Ο Ιπποκράτης Δάκογλου είναι ένας από τους... γνωστότερους-άγνωστους επιστήμονες του σύγχρονου Ελληνισμού. Μπορεί να μην τον ξέρει το πανελλήνιο αλλά ήδη τον ευγνωμονούν τουλάχιστον 20.000 άνθρωποι που έχουν πάρει από εκείνον μουσικό CD με την «αρμονία των ουρανίων σφαιρών», στο οποίο ακούγεται ο ήχος των μαθηματικών μηνυμάτων του Πυθαγόρα!
Ο κ. Δάκογλου είναι ένας αεικίνητος άνθρωπος, που έχει συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής ανάμεσά μας, μελετώντας τον Πυθαγόρα και λύνοντας σύνθετα (και για πολλούς άλυτα) μαθηματικά προβλήματα, με την ευκολία και την άνεση ενός μικρού παιδιού που λύνει τα κορδόνια των παπουτσιών του. Ανήκει σ' αυτή την ειδική κατηγορία των Ελλήνων που έζησαν στην Κωνσταντινούπολη και βίωσαν το μεγαλείο της Βασιλεύουσας, αποθηκεύοντας για πάντα στον «σκληρό δίσκο» με τις αναμνήσεις τους την αυτοκρατορική αύρα ενός αλησμόνητου πολιτισμικού οικοδομήματος. Σπούδασε με στερήσεις, δυσκολίες και πείσμα. Η τύχη τον ευνόησε όποτε ακριβώς χρειάστηκε τη βοήθειά της. Εργάστηκε σκληρά. Καθ' όλη τη διάρκεια του ενήλικου βίου του συγκέντρωνε βιβλία, αναφορές και κείμενα για τον Πυθαγόρα – ένα πρόσωπο της αρχαιότητας που ετάχθη από την Ιστορία να κινείται ανάμεσα στη σφαίρα του μύθου και της πραγματικότητας.
Ο κ. Δάκογλου έχει υπογράψει μια σειρά έργων που αναφέρονται στην αποκωδικοποίηση της πυθαγόρειας διδασκαλίας και πολλές φορές έχει έλξει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Όταν αναφέρεται στους αριθμούς σε υποχρεώνει να πιστέψεις ότι πρόκειται για αληθινές οντότητες! Με χαρακτήρα, συνήθειες, προτιμήσεις και μοτίβα συμπεριφοράς, τα οποία τα υπαγορεύει η ίδια η φύση τους. Επίσης, ένα από τα προσφιλή του θέματα προς συζήτηση είναι ο «αιθέρας», η μυστηριώδης ουσία που συνέχει το σύμπαν. Ο κ. Δάκογλου ισχυρίζεται ότι στα έργα του παραθέτει όλες τις αποδείξεις για την ύπαρξη του αιθέρα.
Ο διάλογος μαζί του είναι μια ευχάριστη εμπειρία – αν και πάντοτε ο συνομιλητής του μένει με την εντύπωση ότι τα λόγια του κ. Δάκογλου είναι σαν την κορυφή παγόβουνου: όσα φαίνονται, όσα θέλει να αποκαλύψει είναι πολύ λιγότερα απ' όσα έχει γνωρίζει αυτός ο αινιγματικός και καλοσυνάτος άνθρωπος με το παιδικό χαμόγελο και τη νεανική αισιοδοξία.
Ερ.: Ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις σας από τη ζωή;
Απ.: Οι πρώτες εικόνες μου από αυτό τον κόσμο ελήφθησαν στην Κωνσταντινούπολη Γεννήθηκα εκεί. Στα χαρτιά γεννήθηκα 15 Ιουλίου 1917. Τυπικά είμαι 98 ετών. Όμως ανακάλυψα κάτι που το ήξερα, επειδή μου το είχαν πει οι γονείς μου. Ότι δεν ισχύει η «επίσημη» ηλικία μου. Έχω ήδη μπει στα 100! Έχω στα χέρια μου πιστοποιητικό γεννήσεως από τη Θεσσαλονίκη. Όταν ήρθαμε από την Πόλη στη Θεσσαλονίκη, ο πατέρας μου μας έγραψε στο εκεί ληξιαρχείο.
Έχω πιστοποιητικό γεννήσεως και βαφτίσεως 31/12/1915! Είμαι αρκετά... ηλικιωμένος αλλά ευτυχώς οι συνέπειες της ηλικία μου είναι μόνον σωματικές όχι πνευματικές. Ο πατέρας μου δούλευε σε μια βρετανική εταιρεία τηλεγραφητής. Η εταιρεία μετεγκαταστάθηκε από την Πόλη στην Ελλάδα. Πρώτα στη Θεσσαλονίκη κι ύστερα Αθήνα.
Πήγαινα σε γαλλικό σχολείο, το οποίο διοικείτο από Ιησουΐτες. Την Α' Τάξη την έβγαλα στην Πόλη, 7 ετών. Άρα, όπως συνάγεται και από τα οικογενειακά αρχεία που σώζονται, ήρθαμε στην Ελλάδα, ξαναγυρίσαμε στην Πόλη και ξαναφύγαμε.
Ερ.: Τι έχετε συγκρατήσει πιο έντονα στην μνήμη σας από την περίοδο που ζήσατε στην Βασιλεύουσα;
Απ.: Στην Πόλη είχαμε νταντά. Κάθε πρωί μας πήγαινε βόλτα στον κήπο του Ταξίμ. Μια ημέρα περάσανε τρεις τσιγγάνες μαζί. Μια μου άρπαξε το χέρι, το κοίταξε καλά-καλά και μου είπε το εξής: θα ζήσεις πολλά χρόνια, πέραν του ορίου σου. Θα πάρεις δόξα. Επίσης, στη δύση του βίου σου θα βγάλεις πολλά χρήματα. Όλα έχουν βγει αληθινά εκτός από το τρίτο – ίσως επειδή ποτέ δεν έδωσα σημασία στα χρήματα και ούτε προτίθεμαι να δώσω.
