Όταν μέσα μας φωλιάζει ο φόβος και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν, τότε η ενέργεια που κυκλοφορεί σε μεσημβρινούς (ποταμούς ενέργειας) μέσα μας μπλοκάρεται με αποτέλεσμα το κάθε όργανο που τροφοδοτείται ενέργεια από τον μεσημβρινό που έχέι το μπλοκάρισμα να χάνει την ενέργεια του και να ασθενεί (α-σθένεια έλλειψη σθένους, έλλειψη ενέργειας).
Τα αρνητικά συναισθήματα διαμέσου των τσάκρας επιδρούν στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση και επηρεάζουν πλήρως την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, όπως προκαλούν την έγκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, της κορτιζόλης, της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, οι οποίες δηλητηριάζουν όλα τα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας.
Τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα (διαμέσου του τσάκρα του καρδιακού πλέγματος) και κατ’ αυτό τον τρόπο όλοι οι υιοί και τα μικρόβια, καρκινικά κύτταρα που κυκλοφορούν μέσα μας επιτίθενται στον οργανισμό και τον καταβάλουν. Το κυριότερο όμως ο φόβος, η αμφιβολία, η αγωνία και η ανησυχία μας οδηγούν σε μία αμυντική στάση, η οποία μας παρεμποδίζει την αυθόρμητη ροή της νοημοσύνης και έμπνευσης που δεχόμαστε από την Πηγή μας.
Τα αρνητικά συναισθήματα μας δημιουργούνται όταν αμφιβάλλουμε ότι κάποια ανάγκη μας δεν θα πραγματοποιηθεί ή κυρίως φοβάμαι ότι δεν θα πραγματοποιηθεί.
Το κακό με τους ενήλικες είναι ότι κρατάμε το φόβο, το θυμό, μέσα μας, με αποτέλεσμα να σταματάμε τη ροή της ενέργειας μέσα μας, να στέλνουμε μήνυμα στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση να εκκρίνει υπερβολικά ορισμένες ορμόνες που μας καταστρέφουν την υγεία μας, όπως της κορτιζόλης, αδρεναλίνης, ινσουλίνης, χοληστερίνης ή να προκαλούν τη μείωση της θυροξίνης που καταστρέφει κυριολεκτικά το μεταβολισμό μας. Τα συναισθήματα όπως κι όλες οι ανθρώπινες εκδηλώσεις είναι ενέργεια η οποία πάλλεται σε ορισμένες συχνότητες. Είναι ενέργεια που φουντώνει, εξαπλώνεται και πρέπει να την αφήσουμε να ρέει και να φύγει. Είναι ένα κύμα ενέργειας, το όποιο αν το μπλοκάρουμε με το να το κρατήσουμε μέσα μας, μας κάνει τεράστια ζημιά.
Αν δείτε τα παιδιά δεν κρατούν αρνητικά συναισθήματα. Παίζουν, θυμώνουν
Εγώ έπαθα Σκλήρυνση κατά Πλάκας διότι κράτησα μέσα μου το μίσος, το θυμό, τις ενοχές. Η αρνητική ενέργεια των αρνητικών μου συναισθημάτων διαμέσου του 4ου τσάκρα, του τσάκρα της καρδιάς παραπλάνησαν το ανοσοποιητικό μου σύστημα και το έκαναν να βλέπει τμήματα του σώματος μου, σαν εχθρούς του.
Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος εθίζεται στα αρνητικά συναισθήματα (ενοχή, φόβο..) με την διαδικασία της εκκρίσεως πεπτιδίων και της εισβολής τους στα κύτταρα μας διαμέσου των ανάλογων υποδοχέων.
O Herbert Benson πρόεδρος του Harvard Medical School’s Mind – Body Medical Institute μας λέει ότι σκέψεις γεμάτες φόβο και stress, οδηγούν σε έγκριση στρεσογόνων ορμονών όπως της νορεπινεφρίνης που εμποδίζουν όλες της φυσικές θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος μας να δράσουν. Μπορεί οι στρεσογόνες αυτές σκέψεις να μην πραγματοποιηθούν ποτέ, αλλά η ζημιά που προκαλούν είναι η ίδια..
Η κύρια όμως ορμόνη που εκκρίνεται από τα επινεφρίδια όταν κυριαρχούμαστε από αρνητικές σκέψεις, είναι η κορτιζόλη. Σύμφωνα με τον Dr Bruce McEwen διευθυντή νευροενδοκρινολογίας στο Rockefeller University στο New York University, η έκκριση κορτιζόλης φθείρει τον εγκέφαλο, οδηγεί σε ατροφία τα εγκεφαλικά κύτταρα και προκαλεί απώλεια μνήμης. Επίσης αυξάνει την πίεση αλλά και το σάκχαρο στο αίμα, με αποτέλεσμα την αρτηριοσκλήρυνση και την ανάπτυξη καρδιακών ασθενειών.
Το κυριότερο αρνητικό συναίσθημα είναι ο φόβος.
Όπως μας εξηγεί ο Dr Alex Loyd, τα πάντα ελέγχονται από τον μεταιχμιακό ή συναισθηματικό εγκέφαλο και συγκεκριμένα του υποθάλαμου, οποίος ελέγχει τα εξής: 1ον την αρτηριακή πίεση του αίματος, 2ον την θερμοκρασία του σώματος, 3ον την ρύθμιση των υγρών του σώματος μας δια μέσου της δίψας και της λειτουργίας των νεφρών, 4ον την συσταλτικότητα της μήτρας, 5ον την έκκριση γάλακτος από το στήθος, 6ον την συναισθηματική μας διαδικασία, 7ον την αυξητική ορμόνη, 8ον τα επινεφρίδια, 9ον την ορμόνη του θυρεοειδή αδένα και 10ον την λειτουργία των σεξουαλικών οργάνων.
Η διαδικασία της δημιουργίας κορτιζόλης: ο υποθάλαμος που λαμβάνει σήμα κίνδυνου, διαμέσου του τρίτου ματιού, όταν διακατεχόμαστε από στρες και αρνητικά συναισθήματα, εκκρίνει την ορμόνη CRH (Corticotropin Releasing Hormone), ορμόνη που διεγείρει την υπόφυση για να παράγει την ορμόνη ACTH. Η ορμόνη ACTH (Adrenocorticotropic Hormone), που εκκρίνεται από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης, διεγείρει την έκκριση της κορτιζόλης από τα επινεφρίδια.
Σύμφωνα με την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, η κορτιζόλη αυξάνει το σάκχαρο του αίματος διασπώντας το γλυκογόνο και προωθώντας τη μετατροπή των αμινοξέων σε γλυκόζη στο ήπαρ, διαδικασία που ονομάζεται γλυκονεογένεση. Για το λόγο αυτό η κορτιζόλη είναι μια διαβητογόνος ορμόνη. Από την άλλη πλευρά ενισχύει τον καταβολισμό των πρωτεϊνών. Η μυϊκή μάζα ελαττώνεται, ενώ παρουσιάζεται και οστεοπορωτική δράση. Με την παρουσία της κορτιζόλης, το λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στον τράχηλο και τον κορμό. Η κορτιζόλη καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, και κυρίως τα λεμφοκύτταρα, ενώ περιορίζει την εκδήλωση της φλεγμονώδους απάντησης. Με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται η επιρρέπεια του οργανισμού απέναντι στις λοιμώξεις. Λόγω κατακράτησης χλωριούχου νατρίου, αυξάνεται και η αρτηριακή πίεση. Όταν υπάρχει υπερέκκριση κορτιζόλης, μπορεί να παρατηρηθούν ψυχικές διαταραχές. Τέλος, η κορτιζόλη μπορεί να προκαλέσει νέος έλκος στο γαστρεντερικό σύστημα ή να αναζωπυρώσει παλαιό έλκος.
Η πίστη μας, καθώς και τα θετικά συναισθήματα της αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αυτοθεραπεία μας. Στο Hearth math Institute στην Αμερική απέδειξαν ότι η πίστη μπορεί να εναρμονίσει τη δύναμη του σώματος και της ψυχής μας με την πρόθεσή μας να θεραπευτούμε. Αναλυτικότερα ανακάλυψαν ότι με τη βαθιά πίστη, το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει την Ανοσοσφαιρίνη Α (Immunoglobulin A) που καταπολεμά όλους τους ιούς.
Έχει αποδειχθεί ότι άτομα που διαλογίζονται για 5 λεπτά κάθε πρωί, ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, ανεβάζοντας με το διαλογισμό τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.
Τα θετικά συναισθήματα (αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, γενναιοδωρίας), που καλλιεργούμε με το διαλογισμό, ανεβάζουν τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.
Αντιθέτως, τα αρνητικά συναισθήματα όπως αυτά του φόβου, του θυμού, του μίσους, που έρχονται στο νου μας, ακόμη και για πέντε λεπτά, είναι ικανά να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α και κατά συνέπεια να μειώσουν σημαντικά, αν όχι να απενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. To παν είναι πώς μεταφράζουμε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας.
Κάθε φορά που κάνουμε θετικές σκέψεις ή ερμηνεύουμε θετικά μια εμπειρία μας ή συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας, το ασυνείδητο γράφει Όφελος-Κέρδος. Η θετική ενέργεια που δημιουργείται τροφοδοτεί όλη μας την ύπαρξη, δίνοντάς μας τη δύναμη να επιτύχουμε σ’ ό,τι επιθυμούμε. Αν κάνουμε αρνητικές σκέψεις ή ερμηνεύσουμε αρνητικά μια εμπειρία μας, δημιουργείται αρνητική ενέργεια που μας μπλοκάρει και δεν μας αφήνει να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, αλλά μας δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση, η οποία είναι η κύρια αιτία όλων των θεωρουμένων ανιάτων ασθενειών.
Ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer μας υποστηρίζει ότι καρκίνο παθαίνουμε όταν έχουμε μεγάλη εσωτερική σύγκρουση, όταν η ζωή μας είναι ενάντια στο σκοπό της ψυχής, που εκφράζεται με τα συναισθήματά μας, όταν πάμε εντελώς ενάντια στα συναισθήματά μας. Το μόνο πραγματικό συναίσθημα που υπάρχει είναι η αγάπη και όλα τα συναισθήματα και αρετές που πηγάζουν από αυτή όπως η χαρά, η γαλήνη, η αγαλλίαση, ο ομορφιά, ο ενθουσιασμός, η ελπίδα, η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη. Όταν διακατεχόμαστε από το φόβο και από τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν όπως είναι ο πανικός, ο θυμός, το μίσος, η οργή, η ζήλια, ο φόβος απώλειας, θανάτου, σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε κόψει την επικοινωνία, την πρόσβαση με την Πηγή μας, πάμε ενάντια στο σκοπό της ψυχής μας, βιώνουμε εσωτερική σύγκρουση και αργά ή γρήγορα η αρρώστια θα έλθει για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να έλθουμε στο «σωστό δρόμο». Έχω αναφερθεί ξεκάθαρα στη δομή του εγκεφάλου μας όπου όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα ο μεταιχμιακός ή συναισθηματικός εγκέφαλος δίνει εντολή στον ερπετικό ή αυτόνομο νευρικό σύστημα να μπει σε διαδικασία συναγερμού όπου αυξάνει την πίεση του αίματος τον κτύπο της καρδιάς, την αναπνοή, σφίγγει τα δόντια, εκκρίνει γαστρικά υγρά, δημιουργεί σπαστική κίνηση στο έντερο, σφίγγει τους μυς στον αυχένα και στον ώμο. Σε βαθύτερη βέβαια σύγκρουση παραπλανά το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο αντιλαμβάνεται ότι απειλείται από τα ίδια του τα μέλη και επιτίθεται σε αυτά. Υπάρχουν τόσα αυτοάνοσα νοσήματα, όσα είναι και τα όργανα ή μέρη του σώματός μας. Σε ακόμη βαθύτερη σύγκρουση το άτομο παθαίνει καρκίνο. Όταν απαλλαγούμε από το φόβο, όλα διορθώνονται, όλα πάνε τέλεια μέσα μας.
