Άρθρα
Έρωτας
Τέτοιες ώρες το φως του φεγγαριού
δεν καίει σε πύρινα δωμάτια,
αλλά η φλόγα του ταξιδεύει από φιλί σε φιλί
με πηγαία ένστικτα χωρίς τη διδαχή
Στη γεύση του άγνωστου με ή δίχως ταυτότητα
Και
ήτανε από της ρώγας σου ο θηλασμός
που έτρεφαν τα όνειρά μου
Της τρίτης κι απρόσμενής σου της θηλής
ο θαυμασμός,
όταν της γλώσσας μου η περιέργεια
δεν έλεγε να σταματήσει
...
Κι ως τα βαθειά της γεύσης μου
ο κόλπος σου, που μας νανούριζε
ίσαμε τα ξημερώματα
στα κύματά σου
Εγώ
ή
Ίσαμε την άκρη του πε-ΛΑΓ-ους μου
Εσύ
που με σεριάνιζες,
από την καινούργια γεύση σου του Οργασμού, όταν
Την ε-
δοκίμαζες, θαρρώ, επάνω μου
...
ξοπίσω σου και γω μετά δίχως μυαλό
ν’ ακολουθήσω
Νίκος Πρασσάς