Ερ.: Αληθεύει ότι σχεδιάσατε το ιστορικό γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφόρο και ότι έχει ένα «τρικ» στην κατασκευή του που το καθιστά ιδιαίτερα ανθεκτικό;
Απ.: Ισχύει. Είμαι πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ. Το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφόρο βασίστηκε σε δική μου μελέτη. Έγινε το 1950. Και το σχέδιο και η μελέτη μπετόν είναι δικά μου. Αυτό το γήπεδο έχει όντως ένα μυστικό: μια σειρά πεδίλων στην άκρη δεν είναι ενωμένα με την κολώνα. Στα σχέδια τα έχω κόψει και έχω προβλέψει άρθρωση εκεί. Κι προέβλεψα να μπει πλάκα 5 πόντων μολύβδου. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε υποχρεωτικός υπολογισμός σεισμού για τον σχεδιασμό των κτισμάτων. Εγώ δεν είχα κατά νου τις συνέπειες σεισμού αλλά τον ενθουσιασμό του πλήθους και τα χοροπηδητά. Υπ' όψιν ότι η συντονισμένη κίνηση πλήθους μπορεί να προκαλέσει κατάρρευση σε μεγάλες κατασκευές όπως γήπεδα, γέφυρες κ.ά. και ο σχεδιασμός αυτών των έργων θέλει προσοχή. Ένα από τα τεχνάσματα που μπορούν να δώσουν μεγάλη ανθεκτικότητα είναι στην κολώνα να υπάρχει άρθρωση και όχι πάκτωση με τα πέδιλα. Αρχικά ήθελα να σπουδάσω μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος γιατί με τραβούσε η έρευνα. Το όνειρο της ζωής μου ήταν να εγκατασταθώ στην Πάρνηθα και να κάνω πειράματα. Αυτό δεν το κατάφερα. Ζω στον Χολαργό.
Στο Μετσόβειο πέτυχα το 1934 (μηχανολόγος). Έκανα αίτηση για μετεγγραφή στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών διότι τότε οι μηχανολόγοι δεν είχαν μεγάλες επαγγελματικές προοπτικές.
Ερ.: Πώς μπήκε στη ζωή σας ο Πυθαγόρας;
Απ.: Από μικρό παιδί μου ασκούσε μεγάλη έλξη και ενδιαφέρον η προσωπικότητα του Πυθαγόρα. Καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου ήταν στο νου μου αυτός ο μεγάλος μύστης, φιλόσοφος και μαθηματικός. Μάζευα οτιδήποτε είχε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Η βιβλιογραφία που είχα συγκεντρώσει ήταν μεγάλη και είχα σκοπό να την διαβάσω εν καιρώ. Μου είχε κάνει δε εντύπωση και η σχέση Πυθαγόρα με τα ορφικά. Εκείνος γνώρισε στην εποχή του έναν μύστη, τον Αγλαόφαμο, ο οποίος τον μύησε στα ορφικά. Από αυτά που άκουσε από τον Αγλαόφαμο επέλεξε να ασχοληθεί με όσα μπορούσε να αποδείξει ή με πείραμα ή με μαθηματική απόδειξη. Συνεπώς, έψαξα κι εγώ τα ορφικά για να κάνω ό,τι έκανε ο Πυθαγόρας.
Ερ.: Έχετε κυκλοφορήσει σειρά βιβλίων όπου αποκαλύπτετε με μαθηματικές αποδείξεις τον κώδικα που έκρυβε ο Πυθαγόρας στις διδασκαλίες του. Ισχύουν οι φήμες για «αλλόκοτα» τεχνικά προβλήματα στην πρώτη έκδοση;
Απ.: Ναι υπήρξαν προβλήματα στον πρώτο τόμο από τον «Μυστικό Κώδικα του Πυθαγόρα». Μιλάμε για τη δεκαετία του '80. Δεν υπήρχαν τότε τα σημερινά μέσα σελιδοποίησης και εκτύπωσης. Είχα το χειρόγραφο του πρώτου τόμου. Το παρέλαβε ο εκδοτικός οίκος. Στις εγκαταστάσεις του διέθετε ένα μεγάλο δωμάτιο με τεράστια μηχανήματα της Agfa. Σε ένα κεφάλαιο 40 σελίδων, έβγαζε λευκό χαρτί! Λες και δεν ήθελε το μηχάνημα να τυπώσει την κοσμολογία του Πυθαγόρα (σ' αυτό αναφερόταν το... προβληματικό κεφάλαιο). Δοκίμασε ο εκδοτικός οίκος να τα δώσει αλλού για εκτύπωση, σε πιεστήρια που είχαν παρεμφερή μηχανήματα. Σε κανένα δεν καθίστατο εφικτό! Υπ' όψιν ότι δεν επρόκειτο για σχέδια και διαγράμματα, αλλά για απλό κείμενο και μαθηματικούς νόμους.
Ο γιος μου είχε την ιδέα να φωτογραφήσουμε τις «απείθαρχες» σελίδες και έτσι να μπορέσουμε να τα τυπώσουμε. Η φωτογράφηση θα γινόταν στην περίφημη «φούσκα» της Agfa, έναν ειδικό θάλαμο που είχε κατασκευάσει αυτή η εταιρεία και στην χώρα μας υπήρχαν μόνο 2 τέτοια μηχανήματα. Αυτός ο θάλαμος κάηκε! Βγήκε εκτός λειτουργίας. Υποχρεώθηκε ο γιος μου να φωνάξει ειδικό μηχανικό της Agfa από την Γερμανία για να το επισκευάσει. Όταν ήλθε ο ειδικός και το εξέτασε, δοκιμάζοντας να αποτυπώσει απόσπασμα από άλλο βιβλίο, διαπίστωσε ότι λειτουργεί μια χαρά. Όταν αποπειράθηκε να τυπώσει το δικό μου, χάλασε ξανά το μηχάνημα. Ο τεχνικός έφυγε από την Ελλάδα απορώντας για το πρόβλημα.