Ο Γάλλος γιατρός Jean-Jacques Crèvecœur και ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer μας εξηγούν πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές συγκρούσεις:
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα.To παν είναι πως μεταφράζουμε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Τελικά αν κάπου «πέσαμε έξω» με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.
Ο ολιστικός γιατρός Dr Bradley Nelson στο βιβλίο του «The Emotion Code» μας εξηγεί ξεκάθαρα ότι όλες οι ασθένειες προέρχονται από παγιδευμένα συναισθήματα. Ονομάζει τη μέθοδο απαλλαγής των αρνητικών συναισθημάτων «Future Medicine» δηλαδή ιατρική του μέλλοντος. Εξετάζοντας την αρχαία Κινέζική ιατρική που η κύρια αιτία όλων των ασθενειών είναι ανισορροπία της ενέργειας στο σώμα μας, εφάρμοσε την τεχνική του «The Emotion Code», όπου διαπίστωσε ότι η κύρια αιτία στις παρακάτω ασθένειες ήταν τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα και θεράπευσε τα περισσότερα από αυτά όπως: αλλεργίες, άσθμα, ισχίο, πόνο στη μέση, στα γόνατα, στις αρθρώσεις, στον αυχένα, στην κοιλιακή χώρα, στους ώμους, στο στήθος, στα μάτια, προβλήματα στον καρπικό σωλήνα, ινομυώματα, χρόνια κόπωση, καρκίνο, σκλήρυνση κατά πλάκας, Λύκο, καούρες, διαβήτη, νόσο του Chron, δυσκοιλιότητα, σπαστική κολίτιδα, κατάθλιψη, υποθυρεοειδισμό, ίλιγγο, ημικρανίες, αϋπνίες, κρίσεις πανικού, φοβίες, δυσλεξία, μαθησιακές δυσκολίες, Parkinson, προβλήματα ακμής σε μεγαλύτερες ηλικίες, υπογλυκαιμία, αδυναμία.
Ελευθερώνοντας το σώμα μας από τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα του δίνουμε την ευκαιρία να αυτοθεραπευτεί, διότι όπως έχουμε αναφέρει, τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιών το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά και το παραπλανούν έτσι ώστε να θεωρήσει εχθρούς διάφορά σημεία ή όργανα του σώματος, να επιτεθεί και να μας δημιουργήσει όλες τις φλεγμονές και αυτοάνοσα νοσήματα που προαναφέραμε.
Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα είναι η κύρια αιτία για όλους τους πόνους που υποφέρουν οι άνθρωποι σήμερα με κυρίαρχο τον πονοκέφαλο, τον πόνο στον αυχένα (που βρίσκεται ο ερπετικός εγκέφαλος) τον πόνο στη μέση. Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν ανησυχίες, κατάθλιψη, αϋπνίες.
Τι είναι τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα; Είναι ενέργεια που παγιδεύεται στο σώμα μας, όταν έχουμε βιώσει έντονο θυμό, θλίψη, ενοχές, ζήλια.
Το σώμα μας έχει πολύ μεγαλύτερη σοφία από το νου μας, θυμάται τα πάντα, βασίζεται στα δεδομένα του υποσυνειδήτου, όπου έχουν καταγραφεί τα πάντα. Πολλοί έχουν ξεχάσει το θυμό που είχαν για κάποιο πρόσωπο, όταν όμως εστιάσουν την προσοχή τους στο πρόσωπο και στο περιστατικό που τους δημιούργησε θυμό και τους κτυπήσουμε κάτω από το στήθος στο δεξί μέρος που είναι πάνω από το συκώτι ή και στο αριστερό που ξεκινά ο μεσημβρινός του συκωτιού, το σημείο αυτό πονά και πονά έως ότου βγάλουν, απεγκλωβίσουν την ενέργεια του θυμού που έχει εγκλωβιστεί σε αυτό το σημείο.
Κάθε αρνητικό συναίσθημα βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος μας και δονείται με μια ιδιαίτερη συχνότητα, τα πάντα άλλωστε στο Σύμπαν είναι ενέργεια που δονούνται σε μία ορισμένη συχνότητα. Ενώ δονούνται με την συγκεκριμένη συχνότητα την μεταδίδουν και στους ιστούς που βρίσκονται γύρω από αυτά τα όργανα. Τα αρνητικά συναισθήματα δονούνται με κατώτερες συχνότητες , ενώ τα θετικά με ανώτερες. Όταν έχουμε παγιδευμένα συναισθήματα, έλκουμε συνεχώς τα συναισθήματα αυτά, έλκουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θα μας δημιουργήσουν αυτά τα συναισθήματα. Αυτό γίνεται γιατί τα αρνητικά συναισθήματα είναι ενέργεια που πάλλεται και μεταδίδεται στους ιστούς τους σώματος, όταν έχουμε θυμό μέσα μας, θυμώνουμε γρήγορα με κάθε κατάσταση διότι ήδη το σώμα μας δονείται συνεχώς στη συχνότητα του θυμού. Άλλωστε στο Σύμπαν έλκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε τη συνείδηση μας. Όταν έχουμε μέσα μας θυμό, επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας στο θυμό και τα κύτταρά μας είναι γεμάτα υποδοχείς θυμού, ο εγκέφαλο μας είναι γεμάτος νευρωνικά δίκτυα θυμού.
O χάρτης του Emotion Code του Bradley Nelson:
Συμπέρασμα: Τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι η κύρια αιτία όλων των ασθενειών, της φτώχειας και της μιζέριας που βιώνουμε στη ζωή μας. Θέτουν τον ερπετικό μας εγκέφαλο σε συναγερμό με αποτέλεσμα την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, όπως προκαλούν την έγκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, της κορτιζόλης, της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, οι οποίες καταστρέφουν τα κυριότερα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας. Επίσης ο συναγερμός αυτός απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το πεπτικό μας σύστημα. Διαμέσου δε του τσάκρα της καρδιάς παραπλανά το ανοσοποιητικό μας σύστημα και προκαλεί όλες τις αυτοάνοσες ασθένειες. Όταν τα αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρά, παγιδεύονται μόνιμα στο σώμα μας σε συγκεκριμένα όργανα, ανάλογα με το συναίσθημα και προκαλούν κατώτερες δονήσεις που έλκουν αρνητικά πρόσωπα και καταστάσεις στη ζωή μας.
ΠΗΓΗ : http://www.afotopoulos.gr/arthra/56-arnitika-sinaisthimata:
Ξύστε το αυτί σας: Όταν διεγείρονται τα νεύρα που υπάρχουν στο αυτί προκαλείται μια αντανάκλαση στον λαιμό που μπορεί να προκαλέσει σπασμούς στον μυ και να ανακουφίσει από το γαργαλητό.
Εάν δεν ακούτε τον συνομιλητή σας λόγω θορύβου σκύψτε προς το μέρος του με το δεξί αυτί και όχι το αριστερό, Αυτό γιατί το δεξί αυτί έχει την ικανότητα να ακολουθεί τους γρήγορους ρυθμούς του λόγου. Εάν πάλι θέλετε να αναγνωρίσετε κάποιο τραγούδι που παίζει χαμηλά, γυρίστε το αριστερό αυτί το οποίο έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει καλύτερα μουσικούς τόνους.
Εάν βήχετε κατά τη διάρκεια μιας ένεσης μειώνεται ο πόνος από το τσίμπημα. Αυτό γιατί αυξάνεται προσωρινά η πίεση στο στήθος και τον νωτιαίο σωλήνα αναστέλλοντας τις δομές που προκαλούν πόνο.
Ένας εύκολο, γρήγορος και οικονομικό τρόπος για να ανακουφίσετε την πίεση της ρινικής κοιλότητας είναι να τοποθετήσετε τη γλώσσα σας στον ουρανίσκο και στη συνέχεια να πιέσετε με το δάχτυλο ανάμεσα στα φρύδια. Αυτό επιτρέπει στην ύνιδα, το οστό που περνάει από τις ρινικές οδούς και καταλήγει στο στόμα, να πάλλεται μπρος πίσω. Η κίνηση χαλαρώνει τη συμφόρηση και μετά από 20 δευτερόλεπτα νιώθουμε τη μύτη μας άδεια.
Απλά κοιμηθείτε με το αριστερό πλευρό, καθώς, με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει παλινδρόμηση γαστρικών υγρών. Ο οισοφάγος και το στομάχι συνδέονται σε γωνία. Όταν κοιμόμαστε με το δεξί μας πλευρό, το στομάχι είναι χαμηλότερα από τον οισοφάγο, επομένως η βαρύτητα λειτουργεί υπέρ της καούρας.
Τρίψτε πάγο στην παλάμη, στην καμάρα που κάνει ο αντίχειρας με τον δείκτη. Οι οδοί των νεύρων στη βάση της καμπύλης διεγείρουν μία περιοχή στον εγκέφαλο που μπλοκάρει τα σήματα πόνου από το πρόσωπο και τα χέρια.
Σε περίπτωση εγκαύματος καθαρίστε το δέρμα και πιέστε ελαφρά το σημείο που καήκατε με το μαξιλαράκι των δαχτύλων σας. Ο πάγος θα ανακουφίσει τον πόνο πιο γρήγορα, αλλά η φυσική αυτή μέθοδος επαναφέρει το καμένο δέρμα στη φυσιολογική του θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται φουσκάλα.
Αν όλα τριγύρω σας γυρνάνε ακουμπήστε το χέρι σας σε κάτι σταθερό. Η αφή ενός σταθερού αντικειμένου δίνει μία δεύτερη «άποψη» στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να νιώθουμε μεγαλύτερη ισορροπία.
Εάν είστε σαν τους περισσότερους ανθρώπους, όταν τρέχετε εκπνέετε κάθε φορά που το δεξί σας πόδι πατάει στο έδαφος. Με την εκπνοή ασκείται πίεση στο συκώτι (που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά), το οποίο στη συνέχεια πιέζει το διάφραγμα και προκαλεί σουβλιές στα πλευρά. Ένας τρόπος για να απαλλαγείτε από αυτό τον πόνο είναι να εκπνέετε κάθε φορά που πατάει το αριστερό πόδι στο έδαφος.
Φυσήξτε στον αντίχειρά σας. Το πνευμονογαστρικό νεύρο, που καθορίζει τον καρδιακό παλμό, μπορεί να ελεγχθεί μέσω της αναπνοής. Εάν φυσήξετε στον αντίχειρά σας, ο καρδιακός παλμός θα επιστρέψει στα φυσιολογικά του επίπεδα.
Για να ευχαριστηθείτε περισσότερο ένα παγωτό (π.χ.) πιέστε την επιφάνεια της γλώσσας στον ουρανίσκο σας, καλύπτοντας όσο μεγαλύτερη επιφάνεια μπορείτε. Όσο μεγαλύτερη πίεση ασκήσουμε στον ουρανίσκο, τόσο πιο γρήγορα θα υποχωρήσει ο πονοκέφαλος.
