που δίνουμε στην ζωή να πρέπει να διευρυνθεί και να βαθύνει.
Αν ο θάνατος δεν είναι τέλος αλλά μια αλλαγή συνείδησης (RaymondMoody, Ίδρυμα Monroe) και σήμερα αυτό είναι αντικείμενο έρευνας σε πανεπιστημιακή βάση τότε μπορεί το νόημα της ζωής να τεθεί σε μια τελείως διαφορετική βάση από αυτή που αποδεχόμαστε. Από μόνη της αυτή η γνώση μπορεί να προκαλέσει μια θεμελιακή αλλαγή στην αντίληψη για την ζωή στον καθένα από μας.
Matrix και Πλάτωνας
Για να μπορεί να γίνει αυτό πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε σε ένα Matrix. Ότι είμαστε μπαταρίες για το σύστημα και αυτούς που το διαχειρίζονται και πως οποιαδήποτε συνειδησιακή αφύπνιση θα τους στερήσει από τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν για να πορεύονται μέσα την ζωή που είναι η εκμετάλλευση των άλλων. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε μπαταρίες και να γίνουμε ανθρώπινα όντα. Πρέπει να σπάσουμε την τυποποίηση και να νοιώσουμε ζωντανοί με το να αρχίσουμε να αισθανόμαστε και να εκφραζόμαστε σαν ανθρώπινα όντα που μπορούν να εκφράσουν πηγαίες απόψεις και ας μην είναι όλες σωστές. Το σημαντικό είναι η συμμετοχή και ενότητα μέσα από την δράση και όχι η απόλυτη αλήθεια που πιθανά περιέχουν τα λόγια ενός μεγάλου διδασκάλου. Η εποχή που ή ανθρωπότητα ακολουθούσε τυφλά τα λόγια άλλων έχει παρέλθει. Μόνο η συλλογική δουλειά και η συμμετοχή στην ομάδα μπορούν να δώσουν πραγματικά αποτελέσματα σήμερα. Δεν τα έχουμε ανακαλύψει όλα τα παραπάνω εμείς όπως αντιλαμβανόμαστε αλλά ειπώθηκαν για πρώτη φορά από τους αρχαίους φιλοσόφους όπως τον Πλάτωνα στον «μύθο της Σπηλιάς» του.
Η διαφορά σήμερα είναι ότι για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε μια κρίση συνειδησιακή παγκοσμίων διαστάσεων. Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα μέσα στην γνωστή ιστορία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της σε παγκόσμια κλίμακα. Για πρώτη φορά η τεχνολογία μας δίνει την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε από άκρη σε άκρη στον πλανήτη αλλά και σε ελάχιστο χρόνο. Για πρώτη φορά όλα τα θετικά και αρνητικά του σύγχρονου κόσμου μπορούν να κοινοποιηθούν στους πάντες ταυτόχρονα. Έτσι χάνεται το φράγμα της εντοπιότητας. Τα πάντα επηρεάζουν τους πάντες. Ο πλανήτης είναι μια μεγάλη οικογένεια.
Για πρώτη φορά μέσα στους αιώνες μπορούμε να δούμε τα αφεντικά της σπηλιάς και να καταλάβουμε την λειτουργία του συστήματος. Ξέρουμε σήμερα πως μας χειρίζονται μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και της σπανιότητας των πόρων και της ενέργειας.
Καθώς θα ξυπνάει αυτός ο παγκόσμιος άνθρωπος και προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά του τόσο πιο έντονη θα είναι η ανάγκη του να βγει από την σπηλιά ξεπερνώντας τα αφεντικά της τα οποία πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να διατηρήσουν το statusquo.
Αυτός ο νέος άνθρωπος δεν κάνει βίαιη επανάσταση αλλά εσωτερική επανάσταση. Δίνει εσωτερική μάχη ανάπτυξης της συνειδητότητας. Νικάει τους φόβους του και αλλάζει τις δομές του συστήματος χτίζοντας καινούργια που να ταιριάζουν στις ανάγκες του. Απελευθερώνει την γνώση και διακινεί ελεύθερα την πληροφορία. Δεν θέλει να πουλήσει αλλά να ανταλλάξει, δεν θέλει να γίνει αυτός πλούσιος αλλά να μπορούν όλοι να ζουν άνετα, δεν του αρέσει η έλλειψη αλλά η αφθονία με την γνώση ότι όλα τα αγαθά του κόσμου είναι δεύτερα μπροστά στην εσωτερική πραγματικότητα και την πνευματική διάσταση του ανθρώπου. Όλοι οι εθνικισμοί και ρατσισμοί και γενικά κάθε τύπου διαχωρισμός υποχωρούν κάτω από την ελεύθερη γνώση αλλά και την ανοικτή εκπαίδευση που στόχος της δεν είναι η ρομποτοποίηση αλλά η εσωτερική ωριμότητα και ανάπτυξη του ανθρώπινου όντος. Για να μπορεί να ασχοληθεί αποτελεσματικά με την εσωτερική ανάπτυξη θα πρέπει να αυτοματοποιήσει τις παραγωγικές διαδικασίες ώστε με τον ελάχιστο χρόνο δουλειάς να μπορεί να έχει επαρκή αγαθά.