Ερ.: Πώς ξεπεράστηκε το πρόβλημα; Ποια ερμηνεία δίνετε;
Απ.: Ξεγελάσαμε τα μηχανήματα μπερδεύοντας το «καταραμένο» κεφάλαιο με κομμάτια από την ποιητική συλλογή μιας κυρίας. Σε άλλα σημεία έμπαιναν στροφές από τα ποιήματα και σε άλλα τμήματα από το δικό μου έργο. Το μηχάνημα... υπέκυψε και έπειτα εμείς κάναμε το απαραίτητο μοντάζ – έπειτα από έναν χρόνο άκαρπων προσπαθειών.
Αποφεύγω να μπω στα υπερφυσικά. Η μόνη εκδοχή που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι κάποιος ή... κάτι δεν ήθελε να αποκαλυφθεί η μελέτη μου για την κοσμογονία του Πυθαγόρα. Στον κομπιούτερ μου τώρα έχω ετοιμάσει μια μελέτη για την «Εικασία του Γκόλντμπαχ». Την έχω λύσει εδώ και χρόνια. Μαζί μ' έναν Έλληνα πυρηνικό φυσικό που σπούδασε στην Αμερική κάναμε αυτή το βιβλίο δίγλωσσο: ελληνικά και αγγλικά. Ο στόχος είναι να το στείλουμε στις ακαδημίες όλου του κόσμου. Σας μιλώ για αυτή τη μελέτη επειδή κρίνω πως ρίχνει φως σε μεγάλα μυστικά για κρίσιμα θέματα.
Ερ.: Μιλούσατε πριν ξεκινήσει η συνέντευξη για αριθμούς και ο τόνος της φωνής σας ήταν σαν να αναφερόσασταν σε πρόσωπα!
Απ.: Να μην σας κάνει εντύπωση αυτό. Οι αριθμοί δεν είναι τα απλά... νουμεράκια που βλέπουμε. Πιστεύω ακράδαντα ότι έχουν κρίση και επιλογή! Με τον φίλο μου για τον οποίο σας μίλησα προηγουμένως το έχουμε αποδείξει αυτό και σκοπεύουμε να το βγάλουμε σε βιβλίο.
Ο Πυθαγόρας χρησιμοποίησε την περίφημη λεξαριθμική θεωρία – δικής του εμπνεύσεως. Οι αριθμοί κατά αυτόν είναι 9. Δεν είναι άπειροι. Τα περίφημα «ακούσματα» του Πυθαγόρα είναι μαθηματικά προβλήματα, τα οποία τα έλυσα και τα έχω παρουσιάσει στα έργα μου. Ειδικά η κοσμολογία του αποτελεί τον πραγματικό νόμο της δημιουργίας του σύμπαντος.
Ερ.: Και ποιο το όφελος να ασχοληθεί κάποιος με όλα τούτα;
Απ.: Με τον Πυθαγόρα μπορεί κάποιος να ωφεληθεί πολύ στη ζωή του. Να την αλλάξει προς το καλύτερο. Να ζήσει αληθινά επειδή θα μάθει αλήθειες. Η αλήθεια, όπως και τα μαθηματικά, μπορούν να μεταμορφώσουν τη ζωή μας.
Ερ.: Ισχυρίζεστε ότι έχετε ανακαλύψει τις αποδείξεις για την ύπαρξη του «αιθέρα». Περί τίνος πρόκειται;
Απ.: Είναι η ενέργεια, η οποία έφτιαξε τα πάντα. Η επιστήμη σήμερα τον αγνοεί αλλά είμαι βέβαιος ότι υπάρχει και τον έχω βρει κι εγώ, ακολουθώντας, αναλύοντας και ερμηνεύοντας τη διδασκαλία του Πυθαγόρα. Για να σας το πω απλά είναι κάτι σαν την... πρώτη ύλη της δημιουργίας. Συνέχει τα πάντα. Οι αρχαίοι δεν τον ανέφεραν στην τύχη ούτε ήταν προχειρολόγοι. Ήξεραν πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζουμε.
Όμως, η εξαιρετική ανάπτυξή της κατέληξε, ίσως και να προκάλεσε την καταστροφή της. Όποιος αμφιβάλλει ας μελετήσει λίγο τη βιβλιογραφία και όσες αρχαίες πηγές μαρτυρούν την ύπαρξή της.
Ερ.: Έχει αναφερθεί πως κατορθώσατε να ανασυνθέσετε τη «συμπαντική μουσική» του Πυθαγόρα. Πώς το καταφέρατε;
Απ.: Ο Πυθαγόρας μπορούσε να θεραπεύει τις ψυχικές ασθένειες των μαθητών του με τη μουσική. Αναφέρομαι στη «μουσική αρμονία των ουρανίων σφαιρών». Αναζητώντας στις πηγές, ανακάλυψα ότι υπάρχει ολόκληρο κείμενο στον Αριστοτέλη που κατηγορεί τον Πυθαγόρα γι' αυτή τη μουσική. Εκεί, ο Αριστοτέλης αναφέρει σκωπτικά πως ο Πυθαγόρας ακούει τον «τριγμό των άστρων» και έτσι δημιουργεί μουσική.