Η μυωπία οφείλεται κυρίως στα γονίδια. Εάν θέλετε να έχετε τέλεια όραση, θα πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στη μέρα να κλείνετε τα μάτια σας, να τεντώνετε το σώμα σας, να παίρνετε μια βαθιά ανάσα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα να εκπνέετε, χαλαρώνοντας ταυτόχρονα και τους μύες σας. Σφίγγοντας και χαλαρώνοντας τους μύες, όπως τους δικέφαλους και τους γλουτιαίους, ξεγελούμε ακούσια και άλλους μύες -όπως τα μάτια- οι οποίοι χαλαρώνουν και αυτοί.
Εάν μουδιάσει το χέρι σας την ώρα που οδηγείτε ή κάθεστε σε περίεργη στάση, κουνήστε το κεφάλι σας πέρα δώσε και το μούδιασμα θα εξαφανιστεί σε λιγότερο από ένα λεπτό. Το μουδιασμένο χέρι είναι συχνά αποτέλεσμα της συμπίεσης των νεύρων που βρίσκονται στον αυχένα. Χαλαρώνοντας τους μύες του αυχένα, απελευθερώνετε την πίεση. Τα συμπιεσμένα νεύρα, που βρίσκονται χαμηλότερα στο σώμα, ευθύνονται για το μούδιασμα στο πόδι, επομένως μην επαναπαύεστε. Σηκωθείτε και αρχίστε να περπατάτε.
Εάν θέλετε οπωσδήποτε να φτάσετε στο βυθό της θάλασσας και να πιάσετε μια χούφτα άμμο, πάρτε μερικές μικρές παρατεταμένες ανάσες. Όταν βρίσκεστε κάτω από το νερό, δεν είναι η έλλειψη οξυγόνου που σας κάνει να θέλετε απεγνωσμένα να αναπνεύσετε, αλλά φταίει η συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα, που κάνει το αίμα όξινο και στέλνει σήματα στον εγκέφαλο πως κάτι πάει στραβά. Η υπεροξυγόνωση μειώνει την οξύτητα του αίματος. Το κόλπο αυτό ξεγελά τον εγκέφαλο και νομίζει πως έχει περισσότερο οξυγόνο. Ετσι, κερδίζετε μερικά δευτερόλεπτα επιπλέον.
Επειδή το μεγαλύτερο μέρος της μνήμης εδραιώνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, οτιδήποτε διαβάσετε λίγο πριν να κοιμηθείτε είναι πιο πιθανό να κωδικοποιηθεί ως μακροχρόνια μνήμη.
Η ουσία πακλιταξέλη που παράγεται από το κωνοφόρο φυτό τάξος και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση διαφορετικών μορφών καρκίνου, όπως του μαστού και των ωοθηκών, φαίνεται ότι μπορεί να «αναγεννήσει» τα νευρικά κύτταρα της σπονδυλικής στήλης έπειτα από τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού. Αυτό έδειξε νέα μελέτη ειδικών του Ινστιτούτου Νευροβιολογίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία η οποία διεξήχθη σε αρουραίους.
Υστερα από έναν τραυματισμό του νωτιαίου μυελού οι αποφυάδες των νευρικών κυττάρων που ονομάζονται άξονες δεν μπορούν να αναγεννηθούν και αυτό διότι διαφορετικοί ανασταλτικοί παράγοντες παρεμβαίνουν στη διαδικασία της αναγέννησης. «Οι παράγοντες αυτοί φαίνεται ότι στέλνουν απαγορευτικό σήμα στους άξονες σε ό,τι αφορά την αναγέννησή τους» εξήγησε ο Φρανκ Μπράντκε που συμμετείχε στη μελέτη. Ο ερευνητής προσέθεσε ότι για να οδηγήσουν οι επιστήμονες τους άξονες σε αναγέννηση χρειάζεται είτε να σταματήσουν αυτά τα απαγορευτικά σήματα είτε να κάνουν τα νευρικά κύτ ταρα να αγνοούν τα σήματα και να αναγεννώνται.
Η πακλιταξέλη φαίνεται ότι μπορεί να παίξει διττό ρόλο: μειώνει τα απαγορευτικά σήματα, μειώνοντας έτσι και τον ουλώδη ιστό που αναπτύσσεται μετά τον τραυματισμό, ενώ συγχρόνως κάνει τα νευρικά κύτταρα να αγνοούν τους ανασταλτικούς παράγοντες και να αναγεννώνται.
Αυτό έδειξαν τα πειράματα σε παραπληγικούς αρουραίους: λίγες εβδομάδες μετά τη λήψη πακλιταξέλης τα πειραματόζωα εμφάνισαν σημαντική βελτίωση στην κίνησή τους. Σε αυτήν την φάση οι επιστήμονες δοκίμασαν το φάρμακο αμέσως μετά τον τραυματισμό. Επόμενος στόχος τους είναι να δουν τη δράση της πακλιταξέλης σε τραυματισμούς που έχουν γίνει μήνες πριν.
Με βάση τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στο δικτυακό τεύχος της επιθεώρησης «Science» οι ερευνητές ελπίζουν ότι μελλοντικά ο συγκεκριμένος χημειοθεραπευτικός παράγοντας θα μπορεί να αποτελέσει θεραπεία για τους τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού.
Έχετε παρατηρήσει ότι συχνά τα προβλήματα τις σπονδυλικής στήλης προκαλούν πόνο σε εντελώς διαφορετικά σημεία του σώματος; Τότε ξεκινάτε τη θεραπεία άλλων ασθενειών, αλλά φυσικά τίποτα δεν σας βοηθά.
Αυτός είναι ο λόγος, που είναι απαραίτητο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην σπονδυλική στήλη.
Έτσι, κάθε φορά που ...αισθάνεστε πόνο μπορείτε να προσδιορίσετε από ποιο μέρος της σπονδυλικής στήλης έρχεται. Μπορείτε να παρατηρήσετε τις ανωμαλίες, και, επομένως, να επισημάνετε τα προβλήματα με ορισμένα όργανα.
Το infographic παραπάνω θα σας δείξει πώς τα όργανα συνδέονται με τη σπονδυλική στήλη.
Κατά την ομοιοπαθητική περίπου το 70% των πονοκεφάλων προέρχονται από τη σπονδυλική στήλη.
Προβλήματα όρασης, εμβοές στα αυτιά, δυσκολία στην κατάποση των τροφίμων – όλα αυτά μπορούν να προκληθούν από μια δυσλειτουργία του μεσοσπονδύλιου δίσκου.
Ελέγξτε το μέρος του λαιμού της σπονδυλικής στήλης σας κάθε φορά που αντιμετωπίζετε μουδιάσματα στα χέρια και πόνο.
Προβλήματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να οδηγήσουν σε πόνο στο στομάχι, στο έντερο και στην καρδιά.
Προβλήματα με το οσφυϊκό μέρος της σπονδυλικής σας στήλης μπορεί να επηρεάσουν όχι μόνο τον πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί πόνο στον μηρό, στο ισχίο και αυτό επηρεάζει το βάδισμα, αλλοιώνοντας την ευαισθησία των ποδιών.
Ως εκ τούτου, η ενίσχυση και η θεραπεία της σπονδυλικής στήλης θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από προβλήματα με τα υπόλοιπα όργανα.
Επιμέλεια- Ελένη Μιχαλάκη
Δρ. Murli Manohar Joshi
-------------------------------------------------------------
Είναι πράγματι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ με όλους εσάς και να σας συντροφεύω σε αυτή τη πολύ σημαντική εκδήλωση στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο της Γενεύης, προκειμένου να συζητήσουμε και να κατανοήσουμε ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ. Αγαπητοί φίλοι, σε αυτό το σημείο θα ήθελα να υποβάλλουμε τα σέβη μας σε όλους εκείνους τους μεγάλους Αγίους, Μύστες και επιστήμονες του κόσμου μας, που με το έργο τους μας παρουσίασαν όλους τους πιθανούς τρόπους για να εγκαθιδρύσουμε μία ολιστική κοινωνία και να κάνουμε την ανθρώπινη ζωή άνετη, χαρούμενη και ουσιαστική.
Οι άνθρωποι, όλοι ένδοξα γεννήματα της ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΓΗΣ, είναι ιδιαίτερα εξελιγμένες ψυχές που είχαν κατακτήσει την αιώνια ευδαιμονία με την συνειδητοποίηση της ανώτατης ψυχής –το Brahman. Είμαι υπερήφανος που ανακοινώνω σε αυτό το σημαντικό ακροατήριο ότι οποτεδήποτε ο κόσμος ήταν κάτω από χάος και σύγχυση στην Ανατολή ή στη Δύση, μία μεγάλη ψυχή, είτε λέγεται Κρίσνα, είτε Ιησούς, γεννιόντουσαν ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, για να δώσουν στον κόσμο το ΘΕΪΚΟ ΦΩΣ της αγάπης και της συμπόνιας στους βασανισμένους αυτού του κόσμου, και έτσι εγκαθίδρυσαν την αληθινή και ανθρώπινη θρησκεία στον κόσμο μας. Επτά αιώνες πριν, όταν το σύνολο της Ινδίας βρισκόταν σε σύγχυση, ο μεγάλος φιλόσοφος και Άγιος Shri Jnaneshwara Alandi, ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ή οι μεγάλοι επιστήμονες της σύγχρονης εποχής ήταν κοντά μας, για να στηρίξουν το μεγάλο έργο της βελτίωσης της ανθρωπότητας.
Χαιρετίζω όλους τους μεγάλους Αγίους, Μύστες, Σοφούς και Επιστήμονες του κόσμου!
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, η ανθρώπινη κοινωνία έγινε μάρτυρας τεράστιας επιστημονικής προόδου και αύξησης της υλικής της ευημερίας σε πολλά μέρη του κόσμου αφ' ενός, αλλά και μιας σοβαρότατης ηθικής και πνευματικής διάβρωσης αφετέρου. Η ανθρωπότητα σήμερα αντιμετωπίζει μια πολυδιάστατη πολιτισμική κρίση, που έχει καταπιεί σχεδόν όλες τις προοπτικές της υλικής και πνευματικής μας ζωής. Όλα τα έθνη, είτε πλούσια είτε φτωχά, είναι έθνη με μια προβληματισμένη ψυχή σε αναζήτηση ενός νέου συμβόλου. Η ερώτηση που τίθεται είναι, πώς μπορεί η επιστήμη και η πνευματικότητα να συμβάλλουν –από κοινού– στην παγκόσμια ειρήνη. Στις διδασκαλίες των Ινδών Διδασκάλων, όπως ο Swami Vivekananda, υπάρχουν οι απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση.
