Άρθρα
Η τέχνη του να είσαι γυναίκα... από την Παναγιώτα Τζιτζίκου
Σαν θεά λικνίσου μέσα στης ζωής τα χρώματα!
Ελεύθερη, χαρούμενη, άνοιξε την καρδιά και τα χέρια & δέξου την ιερότητά σου.
Δημιούργησε το δικό σου θαύμα, γέννα το, δώσε του ζωή και απόλαυσέ το... Τίμα και αγάπα τον εαυτό σου!
Νιώθω την ανάγκη σήμερα να προσφέρω τιμή, αναγνώριση και ευγνωμοσύνη στην γυναίκα του χθες, του τώρα, του αύριο…
Ευχαριστώ όλες εκείνες τις γυναίκες που αγωνίστηκαν προσφέροντας τον εαυτό τους στον βωμό της ελευθερίας. Που επέλεξαν ως αποστολή της ζωής τους την αναγνώριση της θηλυκής αρχής, την δύναμη της θηλυκής ενέργειας, την ιερότητα, την καταξίωση, την ελεύθερη βούληση, την σπουδή, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Συμπονώ όλες εκείνες τις γυναίκες που πόνεσαν βαθιά χάνοντας τα παιδιά τους, που πόνεσαν με τον βαθύτερο συναισθηματικό πόνο που χαράζεται στην ψυχή. Όλες τις μητέρες που μέσα τους βαθιά κοιμάται ο φόβος της απώλειας των παιδιών τους, γιατί είναι ριζωμένη η αγωνία και η ανησυχία και όσο θα ζουν θα υπάρχει στην καρδιά τους.
Για όλες εκείνες που βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, επιλέγοντας μια δύσκολη, ανάρμοστη ζωή και νιώθουν όλη την ευθύνη, γεμίζοντας τον εαυτό τους τύψεις και ενοχές, γεμίζοντας πίκρα για όλα όσα νόμιζαν πως έκαναν λάθος ως μητέρες.
Τιμώ και σέβομαι όλες εκείνες που πήραν σκληρά μαθήματα σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Που γέμισε η καρδιά τους με μίσος, θυμό και εκδίκηση για τους θύτες τους. Που πάγωσαν τα συναισθήματα τους και παλεύουν να συναντήσουν την αγάπη.
Συμπαραστέκομαι σε εκείνες που ως κόρες και σύζυγοι τραυματίστηκαν ψυχολογικά μέσα από ενδοοικογενειακή βία, που δεν κατάφεραν να νιώσουν ασφάλεια, θαλπωρή και κυρίως την αγάπη της οικογένειας. Που παρόμοιο μοντέλο υιοθέτησαν και στο επόμενο σύστημα οικογένειας που δημιούργησαν και ντρέπονται γι’ αυτό. Που πολύ σκληρά αγωνίζονται να σπάσουν αυτόν τον κύκλο.
Σε όλες εκείνες που μικρά κορίτσια έχασαν οικογένειες, γονείς, αδέρφια κι έμειναν μόνες αναζητώντας μια αγκαλιά. Που έζησαν και ζουν με τον φόβο της εγκατάλειψης και της μοναξιάς. Που μεγάλωσαν γνωρίζοντας μόνο την σκληρότητα της ζωής.
Σε όλες εκείνες που ως σύντροφοι – ερωμένες βίωσαν απόρριψη, εγκατάλειψη, αναξιότητα, χλευασμό και κριτική, για αυτό που λένε, για αυτό που αισθάνονται, για το σώμα τους, για την εικόνα τους, για όλο τους το είναι. Που σφάλισαν ή ανάλωσαν τον ρόλο της γυναικείας σεξουαλικότητας τους και συγκρούονται με την ίδια τους την φύση. Που έχασαν κάθε σεβασμό και αξιοπρέπεια για τον εαυτό τους.
Τιμή και αναγνώριση σε όλες εκείνες τις εργαζόμενες γυναίκες που για να μπουν μέσα στην επαγγελματική δομή της κοινωνίας και να καλύψουν βασικές ανάγκες επιβίωσης, χρειάζεται να απομακρυνθούν από την θηλυκή τους ενέργεια και να μπουν σε αρσενικά πεδία δράσης και συμπεριφοράς. Έτσι χάνουν την ποιότητα τους, την φύση τους, έτσι η επιτυχία πονάει την καρδιά. Έτσι οι απολαβές απαιτούν αντίτιμο και το ψυχικό κόστος είναι μεγάλο.
Σε όλες εκείνες που έχουν βιώσει τον ανταγωνισμό και την ζήλια μέσα από τις ίδιες τις γυναίκες ως μητέρες, κόρες, σύντροφοι, επιχειρηματίες, ως απλές φίλες που πληγώθηκαν και πλήγωσαν μέσα από τις συμπεριφορές και τους ρόλους. Κλείνοντας την καρδιά τους και χάνοντας κάθε εμπιστοσύνη μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Πόση κατάρρευση μπορεί να φέρει μια τέτοια εμπειρία αποσύνδεσης!
Όλες αυτές οι γυναίκες είμαι εγώ, είναι μέρος του εαυτού μου, είναι μέρος της ψυχής μου, είναι μέσα μου, είναι το σώμα μου, όλα μου τα κύτταρα αναγνωρίζουν αυτούς τους ρόλους. Αναγνωρίζουν τις σκέψεις, τους φόβους, τα συναισθήματα, τον πόνο, την θλίψη, τον θυμό, την αγανάκτηση…
Όλες αυτές οι γυναίκες είσαι εσύ, είναι μέσα σου…
Όλες αυτές οι γυναίκες είμαστε εμείς…
Αυτοί οι ρόλοι απαιτούν δύναμη, απαιτούν θάρρος και τόλμη! Απαιτούν σεβασμό και τιμή στην θηλυκή αρχή. Όλη η ανθρωπότητα έχει διδαχτεί την ζωή μέσα από την γυναίκα. Κι αν η γνώση έως τώρα προσφερόταν μέσα από τον πόνο και τις θυσίες… Αυτό μπορεί να αλλάξει, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει! Όταν η γυναίκα βρίσκεται στην θέση που της αναλογεί μέσα σε κάθε σύστημα, οικογένεια, συντροφικότητα, μητρότητα, εργασία, κοινωνία, πολιτισμός, θρησκεία… τότε τα πάντα ρέουν μέσα στην ζωή με αρμονία. Τότε σταματά η ανάγκη για αναγνώριση της αξίας.
Τότε η αξία είναι ήδη εκεί και εκδηλώνει τον εαυτό της.
Τιμή και αναγνώριση στην θηλυκή αρχή!
Για την ΥπερΝόησις
Παναγιώτα Τζιτζίκου