Είχε δε την πλάνη (ο Αριστοτέλης) ότι το σύμπαν είναι οι πλανήτες «καρφωμένοι στον ουρανό» και πως ο ουρανός κινείται. Και συνεπώς, κατά την άποψη του Αριστοτέλη δεν ήταν εφικτή η παραγωγή «μουσικής» από τα άστρα διότι ένα πράγμα -όπως ένα άστρο- που είναι καθηλωμένο κάπου δεν έχει τριβή με οτιδήποτε ώστε να παράγει ήχο.
Ο Πυθαγόρας όμως έχει αποδείξει το αντίθετο. Σημειώνω για όλους όσοι τυχόν δεν το γνωρίζουν η NASA έχει καταγράψει τον ήχο των άστρων και το έχει δώσει στη δημοσιότητα.
Ο Πυθαγόρας δημιούργησε τη «μουσική αρμονία των ουρανίων σφαιρών» με βάση το Φ, τον χρυσό αριθμό. Κατ' αυτόν η πιο ελληνική μουσική είναι η δωρική. Προσάρμοσε στη δωρική οκτάβα το μαθηματικό νόμο του και έτσι έφτιαξε αυτή την ιδιαίτερη μουσική. Εγώ, περί το 1987, έχοντας τα μαθηματικά της μουσικής αρμονίας ανά χείρας απευθύνθηκα στο παράρτημα του ιδρύματος Ξενάκη στην Αθήνα για να τα μετασχηματίσουν σε μουσική. Αυτό έγινε και ωφελήθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ακούγοντάς την. Έχω μοιράσει δωρεάν περισσότερα από 20.000 CD με αυτή τη μουσική και είναι χιλιάδες οι ευχαριστίες που έχω λάβει από ανθρώπους που ξεπέρασαν βαριά ψυχολογικά προβλήματα ακούγοντάς την.
Ερ.: Οι ξένοι σας έχουν προσεγγίσει για να τους εξηγήσετε το έργο σας;
Απ.: Μόνο οι Ρώσοι έχουν καταλάβει. Από αυτή τη χώρα έχω λάβει πάμπολλες τιμές.
Ερ.: Τι είναι οι Έλληνες κατά τη γνώμη σας;
Απ.: Θεϊκή σπορά. Ακατάβλητο έθνος. Η πατρίδα μας δεν θα πεθάνει ποτέ. Είναι ήδη ανίκητη, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη και κάπως σύνθετη κουβέντα...
Από την Κυριακάτικη Δημοκρατία.
το διαβάσαμε εδώ:www.facebook.com/
η Πυθαγόρεια μουσική των αστρων [pythagorean music of the spheres]
Αναφερόμενοι στο ελληνικο αλφάβητο και επομένως στην ελληνική γλώσσα, διαπιστώνουμε οτι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η πυθαγόρειος σκέψη καταλήγει στην αντιστοιχία κάθε γράμματος της ελληνικής αλφαβήτου με έναν αριθμό.
Οι Πυθαγόρειοι απάντησαν στο ερώτημα »τί το σοφόν?» . Μοναδική απάντηση »ο αριθμός» ενώ στο δευτερο σκέλος=»τι δεύτερον εις σοφίαν» (δηλαδη τι έρχεται δεύτερο μετά τον αριθμό σε σοφία) απάντησαν:
»o τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος» (δηλαδή εκείνος που έδωσε τις ονομασίες σε κάθε πράγμα).
Aπό το σημερινό αλφάβητο λείπουν 3 γράμματα της αρχαίας ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία ειναι τοποθετημένα στον παρακάτω πίνακα. Αυτά είναι το Δίγαμα (F), το κόππα (Q), και το σαμπι (δεν μπορεί να τυπωθεί αλλά φανταστείτε το σαν ένα μικρό «π» με μία ελαφρώς κλίση προς τα δεξιά).
Κάθε λέξη λοιπόν βγάζει κάποιο συγκεκριμένο άθροισμα(πχ ΗΛΙΟΣ= 8+30+10+70+200=318).
Οι Πυθαγόρειοι μας εισάγουν – με το παραπάνω ρητό- σ’ένα αριθμητικό »παιχνίδι» μεταξύ αριθμών και λέξεων (λεξάριθμος).
Τί το ενδιαφέρον έχει αυτό το «παχνίδι»?
Ότι λέξεις και φράσεις συμπίπτουν μεταξύ τους δημιουργώντας ισοψηφίες ή δίνοντας αριθμούς που παραπέμπουν σε γεγονότα και χρονολογίες. Ενδεικτικά θα παραθέσω ορισμένα παραδείγματα : Η λέξη που μας ενδιαφερει αρχικά είναι η λέξη αριθμός(εκ του ρήματος αραρίσκω, που σημαίνει θέτω σε σειρά) – ΑΡΙΘΜΟΣ= 1 + 100 + 10 + 9 + 40 + 70 + 200 = 430
ΑΡΙΘΜΟΣ=430 – ακριβώς 430 βγάζουν και οι λέξεις ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΝΟΜΟΣ, ΕΥΘΕΙΑ.
Πράγματι τα μαθηματικά δεν υπάρχουν χωρίς τον αριθμό, ενώ ο αριθμός είναι ο ίδιος ο νόμος του σύμπαντος, όσο για την ευθεία αυτή ορίζεται από δύο συντεταγμένες οριζόμενες από αριθμούς.
Αν σκεφτούμε ότι το »θείον» είναι όπως και ο αριθμός »πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» και ότι και τα δυο έχουν χαρακτηριστικό τη σοφία, τότε απόλυτα δικαιολογείται και η ακόλουθη ισοψηφία:
ΑΡΙΘΜΟΣ=ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ=430. Σύμπτωση?
Οι πίνακες που ακολουθούν έχουν το ελληνικό αλφάβητο με τις αριθμητικές αξίες.
Υποσημείωση στον τρίτο πίνακα έχει το ς = 6, στη θέση του ς βάλτε το διγαμμα F = 6.