Η επιστημονική σκέψη που εξουσιάζει το δυτικό μυαλό εδώ και τρεις αιώνες, είναι εξέλιξη και αποτέλεσμα των εργασιών του Γαλιλαίου, του Βάκωνα, του Καρτέσιου και του Νεύτωνα. Τα θεμέλια του επιστημονικού ορθολογισμού τοποθετήθηκαν όταν ο Γαλιλαίος συνδύασε για πρώτη φορά το πείραμα με τα μαθηματικά. Ο Βάκωνας ανακοίνωσε τη θεωρία της επαγωγικής διαδικασίας και ο Καρτέσιος δήλωσε ότι " η επιστήμη είναι συγκεκριμένη και εμφανής γνώση". Ο Καρτέσιος κατασκεύασε επίσης ένα εξ ολοκλήρου νέο σύστημα στο οποίο όλα τα γεγονότα μπορούσαν να περιγραφούν με τη βοήθεια των μαθηματικών. Η δήλωσή του «Cogito Ergo Sum» -(σκέφτομαι άρα υπάρχω)– οδήγησε στον «τεμαχισμό» της ανθρώπινης προσωπικότητας με το «μυαλό» να χωρίζεται από το «σώμα» και να λειτουργεί ως ο απόλυτος ρυθμιστής του σώματος. Ο Καρτέσιος με την αναλυτική ικανότητά του, απεικόνισε τον κόσμο και όλα τα αντικείμενα που τον αποτελούν ως αυτόματα –(μηχανές). Για τριακόσια έτη μετά το θάνατό του και πιθανότατα λόγω της μεγάλης του επιρροής, οι επιστήμονες μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, εξακολουθούσαν να προσπαθούν να διερευνήσουν το μυστήριο της λειτουργίας αυτής της μεγάλης μηχανής. Ως φυσικό επακόλουθο της ιδέας αυτής, η φύση και το σύμπαν έπρεπε να κατανοηθούν με βάση τους νόμους μιας τεράστιας πολυσύνθετης μηχανής, με το πλήθος των ουράνιων σωμάτων ως μέρη του και με λειτουργίες βασισμένες σε λίγους και συγκεκριμένους νόμους, που το ανθρώπινο μυαλό θα μπορούσε κάποια στιγμή να ανακαλύψει. Αυτή η κοσμοαντίληψη ενισχύθηκε από τις εργασίες του Νεύτωνα, που ανέπτυξε τις θεωρίες του του βάσει των Καρτεσιανών απόψεων για τον κόσμο, και τις παρέδωσε ως θεμέλιο λίθο για την ίδρυση της κλασικής φυσικής.
Ο Νεύτωνας «απέδειξε» στο δυτικό κόσμο ότι ο κόσμος ήταν κατανοητός με τη λογική. Στην πραγματικότητα, η δήλωση του Νεύτωνα, «δεν κάνω υποθέσεις» – (Hypothesis non fingo)– αποτέλεσε την βάση για την ταχύτατη ανάπτυξη των πειραματικών επιστημών, ιδιαίτερα τη φυσική, και οδήγησε τελικά σε μερικές από τις πιο θαυμαστές επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις. Η βιομηχανική επανάσταση δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει χωρίς την προηγούμενη ανακάλυψη, ότι τα ουράνια σώματα υπακούν στους ίδιους νόμους με όλα τα φυσικά σώματα του πλανήτη μας. Το ανθρώπινο μυαλό θα μπορούσε, επομένως, να κατανοήσει το τι έως τότε ανήκε στη δικαιοδοσία του Θείου. Εάν και ο Καρτέσιος ανέπτυξε το επιστημονικό πεδίο της μαθηματικής ανάλυσης και απέδειξε ότι η φύση θα μπορούσε να απεικονιστεί ως μια μεγάλη μηχανή, ο Νεύτωνας ήταν αυτός που ανακάλυψε τους νόμους με τους οποίους η μηχανή αυτή λειτουργούσε.
Η νευτώνεια κοσμοθεωρία ήταν μηχανιστική, πλήρως ντετερμινιστική και στηριζόμενη στην αρχή της αιτιότητας. Στη νευτώνεια φυσική η θέση ενός κινούμενου αντικειμένου σε οποιοδήποτε μελλοντικό χρόνο θα μπορούσε να προβλεφθεί με απόλυτη ακρίβεια, αν υπήρχαν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες για την παρούσα θέση του και όλοι οι νόμοι που κυβερνούν την κίνησή του. Ομοίως η προηγούμενη θέση του θα μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να καθοριστεί επίσης με απόλυτη ακρίβεια. Συνεπεία αυτής της αρχής, η γιγαντιαία κόσμο-μηχανή λειτουργούσε όπως μια εκ των προτέρων ηχογραφημένη ταινία, όπου τίποτα δεν αλλάζει και κάθε γεγονός προκαθορίζεται ακριβώς τη στιγμή που η μηχανή μπαίνει σε λειτουργία. Αυτή η υπόθεση απαιτούσε την ύπαρξη μιας εξωγήινης διάνοιας, που να θέτει τη μηχανή στην κίνηση σύμφωνα με μερικούς θείους νόμους. Στο καρτεσιανό σύστημα η φύση θα μπορούσε να περιγραφεί αντικειμενικά από ένα σύνολο μαθηματικών εξισώσεων, ενώ η ύπαρξη ενός παρατηρητή δεν είναι απαραίτητη. Η σύνθεση αυτών των δύο ιδεών διατήρησε τη θεώρηση του κόσμου ως μηχανή, αλλά αποχαιρέτησε για τον κόσμο τον Θεό. Ο καρτεσιανός δυϊσμός μεταξύ του πνεύματος και της ύλης δημιούργησε έτσι ένα βαθύ πνευματικό κενό.
Παρακάτω συνοψίζονται μερικές από τις φιλοσοφικές συνέπειες της καρτεσιανό-νευτώνειας προσέγγισης:
α. Ο κόσμος είναι μια γιγαντιαία μηχανή και κυβερνάται από συγκεκριμένους καθολικούς νόμους, που μπορούν να ανακαλυφθούν μέσω πειραμάτων και ορθολογικής κατανόησης. Με την εφαρμογή αυτών των νόμων ο άνθρωπος μπορεί να επεκτείνει τον ορίζοντα της γνώσης του και να λάβει περαιτέρω πληροφορίες για τη φύση ή το σύμπαν.
β. Υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος που λειτουργεί ανεξάρτητα από εμάς τους ανθρώπους. Ο εξωτερικός αυτός κόσμος μπορεί να παρατηρηθεί και να μετρηθεί κατά τρόπο αντικειμενικό και χωρίς να προκύψει οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτόν. Ο εξωτερικός κόσμος είναι απρόσωπος και απόλυτα αντικειμενικός.
Η έννοια της «απόλυτης αντικειμενικότητας» ήταν βασισμένη στην υπόθεση ότι υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος, ανεξάρτητος από την ύπαρξη του παρατηρητή. Η ύπαρξη –το «εγώ»– είναι ο παρατηρητής, που υπάρχει «εδώ μέσα», και «εκεί έξω» υπάρχει το αντικείμενο της παρατήρησης του εγώ, ο «εξωτερικός κόσμος». Η φιλοσοφία του επιστημονικού ορθολογισμού επίσης υποστήριζε ότι κάθε γεγονός στον εξωτερικό κόσμο είναι προκαθορισμένο, έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής ή πιθανότητα επίδρασης στον εξωτερικό κόσμο από τον παρατηρητή. Εάν όμως δεν μπορεί τίποτε να αλλάξει από τη δράση του παρατηρητή, τότε ποια είναι η χρησιμότητα αυτής της γνώσης; Η απάντηση ήταν ότι με την επίμονη βελτιστοποίηση των πειραματικών τεχνικών και των μαθηματικών μεθόδων ο επιστήμονας μια ημέρα θα ήταν σε θέση να παρατηρήσει, να καταγράψει και να κατανοήσει ακόμη και την τελευταία λεπτομέρεια του κόσμου, η φύση δηλαδή, θα αναγκαζόταν να αποκαλύψει όλα μυστικά της. Οι επιστήμονες ακολούθησαν αυτήν την πορεία σθεναρά μέχρι το δέκατο ένατο αιώνα ερμηνεύοντας επιτυχώς τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, όσον αφορά τα άτομα, τα μόρια και την κίνησή τους. Η καρτεσιανή πίστη στην απολυτότητα της επιστημονικής γνώσης δημιούργησε το υπόβαθρο, πάνω στο οποίο δόθηκε στην επιστήμη και την τεχνολογία ο κυρίαρχος ρόλος. Η επιστήμη γινόταν όλο και περισσότερο κοσμική.
Η μηχανιστική θεώρηση και η εξελικτική κοσμοθεωρία εξουσίασαν το δυτικό κόσμο κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οπότε το ίδιο μοντέλο εφαρμόστηκε κατ’ επέκταση στη χημεία, στη βιολογία, στην ψυχολογία, ακόμη και στις κοινωνικές επιστήμες. Το νευτώνειο πρότυπο έγινε πιο σύνθετο προκειμένου να επιλυθούν συγκεκριμένα προβλήματα στα διάφορα επιστημονικά πεδία. Κατά το 18ο αιώνα διαδόθηκε ταχύτατα η μηχανιστική και αναγωγική κόσμο-προσέγγιση και πολλοί φιλόσοφοι άγγιξαν πρωτοφανή θέματα όπως η «κοινωνική φυσική». Προς το τέλος του 17ου αιώνα ο παγκοσμίου φήμης φιλόσοφος John Locke είχε δημοσιεύσει την εργασία του, βαθιά επηρεασμένος από το νευτώνειο πρότυπο. Αυτή η δημοσίευση άσκησε τεράστια επιρροή στους φιλοσόφους του 18ου αιώνα. Ο Locke ανέπτυξε μια ατομιστική άποψη της κοινωνίας, ανάγοντας τα μοντέλα κοινωνικής συμπεριφοράς σε πρότυπα μεμονωμένης συμπεριφοράς. Προφανώς η ψυχολογία και η πολιτική φιλοσοφία επηρεάστηκαν από αυτήν την μη συμβατική προσέγγιση. Οι ιδέες του Locke προώθησαν ένα νέο σύστημα αξιών και άσκησαν βαθιά επίδραση στην ανάπτυξη της σύγχρονης πολιτικής και οικονομικής σκέψης. Σύσσωμος ο δυτικός κόσμος ήταν κάτω από τη «μαγεία» του νευτώνειου προτύπου, μέχρις ότου εμφανίστηκαν ορισμένες, εκτεταμένης σημασίας εξελίξεις, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Η θεωρία της εξέλιξης αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων ερευνών στη γεωλογία, τη βιολογία και την εργασία του Pierre Laplace και Immanuel Kant. Στην ίδια τη φυσική η ανακάλυψη του ηλεκτρομαγνητικού φαινομένου ήταν ασύμβατη με το μηχανιστικό νευτώνειο πρότυπο. Οι βιολόγοι άρχισαν να αμφισβητούν την εγκυρότητα της καρτεσιανής θεώρησης, ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε ως μία τέλεια κατασκευασμένη μηχανή. Άντ' αυτού πρότειναν ένα εξελικτικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο η συνθετότητα του κόσμου στο παρόν έχει προκύψει από απλούστερες δομές του παρελθόντος. Αυτό το μοντέλο ήταν εξίσου καθαρά υλιστικό και συμβατό με την άποψη, ότι η εξέλιξη του εξωτερικού κόσμου μπορεί μεμονωμένα και αντικειμενικά να παρατηρηθεί από έναν ανεξάρτητο παρατηρητή. Τα πνευματικά στοιχεία έλειπαν ακόμη και από αυτή τη προσέγγιση. Παραταύτα, η επιστήμη συνέχιζε να μετρά, να ποσοτικοποιεί και να βελτιώσει τις πειραματικές τεχνικές της, και η νευτώνεια μηχανική συνέχισε να είναι η βάση όλης της φυσικής μέχρις ότου εμφανίστηκε επί σκηνής ο Einstein.
