Ο εσωτερικός μύθος των Χριστουγέννων ή
 Η χριστική γέννηση στην Ανθρώπινη Συνείδηση

Ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ φέρνοντας στο φως της συνείδησης τον «Υιό», την ουσία του πυρήνα, που αποκαλούμε Χριστό. Η γέννηση του Χριστού, μακριά από δογματικές και θρησκευτικές ερμηνείες, αποτελεί γεγονός ψυχολογικών, διανοητικών και πνευματικών διεργασιών, οι οποίες αφορούν σε κάθε ανθρώπινο ον, που επιζητά την πνευματοποίησή του.

Ο αποσυμβολισμός των γεγονότων της γέννησης του Ιησού στη Βηθλεέμ είναι απαραίτητος, ώστε να οδηγηθούμε στην εσωτερική αλήθεια, όπως αυτή βιώθηκε από τον άνθρωπο Ιησού στο φυσικό, διανοητικό και πνευματικό επίπεδο της ύπαρξής του.

Η εμφάνιση των τριών Μάγων θα φέρει στην επιφάνεια της συνείδησης στοιχεία των δυνάμεων της ψυχικής πραγματικότητας του Ιησού, καθώς οι μάγοι αποτελούν σύμβολα της πολωμένης φύσης του ως σημεία του ορίζοντα της ύπαρξης. Έτσι, η Ανατολή, ο Βορράς, ο Νότος και η Δύση είναι θέσεις κλειδιά, ενεργειακά στοιχεία εντός του εαυτού του.

Τα δώρα που φέρνουν οι μάγοι στον Ιησού, αντιστοιχούν στις δυνάμεις που συνθέτουν την ύπαρξή του. Είναι τα δώρα των επιπέδων μέσα του, που εισπράττει η κατανόησή του. Αυτά τα δώρα είναι οι αμοιβές που προσφέρουν αυτά τα επίπεδα.

Έτσι, ο Χρυσός είναι το δώρο του φυσικού επιπέδου, αγγέλου ή δύναμης, μέσα στον εαυτό και συμβολίζει την ευημερία.

Αυτός ο πλούτος προσφέρεται από την υπηρεσία των δημιουργικών δυνάμεων μέσα στο σώμα, καθώς αυτές οι δυνάμεις λειτουργούν μέσα από το πρώτο κέντρο του αδενικού μας συστήματος, αυτό που καλούμε γονάδες. Σε αυτό το κέντρο ανθίζει το δέντρο της ζωής, αποστολή του οποίου είναι η προμήθεια των δυνάμεων, η θεραπεία και η ανάπτυξη. Αυτή η υλική ευημερία στο φυσικό επίπεδο είναι απαραίτητη, καθώς ο χρυσός, οι φυσικές δυνάμεις, θα υποστηρίξουν την πνευματοποίηση του σώματος προς την ολοκλήρωση με σκοπό την επίτευξη της Χριστότητας.

Η σμύρνα είναι το δώρο του νοητικού επιπέδου. Συμβολίζει την πικρία του νου. Αυτή η πικρία θα είναι αποτέλεσμα της ύψιστης κατανόησης που θα εισπράξει ο Υιός του Ανθρώπου καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων μέχρι την Ανάσταση και την Ανάληψή του. Είναι η πικρία της θνητής διάνοιας πάνω στις διεργασίες που θα υποστεί ο νους (σταύρωση των ιδεών) για τον ερχομό των Χριστικών δυνάμεων μέσα στην ενσυνείδητη πραγματικότητα. Αυτή η πικρία είναι ένα δώρο κατανόησης, καθώς ο ψυχικός νους θα διαψεύσει καθολικά την πραγματικότητα του υλικού ανθρώπου.

Το λιβάνι συμβολίζει την αγνή, συναισθηματική φύση του Υιού, η οποία μέσω της Μαρίας έχει ήδη εξαγνιστεί, ώστε αυτή η φύση να μπορεί τώρα να ανυψωθεί στην ανώτερη συγκινησιακή πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει το Άγιο Πνεύμα.

