Της Στεύης Τσούτση.
Όταν ρώτησαν την Audrey Hepburn να αποκαλύψει τα μυστικά της ομορφιά της, η γοητευτική ηθοποιός έγραψε αυτό το ποίημα το οποίο διαβάστηκε και στην κηδεία της:
“Για να έχετε χείλη ελκυστικά, προφέρετε λόγια καλοσύνης.
Για να έχετε μάτια ωραία, κοιτάζετε τι έχουν οι άνθρωποι το ωραίο πάνω τους.
Για να μένετε αδύνατος, μοιράζεστε το γεύμα σας μ’ εκείνους που πεινάνε.
Για να έχετε όμορφα μαλλιά, αφήστε ένα παιδί να τα χαϊδεύει κάθε μέρα.
Για να έχετε καλή σιλουέτα, βαδίζετε ξέροντας πως δεν είστε ποτέ μόνοι,, γιατί αυτοί που σας αγαπούν ή σας αγάπησαν σας συνοδεύουν.
Οι άνθρωποι, περισσότερο από ότι τα αντικείμενα, έχουν ανάγκη από επιδιόρθωση, κανάκεμα, αναζωογόνηση, φροντίδα, ενδιαφέρον, σωτηρία: μην απορρίπτετε ποτέ κανέναν.
Σκεφθείτε: αν μια μέρα χρειαστείτε χείρα βοηθείας, θα βρείτε μία στην άκρη καθενός από τα δυο χέρια σας.
Γερνώντας, συνειδητοποιείτε ότι έχετε δυο χέρια: Το ένα για να βοηθάτε τον εαυτό σας και το άλλο για να βοηθάτε όποιους έχουν ανάγκη.
Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, στο πρόσωπο ή στο πως φτιάχνει τα μαλλιά της. Η ομορφιά μιας γυναίκας φαίνεται στα μάτια της γιατί αυτή είναι η ανοιχτή πόρτα της καρδιάς, η πηγή της αγάπης της.
Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στο μακιγιάζ της αλλά στην αληθινή ομορφιά της ψυχής της. Είναι στην τρυφερότητα που δίνει, στην αγάπη, στο πάθος που εκφράζει.
Η ομορφιά μιας γυναίκας ξετυλίγεται με τα χρόνια...”
Πόσο την έχουν παραφράσει στις μέρες μας την ομορφιά. Βλέπεις πρόσωπα καλοβαλμένα να βρίσκονται σε ψυχές μαύρες. Βλέπεις και πρόσωπα κακοσουλούπωτα να φοριούνται σε ψυχές καθάριες και πλατιές. Τι είναι τελικά όμορφο και τι άσχημο; Ποια είναι η πραγματική αλήθεια;
Μα φυσικά αυτή που βλέπει η καρδιά. Βλέπεις τα μάτια λαθεύουν, το είπε και η αλεπού στο μικρό πρίγκιπα.
Στα μάτια, εκεί κρύβεται η ομορφιά της γυναίκας. Μήτε στο χρώμα, μήτε στο σχήμα. Στη ζεστασιά και την καθαρότητά τους, στην ευθύτητα και ειλικρίνεια του βλέμματος θα τη βρεις. Θα είναι εκεί να σου μαρτυρήσει ότι δε βλέπεις. Δεν είναι φθαρτή αυτή η ομορφιά. Δεν τη λιγνεύει ο χρόνος, ούτε την αλλοιώνει. Αντίθετα, τα χρόνια που περνούν, καθώς χωνεύονται μέσα της και πλάθουν χαρακτήρα και προσωπικότητα, την αναδεικνύουν.
Γι’αυτό μην τον φοβάσαι το χρόνο. Εκείνος ξέρει καλύτερα. Ούτε τον καθρέφτη να φοβάσαι. Γιατί εκείνος δείχνει μόνο ένα είδωλο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Αυτό που είναι η γυναίκα, κανείς καθρέφτης δε θα βρεθεί να το δείξει. Μόνο η ζεστασιά του αγγίγματος, η καλοσύνη του βλέμματος, η οικειότητα ενός της γέλιου θα το μαρτυρήσει. Εκεί, στα μύχια της ψυχής, της αθέατης από τους πολλούς, ζει η μεγαλύτερη ομορφιά του κόσμου.
Άφθαρτη, αμόλυντη και παντοτινή.
Αρυτίδιαστη από το χρόνο.
Η αληθινή ομορφιά.
Δύσκολο να την καταλάβεις μα σωτήριο να την κρατήσεις.
Αποδέξου την. Προστάτευσέ την.
Μα πάνω από όλα, αγάπησέ την…