Whydon’tyouchange?
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ευκαιρία συνειδητότητας. Η επιστήμη μας οδήγησε στον έλεγχο του πλανήτη αλλά ανέδειξε και την τεράστια ευθύνη μας απέναντι στα οικοσυστήματα και στα είδη που ζουν πάνω του. Φτάσαμε στο σημείο να ελέγχουμε δυνάμεις που μπορούν να προκαλέσουν πλανητικές καταστροφές.
Πνευματικά η ανθρωπότητα όμως δεν ακολούθησε παρόμοια πορεία. Έχει παραμείνει σε συστήματα εκπαίδευσης και διαχείρισης που χρησιμοποιούνταν από μια νηπιακή ανθρωπότητα. Βλέπουμε λοιπόν ένα παιδί που κρατάει μια ατομική βόμβα. Είναι πάντα έτοιμο να τσακωθεί με τον διπλανό του γιατί του πήρε το παιχνίδι το οποίο σε πολλές περιπτώσεις το έχει βαρεθεί αλλά είναι θέμα γοήτρου. Είναι έτοιμο να καταστρέψει το σπίτι του απλά επειδή συμφέρει.
Το παιδί πρέπει να μεγαλώσει και να αναλάβει υπεύθυνα την θέση του μέσα στην ιστορία. Κανείς δεν θα κάνει την «δουλειά» για εμάς. Δεν υπάρχουν «σωτήρες» ή «εξωγήινοι» ή άλλοι θεόσταλτοι για να μας γλιτώσουν από την βλακεία μας. Εμείς πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας αλλά και ολόκληρο το σύστημα. Πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή της ανωριμότητας μας γιατί μόνο η αποδοχή της θέσης μας στον κόσμο θα μας δώσει την δύναμη να σηκωθούμε και να περπατήσουμε. Αν δεν το κάνουμε εμείς οικειοθελώς θα μας αναγκάσει στο τέλος ο ίδιος ο πλανήτης μέσα από τις καταστροφές και αλλαγές που σήμερα βλέπουμε γύρω μας. Η επιστήμη έχει φτάσει στο σημείο να αναγνωρίσει την δύναμη του Νου πάνω στην ύλη μέσα από την Κβαντοδυναμική και την Φυσική υψηλών σωματιδίων. Έχουν καταγραφεί πάρα πολλά στοιχεία από διαφορετικά επιστημονικά πεδία για τον τρόπο που ο Νους επηρεάζει την πραγματικότητα μας που μόνο οι άκαμπτες πεποιθήσεις μας, μας εμποδίζουν να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας.
Ο κόσμος μας φαίνεται συμπαγής και σταθερός, αμετάβλητος αν και ξέρουμε σήμερα ότι οι αισθήσεις μας, μας κοροϊδεύουν. Ξέρουμε ότι η ύλη αποτελείται από άτομα τόσο απομακρυσμένα μεταξύ τους όσο τα ηλιακά συστήματα. Ο χώρος στην ουσία είναι κενός. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να τον διαπεράσουμε γιατί απλά είμαστε συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα. Ξέρουμε ότι το κύμα του κινητού τηλεφώνου περνάει μέσα από τον τοίχο γιατί δεν ταλαντώνεται στην ίδια συχνότητα μ’ αυτόν. Παρ’ όλα αυτά δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι μπορεί να αντιλαμβανόμαστε καταστάσεις υψηλότερης ενεργειακής στάθμης απλά και μόνο γιατί αποτελούμαστε σαν όντα από αντίστοιχες ενέργειες. Και όμως η έρευνα πάνω στο θέμα συσσωρεύει στοιχεία καθημερινά. Δεν έχουμε παρά να ψάξουμε