πηγή:lexarithmos.wordpress.com
Ένας σπουδαίος φιλόσοφος, μαθηματικός, θρησκευτικός και πολιτικός Δάσκαλος μας κληροδότησε λόγια από χρυσάφι.
Τα «Χρυσά Έπη».
Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο το 580 π.κ.χ και από την παιδική του ηλικία εκδήλωσε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη μάθηση. Για καλή του – και καλή μας – τύχη, ο πατέρας του, Μνήσαρχος, τον έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια σε Ανατολή και Δύση, με αποτέλεσμα ο νεαρός Πυθαγόρας να αναπτύξει από νωρίς διευρυμένη αντίληψη για τον κόσμο. Ο πατέρας του φρόντισε ακόμα να λάβει ο γιος του την καλύτερη μόρφωση κοντά στους μύστες της Ανατολής και στον διάσημο τότε φιλόσοφο από τη Σύρο, Φερεκύδη.
Ακόμα και αν δεν γνωρίζετε τίποτα για τον Πυθαγόρα, οπωσδήποτε κάτι θα έχετε ακούσει για το πυθαγόρειο θεώρημα. Ο Πυθαγόρας ήταν πρωτοπόρος στα μαθηματικά και στη γεωμετρία, ήταν εξαιρετικός θεωρητικός της μουσικής, φιλόσοφος με πολύ ιδιαίτερη κοσμοθεωρία θρησκευτικού τύπου και όταν εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα της Ιταλίας, φανέρωσε και το πολιτικό του ταλέντο επίσης.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον φιλόσοφο Πυθαγόρα και τη διδασκαλία του σχετικά με τις αρετές που οφείλει να επιδιώκει κάθε άνθρωπος, ώστε να είναι αγνός, έτοιμος για μία καλύτερη ενσάρκωση. Είναι ένα απόσπασμα από τα «Χρυσά Έπη», ένα κείμενο με τα βασικά σημεία της διδασκαλίας του Πυθαγόρα, που γράφτηκε από πυθαγόρειους του 5ου αι. π.κ.χ, πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του δασκάλου.
Για να διευκολύνουμε την ανάγνωση, δώσαμε στο απόσπασμα τη μορφή δεκαλόγου.
1. Κάνε συνήθεια να κυριαρχείς στον ύπνο, στο στομάχι, στη λαγνεία και στον θυμό.
2. Μην πράξεις κάτι επαίσχυντο, ούτε μόνος σου ούτε μαζί με άλλους και από όλους πιο πολύ τον εαυτό σου να ντρέπεσαι.
3. Να ασκείς τη δικαιοσύνη με έργα και με λόγια.
4. Να μην εθίζεσαι σε τίποτα ασυλλόγιστα, αλλά να γνωρίζεις πως ο θάνατος για όλους είναι αναπόφευκτος και τα χρήματα, άλλοτε είναι καλό να τ’ αποκτάς και άλλοτε να τα χάνεις.
5. Ό, τι σου αναλογεί από τις δυστυχίες που συμβαίνουν τυχαία στους θνητούς, να το υποφέρεις χωρίς αγανάκτηση. Και όσα από αυτά μπορείς να τα θεραπεύεις. Σκέψου πως οι θεοί δεν δίνουν μεγάλο μερίδιο από αυτά στους αγαθούς ανθρώπους.
6. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκπλήσσεται και να απορεί ούτε από τα άθλια ούτε από τα καλά λόγια των ανθρώπων που άφθονα ακούς. Κι αν ακούσεις ψέμα για κάτι, να είσαι πράος. Να μην σε παραπλανήσει κανείς ούτε με λόγια ούτε με έργα να κάνεις ή να πεις οτιδήποτε δεν είναι καλό.
7. Πριν πράξεις οτιδήποτε να σκέπτεσαι προσεκτικά, ώστε να μην κάνεις κάτι ανόητο. Ο ανόητος ( εκείνος που δεν σκέπτεται) λέει και πράττει ανόητα πράγματα.
8. Να πράττεις εκείνα που δεν θα σου προκαλέσουν στεναχώρια αργότερα. Μην πράττεις εκείνα που δεν γνωρίζεις, αλλά να φροντίσεις να μάθεις για όσα έχεις άγνοια κι έτσι η ζωή σου θα είναι ευχάριστη.
9. Δεν πρέπει να παραμελείς την υγεία του σώματός σου, αλλά, με μέτρο να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, και μέτρο εννοώ εκείνο που δεν θα σε στεναχωρήσει. Συνήθισε σε διατροφή καθαρή και λιτή και ζώντας έτσι, φυλάξου από όσα επισύρουν φθόνο. Μην δαπανάς άκαιρα τα καλά, όπως κάνουν οι αδαείς, ούτε να στερείσαι σε σημείο που να γίνεις ανελεύθερος, διότι το μέτρο είναι η άριστη κατάσταση σε όλα.
10. Μην επιτρέψεις στα μάτια σου ύπνο απαλό πριν εξετάσεις τρεις φορές τις πράξεις της ημέρας: «Σε τι αστόχησα; Τι έπραξα; Τι δεν έπραξα από εκείνα που έπρεπε να πράξω;» Ξεκινώντας από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα επόμενα, για τα άσχημα που έκανες να επιπλήττεις τον εαυτό σου, για τα καλά να ευχαριστιέσαι.
Για τούτα να κοπιάζεις, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει να επιθυμείς.