Από το ξεκίνημα του 20ού αιώνα η επιστήμη έχει προοδεύσει αναθεωρώντας πολλές από τις προϋπάρχουσες ιδέες. Η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg έχει επιφέρει μια βαθύτερη διορατικότητα στην κατανόηση της συμπεριφοράς των υποατομικών σωματιδίων. Η απόλυτη συσχέτιση αιτίου και αιτιατού παύει να ισχύει στην περιοχή της υποατομικής φυσικής. Ο ντετερμινισμός του νευτώνειου προτύπου στο μακρόκοσμο αντικαθίσταται από την αρχή της απροσδιοριστίας στον υποατομικό κόσμο. Μετά τα επιτυχή πειράματα του Bose η διάκριση μεταξύ έμ-βιου και ά-βιου έχει εγκαταλειφθεί. Ο Bose ξεκίνησε να ερευνά τη συμπεριφορά ά-βιων «όντων», όπως τα μέταλλα, σε σχέση με τα ζώα. Ανακάλυψε την «κούραση» των μετάλλων και έπειτα το ενδιαφέρον του στράφηκε από τη φυσική στη φυσιολογία. Στις 10 Μαίου του 1901 ο Bose παρουσίασε τα αποτελέσματα των πειραμάτων του στην Αγγλία. Οι επιστήμονες είδαν με κατάπληξη τις παρόμοιες καμπύλες μυών και μετάλλων, από την επίδραση «κούρασης», ερεθισμού, κατάπτωσης και δηλητηρίου. Μετά το τέλος των πειραμάτων, ο Bose έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Αυτό το βράδυ σας παρουσίασα αυτογραφικά αρχεία από την επίδραση της τάσης και της έντασης στα έμ-βια και ά-βια όντα. Πόσο παρόμοιες είναι οι καταγραφές! Τόσο παρόμοιες, που με δυσκολία μπορείτε να πείτε ποια αντιστοιχεί σε τι! Με την ανακάλυψη τέτοιων φαινομένων, πώς μπορούμε να σύρουμε μια οριοθετική γραμμή, και να πούμε ότι εδώ τελειώνουν η φυσική και εδώ αρχίζει η φυσιολογία; Τέτοιοι απόλυτοι διαχωρισμοί δεν υπάρχουν... Όταν έγινα σιωπηλός μάρτυρας αυτών των καταγραφών αντιλήφθηκα την ενότητα που υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα του κόσμου μας –τον κόκκο που είναι κυματισμός φωτός, τη ζωή επάνω στη γη μας, τον ακτινοβόλο ήλιο που λάμπει στον ουρανό μας– τότε ήταν που κατάλαβα για πρώτη φορά ένα ελάχιστο κομματάκι από εκείνο το μήνυμα, που παραδόθηκε στους προγόνους μας 30 αιώνες πριν στις όχθες του ποταμού Γάγγη. Σε αυτούς που βλέπουν το ΕΝΑ σε όλο το περίπλοκο ξεδίπλωμα των διαφορετικών υπάρξεων αυτού του κόσμου, σε αυτούς ανήκει η Αιώνια Αλήθεια, σε κανέναν άλλο, σε κανέναν άλλο.»
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που στηρίζουν την ανακάλυψη του Bose. Ο Βιεννέζος βιολόγος Raoul France, ο ερευνητής Clean Backster στην Αμερική, ο ιάπωνας επιστήμονας Dr. Hashimoto και πολλοί άλλοι, επιβεβαιώνουν με πειράματά τους αυτό που ο Bose πρώτος ανακάλυψε. Η μηχανιστική κοσμοαντίληψη δεν μπορεί να εξηγήσει αυτήν την ενδοσυνοχή οργανικού και ανόργανου κόσμου.
Η επιστήμη σήμερα έρχεται αντιμέτωπη με ορισμένες ερωτήσεις που νωρίτερα θεωρούνταν μη σχετιζόμενες με το πεδίο δράσης της. Ως αποτέλεσμα επιστημονικών ανακαλύψεων, τέτοιες ερωτήσεις έρχονται αναπόφευκτα στο νου των διανοούμενων: «Έχει η ύλη σχέση με τη συνείδηση με οποιοδήποτε τρόπο;» Και αν ναι, τότε ποια είναι η φύση αυτής της σχέσης; Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 1924-25 όταν ο Louise de Broglie έφερε στο προσκήνιο την υπόθεση των κυμάτων ύλης. Ο Erwin Schroedinger –ο πατέρας του μηχανικού προτύπου κυμάτων– πρότεινε τη νέα του εξίσωση κίνησής για ένα ελεύθερο σωματίδιο στην περίπτωση ενός ηλεκτρονίου. Κατόπιν ήρθε W. Heisenberg με την αρχή της απροσδιοριστίας του και δήλωσε ότι «εάν είμαστε βέβαιοι για τη θέση ενός κινούμενου σωματιδίου, όπως το ηλεκτρόνιο, είμαστε αβέβαιοι για την ταχύτητά του και το αντίστροφο». Το φυσικό πόρισμα της αρχής της απροσδιοριστίας του Heisenberg ήταν:
α. δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς είναι ένα στοιχειώδες σωματίδιο
β. στον υποατομικό κόσμο δεν ισχύει ο νόμος του αιτίου και αιτιατού
γ. ο απόλυτος διαχωρισμός μεταξύ παρατηρητή και παρατηρούμενου δεν ισχύει
Η προσπάθεια να ανακαλυφθεί η έσχατη αλήθεια για την φυσική πραγματικότητα μέσω πειραμάτων χάνει επομένως το νόημά της. Οι κλασικές θεωρήσεις αποδείχθηκαν ανίσχυρες και ανεπαρκείς στον υποατομικό κόσμο. Τα φαινόμενα στην υποατομική περιοχή είναι μόνο στατιστικά περιγράψιμα. Είναι δε, αδύνατο να περιγραφεί η συμπεριφορά ενός σωματιδίου με βεβαιότητα.
Η σύγχρονη φυσική εξετάζει τώρα το νέο μοντέλο της κβαντικής μηχανικής. Βασική και ουσιώδης ερώτηση είναι, το τι ακριβώς περιγράφει η κβαντική μηχανική; Η γενικότερα αποδεκτή απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι γνωστή ως «ερμηνεία της Κοπεγχάγης». Η ερμηνεία της Κοπεγχάγης απλά δηλώνει ότι η κβαντική μηχανική περιγράφει συσχετισμούς στις εμπειρίες μας. Είναι σχετική με το αποτέλεσμα της παρατήρησης, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ο Einstein, εντούτοις, αντετάχθη σε αυτό το μοντέλο μέχρι τέλους. Η διάσημη δήλωσή του, ότι δεν πιστεύει ότι «παίζει ο Θεός ζάρια», εξέφραζε τη διαφωνία του με την πιθανολογική ερμηνευτική της κβαντικής μηχανικής.
Η πιο συγκλονιστική συνέπεια της ερμηνείας της Κοπεγχάγης ήταν ότι οι φυσικοί, πιεσμένοι από τα ίδια τα συμπερασμάτα των μελετών και πειραμάτων τους, αναγκάστηκαν να δεχτούν ότι η πλήρης κατανόηση της πραγματικότητας βρίσκεται πέρα από τις δυνατότητες της λογικής σκέψης. Και είναι σημαντικό ότι ο Einstein δεν συμφώνησε ποτέ με αυτό. Εντούτοις, το κβαντικό μηχανικό μοντέλο χωρίς δισταγμό δηλώνει ότι η νέα φυσική δεν βασίζεται στη «απόλυτη, αντικειμενική πραγματικότητα» αλλά σε εμάς τους ίδιους. Ο εξωτερικός κόσμος δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον παρατηρητή του.
Ο Einstein που πίστευε στην αιτιότητα δεν θα μπορούσε να δεχτεί την αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg. Προκειμένου να υποστηρίξουν τον Einstein, οι Boris Podolsky και Nathan Rosen δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο: «Μπορεί η κβαντική περιγραφή της φυσικής πραγματικότητας να θεωρηθεί πλήρης;» Οι συντάκτες του άρθρου έθεσαν ως αρχή ότι εάν η αρχή της αβεβαιότητας ήταν σωστή, –ότι δηλαδή η αιτιότητα δεν ισχύει στην περιοχή του υποατομικού κόσμου–, η αρχή αυτή θα οδηγούσε σε ένα παράξενο παράδοξο, –ότι το ίδιο είδος δύο υποατομικών σωματιδίων πρέπει να είναι ταυτόχρονα στην ίδια θέση, ή ότι το ίδιο υποατομικό σωματίδιο μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές θέσεις. Το ότι αυτό το παράξενο παράδοξο όντως ισχύει, αποδείχθηκε από τα επιτυχή πειράματα του David Bohm το 1972 στο Λονδίνο, από τους Clauser και Freedman στις ΗΠΑ και μια ομάδα του Alain Aspect στο Παρίσι το 1982. Το αδύνατο των υπερφωτοβολικών συνδέσεων, όπως προτείνεται από τη θεωρία της σχετικότητας, δεν ισχύει πλέον. Ως εκ τούτου, «μπορεί να ισχύει μια ενδοσυνοχή στα γεγονότα που πραγματοποιούνται στο διάστημα, όπως οι αποστάσεις».
Ο J. S. Bell, φυσικός στην Ευρωπαϊκή Οργάνωση για την Πυρηνική Έρευνα (Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και Ερευνών (CERN)) έδωσε μια μαθηματική διατύπωση της EPR επίδρασης. Η συγκλονιστική επίπτωση του θεωρήματος του Bell είναι ότι «στο έσχατα θεμελιώδες επίπεδο, τα διαχωρισμένα τμήματα του κόσμου συνδέονται με έναν οικείο και άμεσο τρόπο». Το 1975 ο Jack Sarfatti δήλωσε, «όχι μόνο ισχύουν οι υπερφωτοβολικές συνδέσεις, αλλά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με έναν ελέγξιμο τρόπο για τη διάδοση μηνυμάτων» Το 1975 ο Henry Stapp είπε ότι «το θεώρημα του Bell είναι η βαθύτερη ανακάλυψη της επιστήμης».
Η συγκλονιστική συνέπεια όλων αυτών των ανακαλύψεων είναι ότι η καρτεσιανή έννοια της πραγματικότητας, ως το σύνολο των τμημάτων που ενώνονται με τοπικές συνδέσεις, δεν ταιριάζει στο κβαντικό μηχανικό παράδειγμα. Ο Henry Stapp ολοκληρώνει πάλι με τη ρήση, ότι «το θεώρημα του Bell αποδεικνύει στην πραγματικότητα τη βαθιά αλήθεια, ότι ο κόσμος είναι είτε πλήρως άναρχος είτε πλήρως αδιάσπαστος». Το θεώρημα του Bell υπονοεί ότι οτιδήποτε συμβαίνει σε μια ενιαία οντότητα σε ένα μέρος του κόσμου έχει μια επίδραση που μπορεί να ανιχνευθεί σε μια παρόμοια οντότητα, σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Σύμφωνα με τον Malic Kapec, το θεώρημα του Bell έχει θέσει τα θεμέλια για τον νεοντετερμινισμό ή τον υπερντετερμινισμό στην επιστήμη. Οι αρχικές συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν. Το σύμπαν δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.
Ο David Bohm πρότεινε ότι η κβαντική φυσική απαιτεί μια νέα τάξη. «Αντί να ξεκινήσουμε από τα μέρη και να επιδείξουμε πώς αυτά λειτουργούν μαζί, τώρα αρχίζουμε από το σύνολο». Αυτή η πρόταση συμφωνεί με το θεώρημα του Bell. Τα χωριστά τμήματα του κόσμου δεν είναι στην ουσία χωριστά τμήματα. Ο Bohm λέει, «τα τμήματα φαίνονται να είναι άμεσα συνδεδεμένα. Από αυτή τη σύνδεση εξαρτάται η δυναμική τους σχέση, με τρόπο θεμελιώδη μέσα στο ευρύτερο σύστημα (και πράγματι, αυτές οι συνδέσεις επεκτείνονται κατά συνέπεια σε όλα τα συστήματα, που τα περιέχουν, καθιστώντας τα τμήματα συσχετιζόμενα σε γενικές γραμμές τελικά με ολόκληρο το σύμπαν). Κατά συνέπεια, οδηγούμαστε σε μία καινούργια θεώρηση του κόσμου ως μία συνεχή πληρότητα, μία θεώρηση που αρνείται τις κλασσικές αναλυτικές μεθόδους που στόχευαν σε μία τμηματική κατανόηση του κόσμου, μέσα από τα διάφορα ανεξάρτητα μέρη του».