Το Αστέρι που καθοδηγεί τους μάγους, είναι κι αυτό ένα δώρο. Το προσφέρει ο Χριστός, η ανώτερη συνείδηση, στον Ιησού, δώρο της υπερ-πραγματικότητας προς τον άνθρωπο. Είναι το σύμβολο που έχει ανατείλει, το σύμβολο της νέας συνειδητότητας, της Χριστικής έλευσης στο υποσυνείδητο της ψυχικής αντίληψης, ατομικό για τον Ιησού και συλλογικό για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο Ηρώδης, σύμβολο της ανταρσίας του εαυτού, εκπρόσωπος των αρνητικών δυνάμεων μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας, εξωτερικά αλλά και ατομικά στο ψυχικό σώμα του Ιησού, διεκδικεί την πραγματικότητά του αρνούμενος τη γέννηση της νέας συνειδητότητας μέσα του. Αυτή η διαδικασία θα φανεί σ’ αυτόν ως ανατρεπτική τάση και κίνδυνος να χαθούν οι εξουσίες των γήινων δυνάμεων, χάνει τον έλεγχο της σωματικής συνειδητότητας, καθώς απειλείται κυριολεκτικά η σάρκινη φύση του από την εγκαθίδρυση του πνευματικού βασιλείου στο σώμα. Αυτές οι ιδέες έννοιες της σάρκινης πραγματικότητας θα καθοδηγήσουν τον Ηρώδη, ως χέρι της επαναστατικής δύναμης μέσα στον εαυτό, να σκοτώσει το ακατανόητο γι’ αυτόν «πνευματικό παιδί». Θα τεμαχίσει με το μαχαίρι της σάρκινης αντίληψής του κάθε εκδηλωμένη ανώτερη νεογέννητη αίσθηση, προσπαθώντας με αυτή την ομαδική εκτέλεση (σκοτώνοντας όλα τα βρέφη της ίδιας ηλικίας) να ανακαλύψει τον ταραξία των γήινων εννοιών του. Συγχρόνως, ελπίζοντας σε μία υποχώρηση της ανώτερης δύναμης μέσα του, θα προσπαθήσει να εξουδετερώσει τα πνευματικά κύτταρα, ενώ στην ουσία αυτά τα κύτταρα – στοιχεία θα αφομοιωθούν μέσα του καταστρέφοντας τον ίδιο ως δράστη της ανταρσίας.

Ο Χριστός γεννιέται ως αποτέλεσμα μίας σειράς διαδοχικών ενώσεων ή γάμων των αντιθετικών στοιχείων μέσα μας. Αυτά τα αντιθετικά στοιχεία απορρέουν από τη διττότητα της ανθρώπινης φύσης ως σάρκα ταυτόχρονα και πνεύμα. Ο Ιησούς βίωσε αυτή την πραγματικότητα μέσα από σειρά μυήσεων, στις οποίες ενοποίησε και συγχώνευσε τα στοιχεία της διπολικής φύσης του, επιτρέποντας στο φως της Χριστικής ουσίας να διαπεράσει τα ύψη και τα βάθη του εαυτού του, ζώντας ο ίδιος συνειδησιακά την ανάσταση στο συνειδητό, υποσυνείδητο και υπερσυνείδητο επίπεδο του εαυτού του. Ως ενσυνείδητος νους, επέτρεψε στην υπερσυνείδητη πραγματικότητα να εκδηλωθεί και κάτω από τη θεϊκή βούληση, ο Υιός του ανθρώπου έγινε Υιός Θεού. Για να συμβεί αυτό αντίστοιχα μέσα μας, πρέπει να επιτρέψουμε στη ροή της θείας ενέργειας να εισχωρήσει και να πνευματοποιήσει το σύνολο του εαυτού μας. Μέσα από πολλούς αντιθετικούς γάμους, θα οδηγηθούμε από το φως του συνειδητού νου στον Άδη του ασυνείδητου ξεσκεπάζοντας και φανερώνοντας το σύνολο ενός άγνωστου εαυτού, που εμπεριέχει μέσα του τη νύχτα και το φως. Για να εισέλθουμε σ’ αυτά τα άδυτα της δικής μας ύπαρξης γεννώντας απ’ αυτά τα βάθη το φως του Χριστού πυρήνα μας, είναι απαραίτητη η εξαγνιστική φύση του Αγίου Πνεύματος, να καθαρίσει τη φάτνη των κατώτερων κέντρων μας, που σημαίνει: η δική μας Εύα – ανάγκη για προβολή, να έχει ανταλλαχθεί σε συναίσθηση της εσωτερικής ζωής, να έχει μετατραπεί σε Μαρία. Τότε μόνον, μπορεί να γεννηθεί ο Υιός της σοφίας, ο εσωτερικός άνθρωπος, το Χριστικό πνεύμα μέσα μας.

Ο Ιησούς, βρίσκοντας τη δική του ατομικότητα, έγινε ταυτόχρονα σωτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης. Με τον ίδιο τρόπο, η γέννηση του Χριστού μέσα μας θα φέρει τη σωτηρία στην παγκοσμιότητα της ύπαρξης, καθώς ο καθένας από μας, ως ένας άλλος Ιησούς, κουβαλάει μέσα του το σύνολο ολόκληρης της ανθρωπότητας, υπεύθυνος για τη μοίρα και το πεπρωμένο της ανθρώπινης ύπαρξης σαν ένα σώμα που εμπεριέχει όλα τα άλλα κύτταρα, σώματα μέσα του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να δικαιωθεί ως λόγος και σκοπός ύπαρξης, παρά μόνον γεννώντας τον αληθινό εαυτό του, τον Υιό της Μαρίας στη δική του φάτνη. Τότε κατεβαίνει η Δόξα επί της γης και έρχεται η ειρήνη ως ευδοκία στους ανθρώπους.

πηγή

Upcoming events

πατήστε εδώ να ακούσετε το ραδιόφωνο της ΥπερΝόησις