«Εκείνος το είπε», όπως συνήθιζαν να λένε οι μαθητές του, από σεβασμό στον δάσκαλο και δέος για το κύρος της αυθεντίας του. Αλλά εμείς δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά όσο εκείνοι για να τον εμπιστευτούμε με τόση ευκολία. Ας εμπιστευτούμε την ίδια τη ζωή εξετάζοντας, αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά οφείλονται στην αστοχία μας να αποφύγουμε κάτι από αυτά που είχε «Εκείνος» εντοπίσει ως πηγές της δυστυχίας μας. Αν δυσκολεύεστε να αντιμετωπίσετε τον εαυτό σας σε αυτή την εξέταση, σας προτείνω να ξεκινήσετε από το νούμερο 10. Αυτό θα σας διευκολύνει να βάλετε τις σκέψεις σας (και μετά τις πράξεις σας) σε τάξη και θα σας οδηγήσει με μεγαλύτερη ευκολία σε όλα τα άλλα.
Αν ο Πυθαγόρας είχε δίκιο, τότε αυτή η διαδικασία θα αναβαθμίσει την ψυχή σας και θα την προετοιμάσει για μία καλύτερη μετενσάρκωση. Σε κάθε περίπτωση όμως θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας, να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και αντοχή και να διαμορφώσετε έναν χαρακτήρα αξιοθαύμαστο!
Κείμενο: Αθηνά Ταρλά-grethexis.com
Πολλοί αρχαίοι το είχαν πεί αυτό που έρχονται να επιβεβαιώσουν οι μελέτες οι ιατρικές σήμερα : "ΕΞΑΥΔΑ, ΜΗ ΚΕΥΘΕ ΝΟΩ" - Βγάλτα ἀπὸ μέσα σου, πές τα, μήν τὰ κρατᾶς ΚΑΘΑΡΣΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ = ΘΕΡΑΠΕΙΑ Ὅμηρος, επίσης από τους πιο γνωστούς Ιπποκράτης, Πυθαγόρας κ.ά.
Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων» Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ. Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.
Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: ” Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. ”
Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.
asthennia - ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται).
Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους. Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση – εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο …
asthenia-egkefalos ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία.
Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων» Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της. Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη • εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά. Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο.
Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων.
Human-Brain-Project-
Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού ! Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ.. Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.
Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;
Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία.
Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα • – Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία
• – Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική
• – Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική
• – Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική. Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής.
Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: ” αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω “, και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε… Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε.
Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.
Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος. Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε;
Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.
Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη.
Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.
Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί.
Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν… – να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα.
Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε. Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις. – να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται• εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται• ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.).
Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)]. Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες.
Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας. – να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους : πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει …
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους. – να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει.
Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε. Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο. – οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα :
Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ. – να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους. – να συγχωρούμε: τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας. Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα.
Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε. Συμπεράσματα Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις.
Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα … Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια. Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου - κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.
Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη. Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε.
Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας. Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR).
ΠΗΓΗ :olastifora.gr/
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1967. Από μικρός έδειξε έφεση στα Μαθηματικά και αφοσιώθηκε στη μελέτη τους. Εχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Northeastern University. Κατά την διάρκεια των ετών 1986 –1997, ανακάλυψε 520 διαφορετικές αποδείξεις του Πυθαγορείου θεωρήματος. Αυτή η επιτυχία του, αναγνωρίστηκε από το βιβλίο Guinness ως παγκόσμιο ρεκόρ το 1999. Εκτός από το Πυθαγόρειο θεώρημα έχει κάνει αξιόλογες εργασίες και στην θεωρία αριθμών. Επίσης έχει ανακαλύψει τρία νέα θεωρήματα στην Ευκλείδειο γεωμετρία. Από το 1983, ασχολείται με την έρευνα της μαθηματικής δομής της Ελληνικής γλώσσης, η οποία τον οδήγησε στην συγγραφή τριών βιβλίων.
Επιπλέον, εκτός από τα μαθηματικά, ο Λευτέρης Αργυρόπουλος έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό και την ηλεκτρονική μουσική. Εχει συνθέσει δύο έργα με τίτλο «Μαραθωνοδρόμος» και «Το Απολλώνειον φως».
Εχει τρέξει 28 μαραθωνίους και 18 υπερμαραθωνίους με μεγαλύτερη απόσταση αυτή των Δελφών – Αθηνών (170 χλμ). Κατέχει δύο παγκόσμια και ένα πανελλήνιο ρεκόρ. Αυτά είναι, εκτός από τις 520 αποδείξεις του Πυθαγορείου θεωρήματος, η κάλυψις 436,6 χλμ με skateboard σε χρόνο 36 h:33:17 και η απομνημόνευση των πρώτων 1000 δεκαδικών ψηφίων του π=3,14….
Συγχρόνως συνεχίζει και την έρευνά του επάνω στη μαθηματική δομή της Ελληνικής γλώσσης με στόχο την προσέγγιση της αληθείας."
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.
Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεα Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.
Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό.
Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.
27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:
ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου
Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.
Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).
Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα.
Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)
Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:
1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).
Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:
1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία
οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών
άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.
Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.
ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει… ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).
πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική. Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.
παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.
Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»
Πηγή:anavathmisi.com/
Ο μύστης και μέγας διδάσκαλος Πυθαγόρας, είχε αναφέρει ότι «το σοφότατον των όντων εστίν ο αριθμός». Η λέξις αριθμός, παράγεται από το ρήμα αραρίσκω που σημαίνει προσαρμόζω και οι αριθμοί χωρίζονται σε κατηγορίες - ομάδες, οι οποίες καλούνται ακολουθίες.
Έτσι, έχουμε την ακολουθίαν των αρτίων αριθμών 2, 4, 6, 8, 10, … , όπως και την ακολουθίαν των περιττών αριθμών 1, 3, 5, 7, 9, … , ενώ μία από τις σημαντικότερες ακολουθίες των αριθμών, είναι αυτή των πρώτων αριθμών 2, 3, 5, 7, 11, 13, … , οι οποίοι είναι αριθμοί που διαιρούνται μόνον με τον εαυτόν τους και την μονάδα.
Εδώ, θα αναφερθούμε εκτενώς εις τον αριθμόν 9, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος μονοψήφιος φυσικός αριθμός και επίσης είναι τέλειον τετράγωνον.