Ο David Bohm προσπαθώντας να εξηγήσει την θεωρία του σχετικά με τα φαινομενικά τυχαία υποατομικά φαινόμενα γράφει: «τα σωματίδια μπορούν να εμφανιστούν σε διαφορετικές θέσεις, αλλά να είναι ακόμη συνδεδεμένα σε εμπλεκόμενη τάξη. Τα σωματίδια μπορούν να εμφανίζονται σε ασυνέχεια στο χώρο, αλλά συνεχή στην εμπλεκόμενη τάξη». Η ύλη σύμφωνα με τον Bohm είναι η μορφή της εμπλεκόμενης τάξης, με τον ίδιο τρόπο που η δίνη είναι η μορφή του ύδατος – δεν δύναται να αναχθεί σε μικρότερα σωματίδια. Όπως η ύλη και οτιδήποτε άλλο, τα σωματίδια είναι μορφές της εμπλεκόμενης τάξης. Το ερώτημα που τίθεται είναι το «τι ακριβώς είναι αυτή η εμπλεκόμενη τάξη, η τάξη τίνος ακριβώς πράγματος;»
Όπως λέει ο Gary Zukov, «η εμπλεκόμενη τάξη είναι η εμπλεκόμενη τάξη αυτού, το οποίο ΕΙΝΑΙ. Εντούτοις, αυτό που ΕΙΝΑΙ, είναι η εμπλεκόμενη τάξη! Αυτή η κοσμοθεώρηση είναι εξ ολοκλήρου διαφορετική από αυτή που έχουμε κληρονομήσει από την κλασσική φυσική». Με τα λόγια του David Bohm, «η περιγραφή είναι τελείως ασυμβίβαστη με αυτό το οποίο θέλουμε να πούμε». Ο Gary Zukov λέει, «λόγω των βαθιά ριζωμένων Ελληνικών εννοιών στο δυτικό μυαλό, αυτό είναι ανίκανο να κατανοήσει αυτή την καινούργια κοσμοθεώρηση. Οι Έλληνες πίστευαν ότι μόνο το ον μπορεί να ΕΙΝΑΙ. Επομένως, το μη-ον δεν ΕΙΝΑΙ. Ουσιαστικά, στη νέα θεώρηση το μη-ον ΕΙΝΑΙ επίσης. Και η ύπαρξη και η μη-ύπαρξη είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ. Όλα, ακόμη και «κενό» ΕΙΝΑΙ. Στη φυσική του Bohm, δεν υπάρχει τίποτα που δεν είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ. Οι θεωρίες του Bohm εμφανίζουν εντυπωσιακούς παραλληλισμούς στην ανατολική σκέψη, με τις γνωστές Upanishad –(Ουπανισάδες).
Η Chandogya Upanishad διηγείται έναν διάλογο μεταξύ του Svetaketu και του πατέρα του. Όταν ύστερα από 12 χρόνια μελέτης των Βεδών, ο Svetaketu γύρισε σπίτι, ο πατέρας του τον ρώτησε, «Svetaketu, αναζήτησες τη γνώση με την οποία ακούμε αυτό που δεν ακούγεται, αντιλαμβανόμαστε αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό, γνωρίζουμε αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό;» -«Ποια είναι αυτή η γνώση;» ρώτησε ο Svetaketu. Ο πατέρας του, Uddalaka απαντά: «αυτή η γνώση είναι το να ξέρεις αυτό με το οποία γνωρίζουμε τα πάντα». Και εξηγώντας περαιτέρω ο πατέρα συνεχίζει: «στην αρχή υπήρξε η ΥΠΑΡΞΗ, μία και μοναδική, χωρίς δεύτερη. Μερικοί λένε ότι στην αρχή υπήρξε μόνο ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ, και ότι από αυτήν γεννήθηκε ο κόσμος. Αλλά η ερώτηση είναι, πώς θα μπορούσε να γεννηθεί ύπαρξη από τη μη ύπαρξη; Κατά την άποψή μου στην αρχή υπήρξε μόνο ύπαρξη – μια μόνο. Αυτός, ο ΕΝΑΣ σκέφτηκε: Ας γίνω πολλά, ας αυξηθώ. Έτσι, μέσα από ΑΥΤΟΝ προέβαλε το σύμπαν, και έχοντας προβάλλει από μέσα του το σύμπαν, εισήγαγε μέσα στα πάντα τον εαυτό του. Όλα όσα είναι, έχουν μόνο τον εαυτό του μέσα τους. Από όλα τα πράγματα αυτός είναι η λεπτοφυέστατη ουσία. Είναι η αλήθεια. Είναι ο ΕΑΥΤΟΣ. Και αυτός, Svetaketu, ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ».
Στην Brahad Aranyak Upanishad ο σοφός ενημερώνει το βασιλιά Janaka για την αληθινή φύση του Brahman: «Ο Brahman μπορεί να κατανοηθεί μόνο ως ιδία γνώση –γνώση που είναι ίδια με την πραγματικότητα και αδιάσπαστη. Γιατί αυτός είναι πέρα από απόδειξη, πέρα από όλα τα όργανα της σκέψης. Ο αιώνιος Brahman είναι καθαρός, αγέννητος, λεπτοφυέστερος από το λεπτοφυέστατο, μεγαλύτερος από μέγιστο. Ο Brahman γίνεται αντιληπτός μόνο από τον καθαρμένο νου. Αυτός που γνωρίζει το Brahman, ως ζωή της ζωής, μάτι του ματιού, αυτί του αυτιού, μυαλό του μυαλού, –αυτός κατανοεί πράγματι πλήρως την αιτία των αιτιών. Στο Brahman δεν υπάρχει καμία ποικιλομορφία. Αυτός που βλέπει τις ποικιλομορφίες πηγαίνει από το θάνατο στο θάνατο».
Η πεμπτουσία της Upanishad-ικής σκέψης δίνεται από τα εξής:
Όλα είναι Brahman, είμαι Brahman, έτσι είσαι και εσύ και
Αυτός που «είναι» στο μικρόκοσμο «είναι» επίσης στο μακρόκοσμο.
Το Brahman εισχωρεί στα πάντα, είναι λεπτοφυέστερο από το λεπτοφυέστατο και μεγαλύτερο από το μεγαλύτερο.
Η εμπλεκόμενη τάξη του David Bohm παρουσιάζει εντυπωσιακούς παραλληλισμούς με την αρχαία Ινδική φιλοσοφία –(Hindu)– όπου η κοσμική συνείδηση συνδέει κάθε ύπαρξη με το υπόλοιπο του κόσμου.
H Svetasvatara Upanishad λέει:
Εσύ είσαι η φωτιά,
Εσύ είσαι ο ήλιος,
Εσύ είσαι ο αέρας,
Εσύ είσαι το φεγγάρι,
Εσύ είσαι έναστρο στερέωμα,
Εσύ είσαι το ανώτατο Brahman,
Εσύ είσαι το ύδωρ – εσύ
Ο δημιουργός του όλου!
Εσύ είσαι γυναίκα, εσύ είσαι άνδρας,
Εσύ είσαι η νεολαία, εσύ είσαι το κορίτσι,
Εσύ είσαι ο ηλικιωμένος ετοιμόρροπος με το ραβδί του.
Εσύ o γρηγορότερος παντού.
Εσύ είσαι η σκοτεινή πεταλούδα,
Εσύ είσαι ο πράσινος παπαγάλος με τα κόκκινα μάτια,
Εσύ είσαι το σύννεφο βροντής, οι εποχές, οι θάλασσες.
Χωρίς αρχή είσαι εσύ,
Πέρα από το χρόνο, πέρα από το χώρο,
Εσύ είσαι αυτό από το οποίο αναπήδησαν
Οι τρεις κόσμοι.
Γεμάτοι Brahman είναι τα πράγματα που βλέπουμε
Γεμάτα με Brahman ρέουν αυτά που είναι,
Από το Brahman όλα – κι ωστόσο είναι το ίδιο.
Ο διάσημος Ύμνος της Δημιουργίας στην Rig Veda (μετάφραση Griffith) περιέχει τις ακόλουθες στροφές:
Ποιος αληθώς γνωρίζει και ποιος μπορεί εδώ να το δηλώσει,
Από που γεννήθηκε και από που έρχεται αυτή η δημιουργία;
Οι Θεοί προηγούνται της παγκόσμιας παραγωγής,
ποιος ξέρει από που δημιουργήθηκε αυτό αρχικά;
Αυτός, η πρώτη προέλευση αυτής της δημιουργίας,
εάν τα διαμόρφωσε όλα ή δεν τα διαμόρφωσε,
Ποιανού μάτι ελέγχει αυτόν τον κόσμο στον υψηλότερο ουρανό,
Αυτός αληθώς το γνωρίζει, ή ίσως και δεν το γνωρίζει.
Η Mundaka Upanishad συνοψίζει υπέροχα την έννοια Brahman:
Το Brahman αληθώς είναι αυτή η αθάνατη ύπαρξη.
Μπροστά είναι Brahman, πίσω είναι Brahman
Στα αριστερά και στα δεξιά.
Διαδίδεται μπροστά, επάνω και κάτω.
Αληθώς το Brahman είναι αυτός ο λαμπερός κόσμος.
Οι επιστήμονες σήμερα αντιμετωπίζουν πολυδιάστατες ερωτήσεις. H επιστήμη στοχεύει να ανακαλύψει την έσχατη αλήθεια μέσα από πειράματα και μαθηματική ανάλυση, αλλά η πραγματικότητα, ή Αλήθεια, εξακολουθεί να βρίσκεται πέρα από αυτές τις προσπάθειες. Οι πνευματικοί ηγέτες του κόσμου επίσης επιδιώκουν να ανακαλύψουν την έσχατη αλήθεια. Όταν οι επιστήμονες αποφάσισαν να παραμείνουν αντικειμενικοί, ο δυϊσμός του παρατηρητής-παρατηρούμενου εμφανίστηκε στη σκηνή και κατέστησε οποιαδήποτε απόλυτη παρατήρηση αδύνατη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον υποατομικό κόσμο.
Η απρόβλεπτη και αβέβαιη συμπεριφορά των κβαντικών σωματιδίων έχει οδηγήσει σε μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία της κβαντομηχανικής. Ο Hugh Everette και ο John Wheeler στη θεωρία τους «Many World Theory» εξήγησαν ότι όλες οι πιθανότητες, που παρουσιάζει η κυματική λειτουργία της εξίσωσης Schroedinger είναι πραγματικές, και όλες συμβαίνουν. Η ερμηνεία, ότι μόνο μια από τις δυνατότητες που περιλαμβάνονται στη κυματική λειτουργία ενός παρατηρηθέντος συστήματος πραγματοποιείται και οι υπόλοιπες εξαφανίζονται, είναι αστήρικτη. Η θεωρία των Everett και Wheeler δέχεται ότι όλες οι πιθανότητες είναι πραγματοποιήσιμες, αλλά σε διαφορετικούς κόσμους. Η θεωρία των Everett, Wheeler και Graham αναγνωρίζει ότι η κυματική εξίσωση του Schroedinger παράγει έναν ατέλειωτα πολλαπλασιαζόμενο αριθμό διαφορετικών κλάδων της πραγματικότητας (παραίσθηση των φιδιών σε σκοινί και ιστορία του Krishna, του αγρότη).
Έτσι παρατηρούμε, ότι η γλώσσα που πολλοί σύγχρονοι φυσικοί χρησιμοποιούν συγκλίνει στη γλώσσα των πνευματικών ηγετών. Είναι σε αυτό το πλαίσιο, που οι διδασκαλίες του Swami Vivekananda είναι εξαιρετικά σημαντικές. Διαπιστώνοντας την Βεδδική κοσμοθεωρία, ο Swamiji λέει, «αυτός ο εξωτερικός κόσμος είναι ο κόσμος των υποθέσεων. Όλα όσα βλέπουμε, είναι προβολές από το μυαλό μας. Ο κακός άνθρωπος θεωρεί τον κόσμο ως την τέλεια κόλαση, ο αγαθός άνθρωπος τον θεωρεί ως τον τέλειος παράδεισο και ο τέλειος άνθρωπος δεν βλέπει παρά μόνο το Θεό.» Η βεδδική φιλοσοφία θεωρεί ότι είναι η συνείδησή μας που δημιουργεί τον εξωτερικό κόσμο. Ο Vivekananda διαπιστώνει, «όλες τα αισθητηριακά ερεθίσματα ενώπιον μας είναι προβολές της διάνοιάς μας (που ενεργοποιείται από την παρουσία της προσωπικής μας συνείδησής). Ο μοναδικός που «βλέπει» είναι ο εαυτός (η καθαρή συνείδηση) μέσα μας. Αυτός ο εαυτός δεν είναι ορατός, επειδή είναι ο ίδιος αυτός που βλέπει.» Ο Max Planck επίσης πίστευε ότι η ύλη προήλθε από τη συνείδηση. «Η συνείδηση», λέει ο Planck, «θεωρώ πως είναι θεμελιώδης. Θεωρώ ότι η ύλη προέρχεται από τη συνείδηση. Δεν μπορούμε να δούμε πέρα από τη συνείδηση. Όλα για τα οποία μιλάμε, ο,τιδήποτε θεωρούμε ότι υπάρχει, εμπεριέχει συνείδηση». Ο Schroedinger στο βιβλίο του «Νους και Ύλη» προσπάθησε να παρουσιάσει μια προοπτική του μη-δυϊσμού. Ο Wolfgang Pauli έγραψε, «από ένα εσωτερικό κέντρο, η ψυχή φαίνεται να κινείται εξωτερικά (με εξωστρέφεια), στο φυσικό πεδίο».
Ο Swami Vivekananda λέει, «το εσωτερικό σύμπαν, το πραγματικό, είναι απείρως μεγαλύτερο από το εξωτερικό, το οποίο δεν είναι παρά μόνο η σκιερή προβολή του αληθινού. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ούτε αληθινός ούτε ψεύτικος, είναι η σκιά της αλήθειας». Και συνεχίζει διερευνώντας το «Advaita» ή τον μη-δυϊσμό με τον τρόπο του λέγοντας, «η ύλη είναι μόνο εξωτερικευμένη σκέψη».
«Το αντικείμενο έχει επιβληθεί στο υποκείμενο, το υποκείμενο είναι η μόνη πραγματικότητα, το άλλο απλά μία εμφάνιση. Η ύλη και ο εξωτερικός κόσμος είναι η ψυχή σε μία ορισμένη κατάσταση, στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο αυτή».
Έχουμε διαπιστώσει ότι ο υποκειμενικός κόσμος καθορίζει τον αντικειμενικό. Αλλάξτε το υποκείμενο, και το αντικείμενο είναι αναγκασμένο να αλλάξει, καθαρίστε τον εαυτό σας και ο κόσμος είναι αναγκασμένος να καθαριστεί.
«Ότι έχουμε μέσα, βλέπουμε κι έξω, το αγόρι που δεν έχει κλέφτη μέσα, δεν βλέπει κλέφτη έξω. Έτσι συμβαίνει με όλη τη γνώση».
Πόσο θαυμαστά παρόμοια είναι η γλώσσα των σύγχρονων επιστημόνων με τη Βεδδική γλώσσα του Swami Vivekananda, που ερμηνεύει τον πνευματισμό σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Upanishad! Ακριβώς όμοια με το θεώρημα του Bell, που απέδειξε ότι ο κόσμος είναι ένα καταπληκτικό ολόγραμμα, όπου κάθε μέρος διασυνδέεται με το υπόλοιπο του κόσμου, είναι η άποψη του Upanishad.
Ο Karl Pribram, ερευνητής του εγκεφάλου και νευροχειρουργός, αναφέρει ότι η βαθύτερη δομή του εγκεφάλου είναι ουσιαστικά ολογραφική –(και αυτοομοιοτική). Κάθε εγκεφαλικό κύτταρο είναι το ίδιο ένας μικροσκοπικός εγκέφαλος. Αυτό συμφωνεί με τη βεδική δήλωση, ότι η κάθε ψυχή είναι η εκδήλωση του Brahman. Ο Karl Pribram συνεχίζει, «τι κι αν ο πραγματικός κόσμος δεν αποτελείται καθόλου από αντικείμενα; Τι κι αν είναι απλά ένα ολόγραμμα;» Αυτές οι δηλώσεις έχουν ανασύρει βαθύτερα ερωτήματα, όπως το ποιος είναι αυτός που κοιτάζει μέσα από το ολόγραμμα και ποιος είναι αυτός που κοιτάζει το ολόγραμμα; Ποιος είναι αυτός που ενεργοποιεί τον εγκεφαλικό υπολογιστή; «Είναι κάποιο φάντασμα στη μηχανή;» αναρωτιέται ο Arthur Koestler. Ποιος ερμηνεύει το ολόγραμμα;
Ο Pribram υποστηρίζει την ολιστική άποψη του κόσμου, που έγινε γνωστή το 1977: «Αυτή είναι η επιστήμη, όπως συλλήφθηκε αρχικά σε αναζήτηση της κατανόησης. Οι ημέρες του απόλυτου τεχνοκράτη είναι πια μετρημένες».
Ο Krishna στη Gita λέει: «Έχω διεισδύσει μέσα σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως τα μαργαριτάρια περνούν σε σειρά στο σπάγκο».
Ο Pribram αναγνωρίζει ότι αυτή η ολογραφική έννοια της ολιστικής πραγματικότητας έγινε γνωστή στον κόσμο από την Ανατολική φιλοσοφία. Λέει, «η ανατολική φιλοσοφία έχει μπει στη δυτική σκέψη όπως έγινε και στο παρελθόν... εάν θα βρεθεί σημείο σύγκλισης αυτή τη φορά ή θα πρέπει να παραμείνει στην περιφέρεια ακόμα μια φορά θα εξαρτηθεί από εσάς. Το πνεύμα του άπειρου θα μπορούσε να γίνει μέρος του πολιτισμού μας και όχι να βρίσκεται λίγο παραέξω».
Ο Vivekananda έλεγε έναν αιώνα πριν: «Το κάθε μυαλό είναι μέρος του καθολικού μυαλού. Κάθε μυαλό συνδέεται με κάθε άλλο μυαλό. Οπουδήποτε κι αν βρίσκεται κάθε μυαλό είναι σε πραγματική επικοινωνία με ολόκληρο τον κόσμο».
Το 1893 στο Κοινοβούλιο των θρησκειών του Σικάγο, ο Swami Vivekananda όρισε την επιστήμη ως «αναζήτηση της ενότητας». Στη διάσημη διάλεξη του για τα Madras είχε πει, «ούτε ένα άτομο στο σύμπαν δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς να σύρει ολόκληρο τον κόσμο μαζί του». Ο Swamiji είχε πει επίσης, «ένας άνθρωπος περιέχει ολόκληρο τον κόσμο. Ένα σωματίδιο ύλης εμπεριέχει όλη την ενέργεια του σύμπαντος».
Έτσι διαπιστώνουμε ότι και η επιστήμη και η πνευματικότητα στην αναζήτηση της αλήθειάς συγκλίνουν σε μια ενιαία άποψη ενοποίησης ύλης και πνεύματος. Πιστεύω ότι το μήνυμα του 20ου αιώνα στην επερχόμενη γενιά είναι να καταφέρει να πραγματοποιήσει την ευδαιμονική κατάσταση της ουσιαστικής ενότητας που εισχωρεί σε όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο και να αναγγείλει: ΤΟ ATMAN ΕΙΝΑΙ ΤΟ BRAHMAN. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ BRAHMAN. Όπως είπε ο Vinoba, η επιστήμη και η πνευματικότητα είναι η παγκόσμια ειρήνη, και πιστεύω ότι αυτή η δήλωση είναι απόλυτα αληθινή. Σήμερα η επιστήμη και η πνευματικότητα συγκλίνουν, έτσι οι πιθανότητες για έναν ειρηνικό κόσμο βρίσκονται στον ορίζοντα.
Ομιλία του Δρ. Murli Manohar Joshi –κύριου φιλοξενουμένου στην εναρκτήρια σύνοδο του παγκόσμιου συνέδριου φιλοσοφίας που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη 18-21 Αυγούστου, 1998.
Πηγή: http://www.esoterica.gr/articles/sciences/scienspr/scienspr.htm
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1953. Λόγω εργασίας του πατέρα μου έζησα σε Θράκη και Χαλκιδική, κατέληξα στην Θεσσαλονίκη και πάλι .
Το 1970 ήδη αναγνωρίζομαι ως ζωγράφος , φεύγω για Γερμανία όπου με δέχονται στην σχολή για κοστούμι θεάτρου της Φραγκφούρτης, περνώ τις εξετάσεις σε σχολή μοντελίστ στην ίδια πόλη -δεν συνεχίζω όμως λόγω σημαντικών ανατροπών στην ζωή μου. Παίρνω μαθήματα ακόμη και από ζωγράφους του δρόμου, από κριτικούς και ιστορικούς τέχνης μέσα σε μουσεία σε Γερμανία και Γαλλία . Το Ελληνικό Προξενείο ανοίγει για πρώτη φορά σε ατομική έκθεση ζωγραφικής και μάλιστα σε μία άσημη νεαρή –όπως ειπώθηκε τότε !
Κάνω διάφορες ακόμη επαγγελματικές σχολές πριν επιστρέψω το 1977 οριστικά στην Θεσσαλονίκη με πολύυυ γεμάτες βαλίτσες …
Από το 1986 αρχίζω να αποτυπώνω την εσωτερική μου εξέλιξη στα έργα μου που αρχίζουν να παίρνουν τον δρόμο της δημιουργίας.
2000 ανοίγει τμήμα ζωγράφων στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας για να με βάλουν μέσα.
2008 σε παράρτημα Αμερικάνικου Πανεπιστημίου στην Αθήνα, στο τμήμα των Ανθρωπιστικών Σπουδών και Γιουγκιανής Ψυχολογίας παίρνω ακόμη ένα ‘χαρτί’ και καλούμε να συνεχίσω στην Αμερική όπου βέβαια δεν πάω γιατί ήδη έχω βρει τον δρόμο μου εδώ και ακριβώς μέσα από την πόλη μου!
Οι εσωτερικές Σχολές σε φυσικό αλλά και αόρατο επίπεδο μου δίνουν γνώση και Γνώση, ώστε να βοηθηθώ τόσο στο καθάρισμα του ‘καναλιού’ μου, όσο και στο να πάρει η ζωγραφική μου την θέση της στην φροντίδα θεραπείας και ανάστασης ανθρώπων και λαών.
Από το 1991 καλούμε να αρχίσω να προσφέρω την βιωμένη μου κατανόηση σε ατομικές συναντήσεις αλλά και σεμινάρια. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να εξελίσσομαι και σαν πνευματική δασκάλα ( όπως με ονομάζουν). Συνάμα καταγράφω κατά καιρούς τις μελέτες μου σε βιβλία.
Κάποια στιγμή όλη αυτή η προσωπική βιωμένη μου Γνώση ‘μπαίνει’ μέσα στο σύμβολο μιάς μικρής λείας λευκής πέτρας….
Το 2016 παρουσιάζονται τα στοιχεία όλης αυτής της διαδρομής μέσα σε ένα βιβλίο πλέον με τον τίτλο ‘ Η Μικρή Λευκή Πέτρα και…’ , εκδόσεις Άλλοστε -σειρά Πυρ ! Με την ματιά της ζωγράφου πάντα δίνω στοιχεία της συγκριτικής μελέτης μου Αρχετύπων συμβόλων μεταξύ Ελλήνων και Ινδιάνων- Λακότα . Επίσης τα είδη αλλά και τα επίπεδα των ονείρων και ποια η σχέση με τα επίπεδα έμπνευσης. Ακόμη και στοιχεία περί διαφοράς Οδηγού και Φύλακα Αγγέλου, μία νέα φροντίδα του απέραντου Ουρανού μας.
Τέλος όταν μου ζητήθηκε από ομάδα του εξωτερικού να τους δώσω φωτογραφία της νέας σειράς έργων μου για να μπουν σε αφίσες σχετικές με την φροντίδα κακοποιημένων γυναικών και παιδιών ώστε να θεραπεύουν και να εμπνέουν στο κοίταγμα τους.
Και συνεχίζω…. !
Πόσοι δεν έχουμε πει την περίφημη φράση «μα γιατί τραβάω όλους τους προβληματικούς;». Μάθετε λοιπόν τις βαθύτερες αιτίες των ερωτικών σας επιλογών.
Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.
Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας «Η επιλογή συντρόφου την οποία εμείς οι ψυχαναλυτές ονομάζουμε ανακλητική είναι η ωριμότερη, αυτή που οδηγεί στο μικρό ποσοστό του 10 με 20% που είναι οι ευτυχισμένοι γάμοι», εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας.
«Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας.
Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ’ αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε! Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου». Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.
Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», μας λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατζουνάει, κλοτσάει κ.λπ.
Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι’ αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο;». Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.
Στόχος η επιθυμητή μητέρα
«Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες», υπογραμμίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες… να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!».
Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι; «Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ», λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα».
Ο πραγματικός έρωτας!
«Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό».
Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
«Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει», εξηγεί ο κ. Γιωσαφάτ.
«Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει. Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.».
Ζήτημα ισορροπίας
«Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια: θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ.
Και τώρα τι κάνουμε;
«Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα», παρατηρεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.
Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό: να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι». ΄
Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
«Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση. Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση». Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.
Από την Κατερίνα Μαγγανά
Όσοι από εσάς σκέφτεστε να ασχοληθείτε με τον χορό, πιθανότατα θα εκπλαγείτε όταν μάθετε πόσο καλό μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας με αυτή την δραστηριότητα.
Ο χορός είναι κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη δραστηριότητα που βιώνετε με τους φίλους ή το σύντροφό σας. Ο χορός έχει την ικανότητα να βελτιώσει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου σας. Ας ρίξουμε μια ματιά σε πέντε συναρπαστικά πράγματα που μπορεί να κάνει ο χορός στον εγκέφαλό σας.
Μια μελέτη του ιατρικού κολεγίου Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη, που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine, διεξήχθη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 21 ετών μελετώντας ηλικιωμένους 75 ετών και άνω. Οι ερευνητές μέτρησαν την πνευματική διαύγεια κατά τη γήρανση μέσω της παρακολούθησης των ποσοστών τηςάνοιας. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί αν τυχόν σωματικές ή πνευματικές ψυχαγωγικές δραστηριότητες είχαν επίδραση στην πνευματική διαύγεια.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι ορισμένες γνωστικές δραστηριότητες επηρεάζουν την πνευματική διαύγεια, αλλά σχεδόν καμία από τις φυσικές δραστηριότητες δεν είχαν αποτέλεσμα. Η μόνη εξαίρεση ήταν ο συχνός χορός. Μερικά από τα ευρήματα της μελέτης είναι:
Διάβασμα – 35% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας
Ποδηλασία και κολύμπι – 0% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας
Λύσιμο σταυρολέξων τουλάχιστον τέσσερις ημέρες την εβδομάδα – 47% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας
Γκολφ – 0% λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας
Συχνός χορός – 76% λιγότερεςπιθανότητες εμφάνισης άνοιας
Οι άνθρωποι που χορεύουν τακτικά έχουν περισσότερα γνωστικά αποθεματικά και αυξημένη πολυπλοκότητα των νευρωνικών συνάψεων, εξήγησε ο νευρολόγος Δρ Robert Katzman. Ο χορός μειώνει τον κίνδυνο της άνοιας με τη βελτίωση αυτών των νευρικών ιδιοτήτων. Επίσης, μπορεί να ωθεί τον εγκέφαλο να αναδικτυώνει συνεχώς τις νευρικές οδούς και με αυτόν τον τρόπο βελτιώνει την νευροπλαστικότητα.
Τι εννοούμε με τον όρο ευφυΐα; Αν η αντίδρασή μας σε μια δεδομένη κατάσταση έρχεται μέσω κάποιου αυτοματισμού (η σχέση ερεθίσματος-απόκρισης είναι αυτόματη), τότε είναι γενικά αποδεκτό ότι σε αυτό εμπλέκεται η νοημοσύνη. Όταν ο εγκέφαλος αξιολογεί διάφορες λογικές απαντήσεις και συνειδητά επιλέγει μία από αυτές ως απάντηση, η διαδικασία αυτή θεωρείται ότι είναι μια ευφυής διαδικασία. Ο Jean Piagetέχει πει ότι η νοημοσύνη είναι αυτό που χρησιμοποιούμε όταν δεν γνωρίζουμε τι να κάνουμε.
Για να το θέσουμε απλά, η ουσία της νοημοσύνης είναι η λήψη αποφάσεων. Για να βελτιώσετε την πνευματική σας διαύγεια, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αρχίσετε μια δραστηριότητα που απαιτεί αποφάσεις σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο χορός είναι ένα παράδειγμα μια τέτοιας γρήγορης δραστηριότητας που απαιτεί ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων. Απαιτεί άμεσες απαντήσεις σε ερωτήματα όπως πού να στραφώ; Με τι ταχύτητα να μετακινήσω το σώμα μου; και πώς να αντιδράσω στις κινήσεις του παρτενέρ μου; Ο χορός είναι, ίσως ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσετε και να ενισχύσετε την νοημοσύνη σας.
Οι χορευτές μπορούν να καταφέρουν σύνθετες κινήσεις πιο εύκολα όταν τις εκτελούν σε αργή κίνηση και τις κωδικοποιούν με κάποιο σημάδι.
Ο ερευνητής Edward Warburton, ένας πρώην επαγγελματίας χορευτής μπαλέτου, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τις «σκέψεις πίσω από το πράττειν του χορού«. Δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Psychological Science, ένα περιοδικό του ΣυνδέσμουAssociation for Psychological Science. Ανακάλυψαν ότι τέτοια σημάδια ελαττώνουν την αντίθεση μεταξύ των πνευματικών και σωματικών απαιτήσεων του χορού, και κάτι τέτοιο δίνει στους χορευτές την ευκαιρία να απομνημονεύσουν και να επαναλάβουν τις κινήσεις με μεγαλύτερη φυσικότητα.
Επίσης κατέληξαν στο ότι η οπτικοποίηση των κινήσεων και η σήμανση μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της μνήμης των μυών. Αυτού του είδους τη μέθοδο της απεικόνισης και της σήμανσης, που μαθαίνουμε στον χορό, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε μια ποικιλία πεδίων για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης.
Ο Δρ Katzman πιστεύει ότι όσο πιο πολύπλοκες είναι οι νευρωνικές συνάψεις μας, τόσο το καλύτερο για μας. Πιστεύει ότι θα πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να δημιουργούμε νέα νευρικά μονοπάτια και ο χορός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Όσο μεγαλώνουμε, τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν και οι συνάψεις γίνονται πιο αδύναμες. Έτσι είναι πιο δύσκολο να θυμόμαστε ουσιαστικά, όπως ονόματα, επειδή υπάρχει μόνο μια νευρική οδός που μας οδηγεί σε αυτήν την αποθηκευμένη πληροφορία.
Αν αρχίζετε να εξασκήστε σε νέες δραστηριότητες, όπως είναι ο χορός, οικοδομείτε στο μυαλό διαφορετικές νοητικές διαδρομές και πολλά μονοπάτια. Έτσι, αν ένα μονοπάτι χαθεί λόγω της ηλικίας, έχετε μια εναλλακτική διαδρομή που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ανακτήσετε τις αποθηκευμένες πληροφορίες και τις αναμνήσεις.
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί οι χορεύτριες του μπαλέτου δεν ζαλίζονται όταν εκτελούνπιρουέτες; Η έρευνα δείχνει ότι μέσα από χρόνια πρακτικής εξάσκησης και εκπαίδευσης, οι χορευτές αποκτούν την ικανότητα να καταστέλλουν τα σήματα τωνοργανιδίων ισορροπίας στο εσωτερικό αυτί που συνδέονται με την παρεγκεφαλίδα.
Ο Δρ Barry Seemungal του Τμήματος Ιατρικής στο Imperial εξηγεί ότι «Δεν είναι χρήσιμο για μια μπαλαρίνα να αισθανθεί ζάλη ή εκτός ισορροπίας όταν εκτελεί μια χορευτική κίνηση. Έτσι, το μυαλό τους προσαρμόστηκε μετά από χρόνια εκπαίδευσης και κατέστειλε αυτό το ερέθισμα. Κατά συνέπεια, το σήμα που πηγαίνει στις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για την αντίληψη της ζάλης στον εγκεφαλικό φλοιό είναι αποδυναμωμένο, καθιστώντας τους χορευτές ανθεκτικούς στην αίσθηση της ζαλάδας«.
Εάν πάσχετε από ίλιγγο, εντάξτε στο πρόγραμμά σας μια οποιαδήποτε μορφή χορού και θα αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα που σας ταλαιπωρεί. Ο χορός θα συμβάλει στη βελτίωση της λειτουργίας της παρεγκεφαλίδας σας, η οποία με τη σειρά της μπορεί να σας βοηθήσει να βελτιώσετε την ισορροπία σας και να σας κάνει να αισθανόσαστε λιγότερο ζαλάδα. Δεν χρειάζεται να γίνετε επαγγελματίες χορευτές για να επωφεληθείτε από αυτές τις μαγικές ιδιότητες. Χορεύοντας ακόμα και στο επίπεδο αρχαρίου θα βοηθήσει.
Ο χορός μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συντηρήσετε και να βελτιώσετε πολλές από τις λειτουργίες του εγκεφάλου σας. Ο χορός μπορεί να αυξήσει τις νευρικές συνδέσεις, διότι ενοποιεί διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου με τη μία: νοητική, μουσική, κιναισθητική, και συναισθηματική. Αυτή η αυξημένη νευρική συνδεσιμότητα μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη στο μυαλό σας καθώς μεγαλώνετε. Έτσι λοιπόν, αρχίστε να χορεύετε όσο πιο συχνά γίνετε!
© All rights reserved. YperNoisis 2019
IMPLEMENTED BY E-Resellers