Ο αριθμός 9 έχει κάποιες πολύ σημαντικές ιδιότητες εις το δεκαδικόν σύστημα αριθμήσεως και φαίνεται να εμπεριέχει ένα πολύ σημαντικόν μυστικόν κώδικα, που περικλείει ταυτοχρόνως την μοναδικότητα (singularity), αλλά και το κενόν (vacuum).
Ο αριθμός 9 είναι τέλειον τετράγωνον, διότι 32 = 3Χ3 = 9 και μεταξύ άλλων έχει τις εξής ιδιότητες:
1) Εάν σε οποιονδήποτε φυσικόν αριθμόν προσθέσουμε τον αριθμόν 9, ο παραγόμενος αριθμός θα έχει ως πυθμενικόν (τελικόν μονοψήφιον) αριθμόν τον ίδιον με αυτόν που είχε και ο αρχικός αριθμός.
2) Εάν πολλαπλασιάσουμε οποιονδήποτε φυσικόν αριθμόν επί το 9, ο πυθμενικός αριθμός του νέου αριθμού που παράγεται είναι επίσης το 9.
Προκειμένου να εννοήσουμε καλύτερα τα ανωτέρω, ας θεωρήσουμε τον αριθμόν 23 και ας προσθέσουμε σε αυτόν τον αριθμόν 9. Τότε θα έχουμε:
23 + 9 = 32 => 3 + 2 = 5, αλλά και 2 + 3 = 5.
Επιπλέον, παρατηρούμε ότι εάν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμόν 23 επί τον αριθμόν 9, θα ισχύει η σχέσις: 23Χ9 = 207 => 2 + 0 + 7 = 9
Όμως, αυτά που παρατηρήσαμε προηγουμένως, είναι μόνον η αρχή. Το γεγονός ότι ο κύκλος έχει 360 μοίρες, εξηγείται καλώς μόνον διά της ελληνικής γλώσσης ως εξής: Επειδή το όμικρον (ο) συμβολίζει τον κύκλον, διότι αυτός έχει μηδέν γωνίες, θα έχουμε:
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50 = 360 !!!
Επίσης, συμβαίνει και το εξής εκπληκτικόν φαινόμενον: Το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών κάθε κανονικού πολυγώνου, παράγει πάντοτε ως πυθμενικόν αριθμόν το 9 και επίσης εάν αρχίσουμε να διχοτομούμε διαρκώς την γωνίαν των 360 μοιρών, θα παράγεται πάντοτε ως πυθμενικός αριθμός το 9.
Εδώ, πρέπει να αναφέρουμε ότι κανονικόν καλείται κάθε πολύγωνον, το οποίον έχει όλες τις πλευρές και τις γωνίες του ίσες.
Πράγματι αρχίζοντας από το ισόπλευρον τρίγωνον, έχουμε ως άθροισμα των εσωτερικών του γωνιών τον αριθμόν των 180 μοιρών και βεβαίως ισχύει η σχέσις 1+8+0 = 9. Συνεχίζοντας με το τετράγωνον, έχουμε τον αριθμόν 360 ως άθροισμα των τεσσάρων εσωτερικών του γωνιών και βεβαίως 3+6+0 = 9.
Επειδή το πλήθος των τριγώνων που δημιουργούνται από την ένωσιν των απέναντι κορυφών των κανονικών πολυγώνων με ν πλευρές είναι πάντοτε ν-2, συνεπάγεται ότι το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών των κανονικών πολυγώνων θα είναι 180*(ν-2) μοίρες, δηλαδή (2ν-4)*90 μοίρες, συνεπώς 2ν-4 ορθές γωνίες. Έτσι συνεχίζοντας την ανωτέρω διαδικασία που έγινε διά το ισόπλευρον τρίγωνον και το τετράγωνον και εις το κανονικόν πεντάγωνον, θα έχουμε ως άθροισμα των εσωτερικών του γωνιών τον αριθμόν (2*5-4)*90 = 6*90 = 540 μοίρες και βεβαίως 5+4+0 = 9.
Εις το εννέα θα καταλήξουμε και από το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών του κανονικού εξαγώνου, που είναι 720 μοίρες (7+2+0 = 9). Διά την περίπτωσιν του κανονικού επταγώνου, έχουμε (2*7-4)*90 = 900 => 9+0+0 = 9 !!! Διά την περίπτωσιν του κανονικού οκταγώνου θα έχουμε (2*8-4)*90 = 1080 => 1+0+8+0 = 9 !!!
Όμως, διά ποίον λόγον συμβαίνουν αυτά; Τις δύο πρώτες ιδιότητες του αριθμού 9, τις έχω εξηγήσει βάσει πολυωνυμικής αναγωγής οποιουδήποτε φυσικού αριθμού δύο φορές σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου από το χρονολόγιό μου εις το Facebook.
Σχετικώς με τις δύο τελευταίες ιδιότητες του αριθμού 9, οι αποδείξεις είναι επίσης απλές: Γνωρίζουμε ότι σε κάθε κανονικόν πολύγωνον ν πλευρών, το άθροισμα των εσωτερικών γωνιών αυτού είναι Σ = 2ν-4 ορθές γωνίες, δηλαδή Σ = 90*(2ν-4) μοίρες. Επομένως, θα είναι: Σ = 9*10*(2ν-4) = 9*(20ν-40) μοίρες και συνεπώς από την δεύτερη γνωστή ιδιότητα του αριθμού 9, έπεται ότι ο παραγόμενος πυθμενικός αριθμός θα είναι πάντοτε το 9.
Σχετικώς με το φαινόμενον ότι οι συνεχείς διχοτομήσεις της γωνίας των 360 μοιρών παράγουν πάντοτε ως πυθμενικόν αριθμόν το 9, έχουμε:
Διχοτομώντας τις 360 μοίρες λαμβάνουμε τις 180 και εν συνεχεία διχοτομώντας τις 180, τις 90 και τις 45 μοίρες, λαμβάνουμε τους αριθμούς 90, 45 και 22.5 εκ των οποίων παίρνουμε ως πυθμενικόν τον αριθμόν 9, διότι:
1+8+0 = 9, 9+0 = 9, 4+5 = 9, 2+2+5 = 9…!!!
Η παραγομένη ακολουθία είναι 360/2, 360/4, 360/8, ... , 360/(2ν). Εμείς θα κάνουμε μία παύσιν εις τον τρίτον όρον (ν = 3) 360/(23) = 360/8 = 45 και θα παρατηρήσουμε ότι 45 = 5*9. Μετά από αυτή την παρατήρησιν, όλοι οι υπόλοιποι όροι θα είναι της μορφής 45/[2(ν-3)] = 9*{5/[2(ν-3)]} και βάσει της δευτέρας ιδιότητος του αριθμού 9 και του γεγονότος ότι το 0 είναι το ουδέτερον στοιχείον της προσθέσεως, η απόδειξίς μας έχει ολοκληρωθεί.
Αυτό είναι γεγονός, διότι παρότι εδώ θα έχουμε αριθμόν που δεν είναι ακέραιος, όταν ο αριθμός που αποτελεί τα δεκαδικά του ψηφία πολλαπλασιαστεί επί τον αριθμόν 9 θα δώσει έναν αριθμόν, του οποίου όλα τα ψηφία αθροιζόμενα μαζί με το μηδέν που ευρίσκεται πριν από την υποδιαστολή θα αθροίζουν τον αριθμόν 9 όπως προκύπτει από την δεύτερη ιδιότητα του αριθμού 9 που έχουμε αναφέρει.
Ο Τριαδικός Θεός είναι ο μέγιστος και βεβαίως ο «μηχανικός» του σύμπαντος και αυτό φαίνεται και από το συναριθμικόν άθροισμα της φράσεως Τριαδικός Θεός, το οποίον είναι ο αριθμός 999, που αντιστοιχεί εις τον μέγιστον τριψήφιον φυσικόν αριθμόν.
ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ = 999 => 9 + 9 + 9 = 27 => 2 + 7 = 9 !!!
Όμως, πως φαίνεται ότι το 9 περικλείει την μοναδικότητα και το κενόν; Είναι απλό: το εννέα συντίθεται από ένα κύκλον και μια εφαπτομένη εκ δεξιών προς τα κάτω. Η εφαπτομένη είναι το ευθύγραμμον τμήμα που συμβολίζει την μονάδα (μοναδικότης) και ο κύκλος συμβολίζει τον εγκλεισμόν του κενού εις το επίπεδον, διότι η περιφέρεια αυτού έχει μηδενικόν πλάτος...!!! Όμως, ακόμη και από τον πυθμενικόν συνάριθμον που εξάγεται εκ του συναρίθμου της λέξεως εννέα, λαμβάνουμε τον αριθμόν της τριάδος, γεγονός που συνδέεται με την τριαδικότητα του Θείου Όντος...!!!
ΕΝΝΕΑ = 111 => 1+1+1 = 3
Το γεγονός ότι ο πυθμενικός λεξάριθμος της λέξεως Όν είναι η τριάς, δεν μπορεί να είναι τυχαίον, διότι ο ένας και άναρχος Θεός είναι τριαδικός, αλλά και τα όντα είναι τριαδικά. Ο άνθρωπος είναι τριαδικόν ον (σώμα - πνεύμα - ψυχή), ενώ ακόμη και η ύλη έχει τριαδικότητα, εφόσον ο πυρήν αυτής αποτελείται από πρωτόνια και ουδετερόνια, ενώ πέριξ αυτού περιφέρονται τα ηλεκτρόνια.
ΟΝ = 120 => 1+2+0 = 3 !!!
Ο μεγάλος Σέρβος φυσικός και εφευρέτης πολλών τεχνολογιών σχετικών με θέματα του ηλεκτρομαγνητισμού Nicola Tesla είχε αναφέρει ότι «εάν γνωρίζατε την μεγαλοπρέπεια και την υπεροχή των αριθμών 3, 6 και 9, τότε θα είχατε ένα σημαντικόν κλειδίον διά την κατανόησιν του σύμπαντος». Έτσι, δεν είναι τυχαίον ότι ο σημαντικότερος όλων των αριθμών είναι η μονάς, η αρχή των πάντων, διότι αυτή δημιούργησε το σύμπαν και η ισοψηφία μεταξύ της φράσεως η μονάς και της λέξεως θεμέλιος, αποδεικνύει ότι η μονάς είναι ο θεμέλιος «λίθος» του σύμπαντος. Πράγματι:
Η ΜΟΝΑΣ = ΘΕΜΕΛΙΟΣ = 369 !!!
για την ΥπερΝόηση
Ελευθέριος Αργυρόπουλος
για το βιβλίο πατήστε εδώ
Το Κατά Ιωάννην ευαγγέλιον, ξεκινά με την φράση «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος», μία φράσις που είναι εξαιρετικής σημασίας, η οποία αποτελείται από δεκαεπτά λέξεις. Η λεξαριθμική άθροισις αυτής της φράσεως, με την προϋπόθεση να συμπεριληφθεί και η προσγεγραμμένη, η οποία έχει την μορφή του γράμματος ιώτα (ι), και επομένως μετρά ως 10, μας οδηγεί στην ανακάλυψη μίας πολύ θαυμαστής ισοψηφίας, η οποία αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι και ο Συμπαντικός Αρχιτέκτων. Πράγματι:
Όπλον Ελλήνων = Η ένωσις = 1273
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers